Pomyślałam, że utykamy pomiędzy młotem a kowadłem, kiedy weszłam do sklepu z książkami. Na półce z działu “poradniki” po lewej stronie “sztuka odpuszczania” po prawej “szybciej, mocniej, bardziej”. Wzięłam po jednej, losowej pozycji i pomyślałam, że to nawet zabawne, jak niektóre treści wzajemnie się wykluczają. I pomyślałam, że nagram o tym podcast.

Zadzwoniłam do @abramowiczdaria jak zazwyczaj, kiedy jadę autem i zaczęłyśmy o tym gadać. Nie pierwszy raz, bo mam wrażenie, że rozmawiamy o tym w kółko - ze sobą i do ludzi, z którymi współpracujemy. Że poradnik, mimo całej swej autorytarnej mądrości zapisanej czarno na białym (dużą czcionką i interlinią, koniecznie z miejscem na notatki, aby ukryć znikomy udział treści w tym dziele), nie zbuduje konceptualizacji i nie odpowie na pytanie “jak żyć”. Zdrowie psychiczne i dobrostan może wypaść tam, gdzie wrzuci go algorytm. W tej czarno-bieli symboliczna była półka, jako odcinek symbolizujący pewien wymiar: determinacji, eksploatacji i siły, przez poszukiwanie balansu, ładowanie baterii aż do odpuszczania tego, na co nie ma się wpływu (a przecież jest całkiem sporo takich zmiennych). 

I o tym brakującym (lub nie wybrzmiewającym w popularnym przekazie) środku jest ta rozmowa. Podobnie jak kawa nie wyklucza herbaty, tak i dociskanie nie sprawi, że potrzebne będzie odpuszczanie, a to, co wiemy na pewno, to to, że bez zdjęcia nogi z gazu kontrolka paliwa wyda stosowne ostrzeżenia. Te jednak, jeżeli zostaną zignorowane, nie będą ostrzegać w nieskończoność.

Wyszło nam nieco osobiście, zatem dajcie znać, co zabieracie z tej rozmowy dla siebie i w jakim rytmie planujecie posuwać się na wymiarze ciśnienia/intensywności w nowym roku.

xoxo, 

Gutral (Gada)

Za możliwość realizacji i dystrybucji tego podcastu dziękuję Patronom i Patronkom <3

Montaż: Eugeniusz Karlov

Literatura:
PARKER, C., BARNES, S., MCKEE, K., MORGAN, K., TORRINGTON, J., & TREGENZA, P. (2004). Quality of life and building design in residential and nursing homes for older people. Ageing and Society, 24(6), 941–962. doi:10.1017/S0144686X04002387

Naprawdę myśleliście, że obędzie się bez solówki na koniec roku?

Kończymy odcinkiem do pomyślenia o tym, czy i jakie niechciane prezenty nosimy w swoim worku doświadczeń i czy wszystkie podarunki które zarówno otrzymaliśmy jak i podarowaliśmy komuś były:

1. trafne
2. przydatne
3. fair

No i to implikuje kolejne pytanie, tj.: czy da się z tym żyć?

Zapraszam do słuchania przy spacerze, do śledzika tudzież innego pieroga.

Za możliwość swobodnej realizacji takich odcinków kłaniam się w pas Patronom i Patronkom doceniając ich wsparcie wielce <3

Literatura:
Páez D, Bilbao MÁ, Bobowik M, Campos M, Basabe N. Merry Christmas and Happy New Year! The impact of Christmas rituals on subjective well-being and family’s emotional climate. International Journal of Social Psychology. 2011;26(3):373-386. doi:10.1174/021347411797361347

Montaż: Eugeniusz Karlov

Masz depresję? “Idź pobiegaj”. Znasz to? To posłuchaj tego podcastu.

Ale tylko, jeżeli bieganie było dla Ciebie kiedyś źródłem przyjemnej aktywności.

Zmiana zachowania to ewolucja, a nie rewolucja. Bo podejście rewolucyjne, zamiast pomagać, może pogłębiać objawy np. depresji. Niemniej, warto pamiętać, że nasze zachowanie możemy kształtować pracą umysłu, ale i zmieniać pracę umysłu przez podejmowanie zachowań. Jaki może mieć to kierunek w przypadku depresji?

