Bladsnijdersmieren, je verwacht het niet, snijden graag kleine stukjes van bladeren af, om ze vervolgens naar hun nest te tillen waar het als voedsel dient voor schimmels die ze daar laten groeien. Die stukjes blad zijn soms wel zes keer zo zwaar als de mier zelf. Maar hoe weet een mier hoe groot het stukje moet zijn dat hij afsnijdt? Te groot en hij kukelt om, te klein en het is de moeite van de reis niet waard.  

Gebruiken ze hun lichaam als meetlat? En wat doen ze als het dun, of juist een heel dik blad is? Om daarachter te komen maakten onderzoekers kunstbladeren van verschillende diktes, die ze inwreven met de geur van echte blaadjes. Deze werden bij een onderzoekskolonie gezet en het duurde niet lang voor de eerste mier aan het werk ging.  

Het snijwerk van de mier werd met wat high tech camera's nauwkeurig onder de loep genomen. Wat ze zagen was dat de mier soort van om zichzelf heen sneed, terwijl een indrukwekkende voetenchoreografie hielp bij het steeds opnieuw positioneren van het lichaam. Maar was het een heel dik blad, dan zakte de mier wat door z'n pootjes, waardoor hij zelf kleiner werd en het rondje dat hij sneed ook.  

Maar dat verklaart nog steeds niet hoe de mier weet dat dit nodig is. Waren het wellicht de achterpootjes? Die de rand van het blad vasthielden, die deze informatie gaven? Als ze een papiertje tussen die pootjes en het blad deden werden de rondjes van sommige mieren kleiner, maar ze lukten nog wel.  

Zijn het dan de kleine haartjes vooraan de nek die de positie van de kop bepalen die nodig zijn voor succes? Dat bleek inderdaad het geval. Schoren ze deze af, dan raakten de mieren totaal hun gevoel voor snijrichting kwijt.  

Hoe weet een bladsnijdersmier elke keer weer precies het goede stukje af te snijden? Dankzij z’n achterpootjes en de haartjes in z'n nek dus.

Lees hier meer over het onderzoek: Mystery of how leaf-cutting ants gauge leaf portion size revealed. 

See omnystudio.com/listener for privacy information.