غرور گل – اجرای خصوصی محمدرضا شجریان، محمد موسوی و احمد عبادیاجرای خصوصی در دشتی ۷ دی ۶۱ در منزل استاد دادبه
حجاب چهره جان میشود غبار تنمخوشا دمی که از آن چهره پرده برفکنمعیان نشد که چرا آمدم کجا بودمدریغ و درد که غافل ز کار خویشتنماگر ز خون دلم بوی شوق می آیدعجب مدار که هم درد آهوی ختنمطراز پیرهن زرکشم مبین چون شمعکه سوزها است نهانی درون پیرهنمبیا و هستی حافظ ز پیش او بردارکه با وجود تو کس نشنود که منم*****صبا به لطف بگو آن غزال رعنا راکه سر به کوه و بیابان تو داده ایما راشکر فروش که عمرش دراز باد چراتفقدی نکند طوطی شکرخا راغرور حسن اجازت مگر نداد ای گلکه پرسشی نکنی عندلیب شیدا رابه حسن خلق توان کرد صید اهل نظربه دام و دانه نگیرند مرغ دانا راچو با حبیب نشینی و باده پیماییبه یاد دار حبیبان باد پیما راندانم از چه سبب رنگ آشنایی نیستسهی قدان سیه چشم ماه سیما را

شب هجران – اجرای خصوصی محمدرضا شجریان، پرویز یاحقی و فرامرز پایوراجرای خصوصی در ابوعطا


به مژگان سیه کردی هزاران فتنه در دینمبیا که از چشم بیمارت هزاران درد برچینم
الا ای همنشین دل که یارانت برفت از یادمرا روزی مباد آن دم که بی یاد تو بنشینم
جهان پیر است و بی بنیاد از این فرهادکش فریادکه کرد افسون ونیرنگش ملول از جان شیرینم
ز تاب آتش دوری شدم غرق عرق چون گلبیار ای باد شبگیری نسیمی زآن عرقچینم
جهان فانی و باقی فدای شاهد و ساقیکه سلطانی عالم را طفیل عشق می بینم
اگر بر جای من غیری گزیند دوست حاکم اوستحرامم باد اگر من جان به جای دوست بگزینم
صباح الخیر زد بلبل کجایی ساقیا برخیزکه غوغا میکند در سر خیال خواب دوشینم
*****
به تیغم گر کشد دستش نگیرمو اگر تیرم زند منت پذیرم
کمان ابرویت را گو بزن تیرکه پیش دست و بازویت بمیرم
برآ ای آفتاب صبح امیدکه در دست شب هجران اسیرم
*****ما شبی دست برآریم و دعایی بکنیمغم هجران تو را چاره ز جایی بکنیم
دل بیمار شد از دست ورفیقان مددیتا طبیبش به سر آریم و دوایی بکنیم
خشک شد بیخ طرب راه خرابات کجاستتا در آن آب و هوا نشو و نمایی بکنیم
*****
درآ که در دل خسته توان درآید بازبیا که در تن مرده روان درآید باز
بیا که فرقت تو چشم من چنان بربستکه فتح باب وصالت مگر گشاید باز
به پیش آینه دل هر آنچه میدارمبه جز خیال جمالت نمی نماید باز

طریق کام‌بخشی – اجرای خصوصی محمدرضا شجریان و محمد موسوی
اجرای خصوصی در ماهور
این نسخه توسط دوست گرامی جناب احسان جوکار پالایش شده است. 

عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه سرشتکه گناه دگری بر تو نخواهند نوشت
من اگر نیکم و گر بد تو برو خود را باشهر کسی آن درود عاقبت کار که کشت
همه کس طالب یارند چه هشیار و چه مستهمه جا خانه عشق است چه مسجد چه کنشت
سر تسلیم من و خشت در میکده هامدعی که او نکند فهم سخن گو سر و خشت
نا امیدم مکن از سابقه لطف ازلتو پس پرده چه دانی که که خوب است و که زشت
نه من از پرده تقوا به در افتادم و بسپدرم نیز بهشت ابد از دست بهشت
حافظا روز ازل گر به کف آری جامییکسر از کوی خرابات برندت به بهشت
*****
خم زلف تو دام کفر و دین استز کارستان او یک شمه این استجمالت معججز حسن است لیکنحدیث غمزه ات سحر مبین است
به آن چشم سیه صد آفرین بادکه در عاشق کشی سحر آفرین است
ز چشم شوخ تو کی جان توان بردکه دائم با کمان اندر کمین است
عجب علمی است علم هیئت عشقکه چرخ هشتمش هفتم زمین است
تو پنداری که بدگو رفت و جان بردحسابش با کرام الکاتبین است
مشو حافظ ز کید زلفش ایمنکه دل برد و کنون در بند دین است
*****
بی مهر رخت روز مرا نور نماندستوز عمر مرا جز شب دیجور نماندست
هنگام وداع تو ز بس گریه که کردمدور از رخ تو چشم مرا نور نماندستدر هجر تو گر چشم مرا آب روان استگو خون جگر ریز که معذور نماندست
صبر است مرا چاره هجران تو لیکنچون صبر توان کرد که مقدور نماندست
*****
گر به تو افتدم نظر چهره به چهره رو به روشرح دهم غم تو را نکته به نکته مو به مو
میرود از فراق تو خون دل از دو دیده امدجله به دجله یم به یم چشمه به چشمه جو به جو
از پی دیدن رخت همچو صبا فتاده امخانه به خانه در به در کوچه به کوچه کو به کو
*****
تو دوری از برم دل در برم نیستهوای دیگری هم در سرم نیستبه جان دلبرم که از هر دو عالمتمنای دگر جز دلبرم نیست
*****دلی دیرم که بهبودش نمی بونصیحت میکرم سودش نمی بوبه بادش میدهم نش میبره بادبر آتش مینهم دودش نمی بو
*****
غم عشقت بیابون پرورم کردهوای بخت بی بال و پرم کردبه مو گفتی صبوری کن صبوریصبوری طرفه خاکی بر سرم کرد
*****
مو که افسرده حالم چون ننالمشکسته پر و بالم چون ننالمهمه گویند فلانی ناله کم کنته آیی در خیالم چون ننالم
ز کوی یار می آید نسیم باد نوروزیاز این باد ار مدد خواهی چراغ دل برافروزی
چو گل گر خرده ای داری خدا را صرف عشرت کنکه قارون را غلط ها داد سودای زر اندوزی
به صحرا رو که از دامن غبار غم بیفشانیبه گلزار آی که از بلبل سخن گفتن بیاموزی
طریق کام‌بخشی چیست ترک جان خود کردنکلاه سروری آن است که از این ترک بردوزی
سخن در پرده می گویم چو گل از غنچه بیرون آیکه بیش از پنج روزی نیست حکم میر نوروزی
ندانم نوحه قمری به طرف جویباران چیستمگر او نیز همچون من غمی دارد شب و روزی
میی دارم چو جان صافی و صوفی میکند عیبشخدایا هیچ عاقل را مبادا بخت بد روزی
جدا شد یار شیرینت کنون تنها نشین ای شمعکه حکم آسمان این است اگر سازی و اگر سوزی
*****عیشم مدام است از لعل دلخواهکارم به کام است الحمدلله
ای بخت سرکش تنگش به بر کشگه جام زرکش گه لعل دلخواه
ما را به رندی افسانه کردندپیران جاهل شیخان گمراه
از دست زاهد کردیم توبهو از فعل عابد استغفرالله
جانا چه گویم شرح فراقتچشمی و صد نم جانی و صد آه
شوق لبت برد از یاد حافظدرس شبانه ورد سحرگاه