O ile w objawach pojawiająca się anhedonia podpowiada wycofanie z aktywności, to właśnie zaangażowanie w to, co dla nas ważne może przyczyniać się do poprawy nastroju. To kontrintuicyjne dla objawów postępowanie jest jedną z metod interwencji w pracy z objawami depresyjnymi. 

O szczegółach aktywizacji behawioralnej opowie moja i Wasza gościni Beata Banaszak - psycholożka, psychoterapeutka, superwizorka terapii poznawczo-behawioralnej. Od wielu lat pracowniczka Całodobowego Klinicznego Oddziału Psychiatrycznego w Warszawie oraz Kliniki Terapii poznawczo-behawioralnej SWPS. Wykładowczyni i superwizorka w Szkole psychoterapii poznawczo-behawioralnej SWPS. Specjalizuję się w terapii osób dorosłych oraz młodzieży zmagających się z problemami z zakresu zaburzeń lękowych oraz zaburzeń nastroju. Współpracuje także z osobami w trakcie kryzysów życiowych oraz z doświadczeniami zaburzeń psychotycznych.
 
A spotkałyśmy się dzięki współpracy merytorycznej z @wydawnictwogwp polskim wydawcą książki “Aktywizacja behawioralna. Przewodnik dla klinicystów.” autorstwa Christophera R. Martell Sona Dimidjian i Ruth Herman-Dunn. Gorąco polecam tę publikację klinicystom, a Wam ten odcinek podcastu 🙂

……………………………….

📸 @opowiedziane_swiatlem
Montaż: Eugeniusz Karlov

No właśnie, kiedy?

Czy możemy uzależnić się od pornografii i czy interakcja z pornografią może wpływać na nasze seksualne życie?

Po raz drugi mam przyjemność gościć prof. Mateusza Golę w podcaście, ale tym razem spotykamy się wokół uzależnienia od pornografii. A powodem tego spotkania jest jego nowa książka “Gdy porno przestaje być sexy. Pornografia oczami psychoterapeuta” wydana przez patrona dzisiejszego odcinka @copernicuscenterpress. 

Poza przeglądem badań, znajdziecie tam bardzo obrazowe case study, przykład pana X, pacjenta uzależnionego od pornografii. Idealny balans pomiędzy wnioskami z badań a doświadczeniem w pracy klinicznej. Gutral zdecydowanie poleca!

Prof. dr hab. MATEUSZ GOLA – psycholog i neurokognitywista, pracownik naukowy Instytutu Psychologii Polskiej Akademii Nauk oraz University of California San Diego. Od 18 lat zajmuje się rozwijaniem wiedzy na temat neuronalnych mechanizmów uzależnień behawioralnych, opracowuje nowe metody terapii oraz pomaga osobom uzależnionym jako psychoterapeuta. Prowadzi stronę internetową www.mateuszgola.pl oraz kanał na YouTubie Mateusz Gola – Krótko i po ludzku.

……………………………….

📸 @opowiedziane_swiatlem
Montaż: Eugeniusz Karlov

Wyszukując rozmaitych metod terapii konsekwencji doświadczeń traumatycznych, często gubimy te, które są “metodami z wyboru” - takimi, które w danej sytuacji zalecane są jako najpewniejsze i najbardziej wiarygodne. Mają za sobą długą i dobrą tradycję badania rzetelności.

Czy będzie dla wszystkich? Najpewniej nie. Bo metod uniwersalnych nie ma. Ale wydaje mi się, że w poszukiwaniu metod atrakcyjnych i wszechstronnych umknęły te, co do których bezpieczeństwa możemy mieć dość dużą pewność.

Ta rozmowa nie wydarzyłaby się bez patronatu @wydawnictwogwp które jest wydawcą książki “PRZEDŁUŻONA EKSPOZYCJA W TERAPII PTSD Emocjonalne przetwarzanie traumatycznych doświadczeń.” (podręcznik terapeuty) i “Odzyskaj życie po traumie” (podręcznik pacjenta), autorstwa Edny Foa i współpracowników. Podręcznik zawiera protokół postępowania w ramach tej formy interwencji. 

