Honingspeurders en honingjagers: het is niet zo gek dat deze twee goed samen kunnen leven. Maar de één is een wilde vogel en de ander een mens.  

Toch werken ze in het noorden van Mozambique succesvol samen in hun zoektocht naar honing. De Afrikaanse vogel leidt de lokale bevolking naar wilde bijennesten, de mensen breken het nest open en halen de honing eruit en de honingspeurder snackt van de bijenwas die achterblijft.  

Het is zelfs zo dat honingspeurders de unieke taal van de honingjagers in verschillende delen van Afrika hebben leren begrijpen. En die taal is niet overal gelijk. Sommige culturele groepen gebruiken een fluitje, andere meer een grom om aan te geven: ik zoek een vliegende partner voor het zoeken naar honing. Ook tijdens de gezamenlijke zoektocht zijn er signaaltjes om aan te geven: we werken nog steeds samen.  

In experimenten hebben ze nu gekeken of de vogels ook echt op die cultuurspecifieke geluidjes reageren, of op menselijke geluiden an sich. En wat blijkt: de kans dat de honingspeurders hun hulp aanbieden is drie keer groter als het om een seintje gaat van de dichtstbijzijnde lokale bevolking.  

Dat, zeggen de onderzoekers, suggereert een culturele co-evolutie tussen mens en vogel en dat is behoorlijk bijzonder.  

Lees hier meer over het onderzoek: Honeyguide birds learn distinct signals made by honey hunters from different cultures

See omnystudio.com/listener for privacy information.