#گلهای_شجریان (۶۳)
گل‌های تازه ۹۲ - دستگاه سه‌گاه
خواننده: محمدرضا #شجریانتار: جلیل #شهنازکمانچه: علی‌اصغر #بهارینی: حسن #ناهیدتنبک: امیرناصر #افتتاح
آهنگساز: فرامرز #پایورگوینده: امیر نوریغزل آواز: حافظ
حاصلِ کارگه کون و مکان این همه نیستباده پیش آر که اسبابِ جهان این همه نیست
از دل و جان شرفِ صحبتِ جانان غرض استغرض این است، وگرنه دل و جان این همه نیست
پنج روزی که در این مرحله مهلت داریخوش بیاسای زمانی که زمان این همه نیست
دولت آن است که بی خونِ دل آید به کنارور نه با سعی و عمل باغِ جَنان این همه نیست
بر لبِ بحرِ فنا منتظریم ای ساقیفرصتی دان که ز لب تا به دهان این همه نیست
نام حافظ رقمِ نیک پذیرفت ولیپیش رندان رقمِ سود و زیان این همه نیست

تاج – اجرای خصوصی تاج اصفهانی و حسن کسایی – واپسین آوازضبط منزل محمدرضا شجریان . تهران . سیزده آبان ۱۳۶٠
تاجـم نمی‌فرستی، تیغم به سر مزنمرهم نمی‌گذاری، زخم دگر مزنمرهم نمی‌نهی به جراحت، نمک مپاشنوشم نمی‌دهی به دلم نیشتر مزن
نه مهرش را برون از دل توان کردنه با دل میتوان مهربان کرد
رفیق مهربان و یار همدمهمه کس دوست میدارند و من همحدیث عشق اگر گویی گناهستگناه اول ز حوا بود و آدم

کلاس درس محمدرضا #شجریانهمراه با بیژن #کامکار
همایون و اصفهان


بر آتش تو نشستیم و دود شوق برآمدتو ساعتی ننشستی که آتشی بنشانیتو را که دیده ز خواب و خمار باز نباشدریاضت من شب تا سحر نشسته چه دانیبه پای خویشتن آیند عاشقان به کمندتکه هر که را تو بگیری ز خویشتن برهانیسر از کمند تو سعدی به هیچ روی نتابداسیر خویش گرفتی بکش چنان که توانی
تو دوری از برم دل در برم نیستهوای دیگری اندر سرم نیستبه جان دلبرم کز هر دو عالمتمنای دگر جز دلبرم نیست
دلی دیرم که بهبودش نمیبونصیحت میکرم سودش نمیبوبه بادش میدهم نش میبره بادبر آتش مینهم دودش نمیبو
مرا دو چشم به راه و دو گوش بر پیغامتو فارغی و به افسوس می‌رود ایامشبی نپرسی و روزی که: «دوستدارانمچگونه شب به سحر می‌برند و روز به شام؟»چه دشمنی تو، که از عشق دست و شمشیرتمطاوعت به گریزم نمی‌کنند اقدامملامتم نکند هیچکس درین سوداکه عشق می‌بستاند ز دست عقل زمامبه کام دل، نفسی با تو، التماس منستبسا نفس که فرورفت و برنیامد کام
به سال ها شب وصلی گر اتفاق افتدشفق فرو نشده صبح میكند آغاز
تو دوری از برم دل در برم نیستهوای دیگری اندر سرم نیستبه جان دلبرم کز هر دو عالمتمنای دگر جز دلبرم نیست
فریاد من از فراق یارستو افغان من از غم نگارستدرد دل من ز حد گذشتستجانم ز فراق بی‌قرارست
گفتم غم تو دارم گفتا غمت سرآیدگفتم که ماه من شو گفتا اگر برآیدگفتم ز خوب رویان رسم وفا بیاموزگفتا ز ماه رویان این کار کمتر آیدگفتم که بر خیالت راه نظر ببنددگفتا که شبرو است او از راه دیگر آید
ز عشقت آتشی در بوته دیرمدر آن آتش دل و جان سوته دیرمسگت گر پا نهد بر چشمم ای دوستبه مژگان خاک راهت روته دیرم
نصیب کس نبی درد دل ماکه بسیار غم بی حاصل ماکسی بو از غم و دردم خبر دادکه داره مشکلی چون مشکل ما
گر تیغ بارد در کوی آن ماهگردن نهادیم الحکم للهما شیخ و واعظ کمتر شناسیمیا جام باده یا قصه کوتاهمهر تو عکسی بر ما نیفکندآیینه رویان آه از دلت آهحافظ چه نالی گر وصل خواهیخون بایدت خورد در گاه و بی‌گاه