Moją i Waszą gościnią jest dr hab. Agnieszka Popiel, prof. Uniwersytetu SWPS, lekarka psychiatra, psychoterapeutka i superwizorka, badaczka psychoterapii poznawczo-behawioralnej i metod evidence based. Rozmawiamy także o pomyłkach psychoterapii, wtórnej traumatyzacji i wielu, wielu innych kwestiach. Jeżeli interesują Cię kwestie związane z traumą, PTSD, psychoterapią poznawczo-behawioralną, to ten podcast jest dla Ciebie (nie kłamię)!

📸 @opowiedziane_swiatlem
Montaż: Eugeniusz Karlov

Usłyszałam kiedyś od koleżanki, że duchowość jest dla niej niezwykle ważna. Było to zanim zaczęłam zajmować się psychologią. Skojarzyłam to wyznanie dość jednoznacznie, z religią. A potem, z biegiem czasu (i na różnych polach obserwowalnym kryzysem związanym z np. odchodzeniem od praktyk religijnych) zaobserwowałam, że duchowość ma przeróżne formy. W psychologii, jak to w psychologii - jest wymiarem i przedmiotem badań.

Po co nam duchowość? Kto i dlaczego jej potrzebuje? Czy duchowość new age to nowy trend a może kompensacyjna próba przywrócenia… no właśnie, czego?

O tym porozmawiam z moją i Waszą dzisiejszą Gościnią!

Za możliwość realizacji, produkcji i dystrybucji tego podcastu kłaniam się nisko Patronom i Patronkom!

Beata Urbańska - Psycholożka społeczna. W ramach doktoratu prowadzi badania dotyczące tego, w jaki sposób ludzie rozumieją wolność oraz jakie ma to konsekwencje dla zachowań prospołecznych i pro-ekologicznych. Interesuje się też tym, w jaki sposób religijność i duchowość wpływają na dobrostan i gotowość do pomagania innym. 
Zawodowo związana z Uniwersytetem SWPS, gdzie pracuje w Katedrze Psychologii Społecznej w Warszawie i prowadzi zajęcia ze studentami.

……………………………….

📸 @opowiedziane_swiatlem
Montaż: Eugeniusz Karlov

Badanie skuteczności interwencji jest czymś innym, niż badaniem skuteczności psychoterapii w ogóle. W zawodzie zaufania publicznego (których jest 19) tylko jeden (biegły rewident) nie ma żadnych standardów dotyczących wykształcenia bazowego. Dlaczego, będąc takim zawodem, nie byłoby zasadnym wymagać od psychoterapeutów wykształcenia psychologicznego? Czy jakość kształcenia psychologów satysfakcjonuje? Co można w tej materii zmienić? U osób z jakimi kompetencjami chcą korzystać z psychoterapii Polacy i Polki? Oraz czy ich głos ma jakiekolwiek znaczenie?
 
Psychologowie i psychoterapeuci są jak prostokąty i kwadraty. 
Jednak, nie w świetle aktualnego (bez)prawa. 

O porządkowaniu chaosu rozmawiam z Martą Boczkowską, specjalistką psychologii klinicznej, badaczką, pierwszą autorką raportu “Potrzeby i preferencje Polek i Polaków w zakresie usług psychoterapeutycznych.”

Za możliwość realizacji i dystrybucji podcastu dziękuję Patronom i Patronkom.


