In Adieu God? gaat Tijs van den Brink in gesprek met kerkverlaters. Zij zijn christelijk opgevoed en gingen vroeger naar de kerk. Wat is daarvan over?

Er viel een last van cabaretier Kees Torn af nadat hij het geloof achter zich gelaten heeft.

'Als je je realiseert dat je je hele leven voor de gek bent gehouden, dat is toch erg?' Een van de vroegste herinneringen van cabaretier Kees Torn aan zijn vader is dat hij hem als vijfjarige jongen op de kansel zag staan in de gereformeerd vrijgemaakte kerk. Zijn vader was geen dominee, maar een ouderling die een preek voorlas. Daar ontstonden de eerste barstjes in zijn geloof, want daar voorin de kerk hoorde toch een heilige man te staan? Kort daarna scheidden zijn ouders, verliet zijn vader de kerk en voelde zijn moeder zich gedwongen een andere kerk te zoeken.

Als klein kind was Kees Torn aan het preken tegen kinderen in de zandbak. 'Weet je wel dat je naar de hel gaat als je niet in Jezus gelooft?' Met eenzelfde ijver is hij inmiddels atheïst. De schade die de kerk en het geloof bij hem hebben aangericht maken hem nog steeds boos. Na een lange tijd van twijfel verdween in 2004 zijn laatste beetje geloof, op het moment dat hij het doodgeboren kind van een vriendin in haar wiegje zag. 'Ik besefte ineens dat ik gewoon een stuk natuur ben, net als dat kindje, alleen die doet het niet.'

Het verlies van zijn geloof was niet gelijk een bevrijding. 'Ik wilde er niet meer zijn. Het laatste beetje houvast was ik kwijt.' Na een jaar van drank en depressie vindt hij de uitweg en wordt hij een apostel van de wetenschap. In gesprek met Tijs van den Brink vertelt hij over de last die van hem afgevallen is sinds hij het geloof achter zich heeft gelaten.