کلاس درس محمدرضا شجریان با شهرام ناظری - ماهور
این اجرا به نام «کلاس درس شجریان با ناظری» معروف است، ولی به گفته‌ی جناب ناظری این اجراها جنبه‌ی تمرینی برای هر دو داشته و کلاس درس نبوده‌ است. 

بیا تا گل برافشانیم و می در ساغر اندازیمفلک را سقف بشکافیم و طرحی نو دراندازیماگر غم لشکر انگیزد که خون عاشقان ریزدمن و ساقی به هم تازیم و بنیادش براندازیمچو در دست است رودی خوش بزن مطرب سرودی خوشکه دست افشان غزل خوانیم و پاکوبان سر اندازیمبهشت عدن اگر خواهی بیا با ما به میخانهکه از پای خمت روزی به حوض کوثر اندازیمصبا خاک وجود ما بدان عالی جناب اندازبود کان شاه خوبان را نظر بر منظر اندازیمیکی از عقل می‌لافد یکی طامات می‌بافدبیا کاین داوری‌ها را به پیش داور اندازیم
چنین که صومعه آلوده شد به خون دلمگرم به باده بشورید حق به دست شماست
شبی نپرسی و روزی که: «دوستدارانمچگونه شب به سحر می‌برند و روز به شام؟»
مرا نه دولت وصل نه احتمال فراقنه پای رفتن از این ناحیه نه جای مقام
یکی از عقل می‌لافد یکی طامات می‌بافدبیا کاین داوری‌ها را به پیش داور اندازیم
سخن دانی و خوشخوانی نمیورزند در شیرازبیا حافظ که ما خود را به ملک دیگر اندازیم

خرمن عمر – اجرای خصوصی محمدرضا شجریان، حسن کسایی، جلیل شهناز و ناصر فرهنگفرشور و ابوعطا – ۲۳ اردیبهشت ۶۳ منزل نارونی

جز آستان توام در جهان پناهی نیستسر مرا به جز این در حواله گاهی نیستعدو چو تیغ کشد من سپر بیندازمکه تیر ما به جز از ناله ای و آهی نیستچرا ز کوی خرابات روی برتابمکه از این بهم به جهان رسم و راهی نیستزمانه گر بزند آتشم به خرمن عمربگو بسوز که بر من به برگ کاهی نیستغلام نرگس جماش آن سهی سرومکه از شراب غرورش به کس نگاهی نیستمباش در پی آزار و هر چه خواهی کنکه در شریعت ما غیر از این گناهی نیستعنان کشیده رو ای پادشاه کشور حسنکه نیست بر سر راهی که دادخواهی نیستچنین که از همه سو دام راه می بینمبه از حمایت زلفش مرا پناهی نیستعقاب جور گشوده است بال در همه شهرکمان گوشه نشینی و تیر آهی نیست*****
بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشتو اندر آن برگ و نوا خوش نغمه های زار داشت
گفتمش در عین وصل این ناله و فریاد چیستگفت ما را جلوه معشوق در این کار داشت
یار اگر ننشست با ما نیست جای اعتراضپادشاهی کامران بود از گدایی عار داشت
در نمی گیرد نیاز و ناز ما با حسن دوستخرم آن که از نازنینان بخت برخوردار داشت
*****
دل بردی از من به یغما ای ترک غارتگر مندیدی چه آوردی ای دوست از دست دل بر سر من
عشق تو در دل نهان شد دل زار و تن ناتوان شدرفتی چو تیر و کمان شد از بار غم پیکر من
بار غم عشق او را گردون نیارد تحملچون می تواند کشیدن این پیکر لاغر من