Marta Boczkowska - specjalistka psychologii klinicznej chorób somatycznych (006/2022.2/139), interwentka kryzysowa, mediatorka
Absolwentka psychologii Uniwersytetu Łódzkiego, Interdyscyplinarnych Studiów Doktoranckich w Uniwersytecie SWPS w Warszawie. Pracuje jako specjalistka psychologii klinicznej w Wojewódzkim Wielospecjalistycznym Centrum Onkologii i Traumatologii im. M. Kopernika w Łodzi. Wcześniejsze doświadczenie zawodowe zdobywała w Z.O.Z. Miejskim Ośrodku Profilaktyki Zdrowotnej: Ośrodku Interwencji Kryzysowej w Łodzi; Komendzie Wojewódzkiej Policji w Łodzi; Zakładzie Psychologii Lekarskiej UMed w Łodzi. Praktykę kliniczną łączy z pracą badawczo-dydaktyczną. Jest stypendystką-badaczką w Instytucie Psychologii PAN. Współpracuje z Centrum Badań nad Traumą i Kryzysami Życiowymi Uniwersytetu SWPS. Dwukrotnie wyróżniona stypendium NCN.

Członkini Polskiego Towarzystwa Psychologicznego – Komisji ds. Psychoterapii, Polskiego Towarzystwa Psychologii Klinicznej i Psychoterapii EBP. Polskiego Towarzystwa Badań nad Stresem Traumatycznym oraz European Society for Traumatic Stress Studies, delegatka American Psychological Association. Jest recenzentką czasopism naukowych: Personal Relationships, Annals of Psychology.

Od ponad dekady bada oddziaływania psychologiczne i psychoterapeutyczne wobec grup pacjentów chorych somatycznie i osób które doświadczyły traumy. Realizowała w tym zakresie granty NCN, NCBiR i ABM oraz zajmowała się wdrażaniem zbadanych interwencji w ramach programów psychoterapeutycznych w szpitalach i poradniach NFZ.

Współautorka raportu: Potrzeby i preferencje Polek i Polaków w zakresie usług psychoterapeutycznych.

ORCID: 0000-0003-2642-682X



📸 @opowiedziane_swiatlem
Montaż: Eugeniusz Karlov

Literatura:
Boczkowska M., Baran M., Zdebiak M.S., Krawczyk-Pasławska E., Wójcik J., Burdalski I., Rudnik S., Gąsiorowska-Binda M. i Bąbel P. (2024). Potrzeby i preferencje Polek i Polaków w zakresie usług psychoterapeutycznych. Raport z badań.

I got stuck in my head - usłyszałam od bliskiej osoby. Utknięcie we własnej głowie bywa uciążliwe. Generalnie bardzo lubię jak sobie urządziłam umysłową przestrzeń. Mam poczucie, że jestem u siebie w domu. Nie zmienia to faktu, że czasami postawię na środku tego mentalnego salonu jakiś niechciany wazon, co go dostałam w prezencie. Stoi tam przez jakiś czas aż nabiorę przekonania, że wcale go tam trzymać nie muszę. Przestawię albo wywalę. Czasami mogę się też o niego przewrócić i wkurzona (na samą siebie) zastanowić się, czemu nie wywaliłam go wcześniej. W moim umysłowym domku są też ślady (szczelnie przykryte ramką z obrazkiem) po nieudolnej próbie wbicia gwoździa (tylko ja wiem, która ramka zakrywa dziury aż do tynku), ale i najpiękniej wysprzątana szafa z wyciągniętymi na zimę już golfami (bez jakiejkolwiek pewności, że wytrwa w tym porządku do końca sezonu). 

Utykamy w głowie z wielu różnych powodów: ściany, jak pętlę na szyi mogą zaciskać doświadczenie, chodzenie po tych samych ścieżkach, kultura, przekonania innych, bliskich nam ludzi. I o ile sytuacja na rynku mieszkaniowym nie napawa optymizmem, a próbuje wepchnąć do mikrokawalerek, o tyle nasz wewnętrzny świat mamy na własność (nie w najmie), z bezterminowym pozwoleniem na (roz)budowę i planem zagospodarowania terenu wedle własnych potrzeb i uznania. 

Prawie zamknęłam się w mikrokawalerce podcastowego musu: po naczytaniu się w mądrych ebookach, że emisja koniecznie minimum raz w tygodniu. Okno na świat otworzyli Patroni i Patronki, którzy powiedzieli, że co dwa tygodnie też będzie spoko (i że nie wszyscy nadążają ze słuchaniem tak często). Więc otworzyłam okno i nabrałam powietrza, bo do nagrywania podcastu jednak niezbędny jest oddech. Nowy rok akademicki odmierza nowy sezon podcastu, który od teraz co dwa tygodnie (no chyba, że mnie wena najdzie i nie wytrzymam nie mówiąc). Liczę, że wspomożecie lajkiem, komentarzem i udostępnieniem (myślą, słowem i uczynkiem), aby te bezduszne algorytmy, niczym patodeweloperzy, nie zepchnęły mnie do jakiejś klitki, czy innego wygnania. 

To jak? Gotowi na wywalenie kilku ścian? 

xoxo, 

Gutral (gada) (znowu)

……………………………….

📸 @opowiedziane_swiatlem
Montaż: Eugeniusz Karlov

………………………………

Literatura:
Julia Watzek, Sarah M. Pope, Sarah F. Brosnan. Capuchin and rhesus monkeys but not humans show cognitive flexibility in an optional-switch task. Scientific Reports, 2019; 9 (1)

Komfort życia

Czyli co właściwie?
Status materialny, sytuacja mieszkaniowa? Aktualne klimaty polityczne? Bezpieczeństwo? 
To nie jest utopijna wizja, tak, te elementy wpływają na nasz dobrostan.
Tylko pamiętajmy, że słynna strefa komfortu nie jest tylko wtedy, kiedy umościmy się w wyłącznie słodkich pieleszach życia. Budowanie komfort wymaga tolerancji… dyskomfortu.

O tym, jak próbować go budować oraz jak minęło mi lato (z zapytaniem jak minęło ono Wam?) w OSTATNIM odcinku wakacyjnego wyzwania dobrostanowego pod czułym patronatem @multilife.polska wokół wymiarów dobrostanu nakreślonych w ich narzędziu Wellbeing Score (nadal można darmowo korzystać z niego na kanałach Multilife). 

A od października kolejny sezon i wyzwania - dla mnie jako gadającego głosu tego podcastu i dla Was, jako wspaniałą ekipę słuchaczy i słuchaczek, którzy czynnie i aktywnie pchacie ten podcast po głośnikach i słuchawkach, następnie neuronach, emocjach i działaniach ;) Dzięki Wam za to!

xoxo, 

Gutral Gada(ła) całe lato o dobrostanie ;)

Literatura:

Leyro, T. M., Zvolensky, M. J., & Bernstein, A. (2010). Distress tolerance and psychopathological symptoms and disorders: A review of the empirical literature among adults. Psychological Bulletin, 136(4), 576–600

Salkovskis, P.M. (1989). Cognitive-behavioural factors and the persistence of intrusive thoughts in obsessional problems. Behaviour Research and Therapy, 27, 677682.
_____

Montaż: Eugeniusz Karlov
📸 @opowiedziane_swiatlem

Być może widzieliście Ted Talka Roberta Waldingera, kierownika The Harvard Study of Adult Development, takiego badania podłużnego, gdzie wielokrotnie sprawdzano różne zmienne u tych samych osób na przestrzeni 75 lat. Ten Ted Talk zatytułowany jest What makes a good life? czyli w wolnym tłumaczeniu, co czyni życie dobrym. I uchylę rąbka tajemnicy, jednym z najsilniejszych predyktorów, czyli takich czynników, które pozwalają to przewidywać, są relacje z innymi. Nie tyle, czy one w ogóle są, ale czy ich jakość jest satysfakcjonująca.

Otwieramy puszkę z zawartością o której można gadać i gadać…

I ja się postaram aby było zwięźle i na temat i z teorią i z praktyką i przypominam, że powodem do tej letniej serii jest Wellbeing Score. Benefit Systems w ramach MultiLife stworzyli narzędzie (ku inspiracji i refleksji osobistej) Wellbeing Score, z którego darmowo możecie skorzystać także i Wy, wchodząc na www.multilife.com.pl. A w ramach letniego wyzwania przyglądamy się poszczególnym obszarom i dziś na warsztat bierzemy relacje z innymi.

Tak, pod tym postem można przeprowadzać eksperyment z zalecenia podcastowego #pozdrodlakumatych

Montaż: Eugeniusz Karlov
📸 @opowiedziane_swiatlem