گل زرد – بداهه‌نوازی سه تار محمدرضا #لطفی در شور ، راست‌پنج‌گاه و نوا

بیا بیا دلدار من دلدار مندرآ درآ در کار من در کار منتویی تویی گلزار من گلزار منبگو بگو اسرار من اسرار منبیا بیا درویش من درویش منمرو مرو از پیش من از پیش منتویی تویی هم کیش من هم کیش منتویی تویی هم خویش من هم خویش منهر جا روم با من روی با من رویهر منزلی محرم شوی محرم شویروز و شبم مونس تویی مونس توییدام مرا خوش آهوی خوش آهویای فخر من سلطان من سلطان منفرمان ده و خاقان من خاقان منچون سوی من میلی کنی میلی کنیروشن شود چشمان من چشمان من
ای یار من ای یار من ای یار بی‌زنهار منای دلبر و دلدار من ای محرم و غمخوار منای در زمین ما را قمر ای نیم شب ما را سحرای در خطر ما را سپر ای ابر شکربار منخوش می روی در جان من خوش می کنی درمان منای دین و ای ایمان من ای بحر گوهردار منای شب روان را مشعله ای بی‌دلان را سلسلهای قبله هر قافله ای قافله سالار مندلدار من دلدار من ای یار من ایران منایران من ایران من ایران من
نفس باد صبا مشک فشان خواهد شدعالم پیر دگرباره جوان خواهد شدارغوان جام عقیقی به سمن خواهد دادچشم نرگس به شقایق نگران خواهد شدگر ز مسجد به خرابات شدم خرده مگیرمجلس وعظ دراز است و زمان خواهد شداین تطاول که کشید از غم هجران بلبلتا سراپرده گل نعره زنان خواهد شدمطربا مجلس انس است غزل خوان و سرودچند گویی که چنین رفت و چنان خواهد شدگل عزیز است غنیمت شمریدش صحبتکه به باغ آمد از این راه و از آن خواهد شد
گل زرد و گل زرد و گل زردبیا با هم بنالیم از سر دردعنان تا در کف نامردمان استستم با مرد خواهد کرد نامرد
گل پرپر ، کجا گیرم سراغت ؟صدای گریه می‌آید ز باغتصدای گریه می‌آید شب و روزکه می سوزد دل بلبل ز داغت
نگاه چشم بیمارت چه خسته ستکبوترجان ! که بالت را شکسته ست ؟کجا شد بال پرواز بلندت ؟سفید خوشگلم ! پایت که بسته ست ؟

سرو آزاد – اجرای خصوصی محمدرضا شجریان، محمد موسوی و پرویز مشکاتیان
سرو آزاداجرای خصوصی در دشتی
آواز: محمدرضا #شجریاننی: محمد #موسویسه‌تار: پرویز #مشکاتیان
طراحی هنری: سیما زنگی

 تصنیف سرو آزاد که در انتهای این اثر به صورت ناقص می‌شنویم، به صورت رسمی در آلبومی به نام سرو آزاد (مجموعه‌ای از تکنوازی‌های پرویز مشکاتیان) منتشر شده است. از کیفیتی که در آلبوم رسمی شنیده می‌شود مطمئنا این اجرای خصوصی با کیفیتی بسیار بالا ضبط شده است.

🔴 نیم ساعت اول این اجرا، کیفیت بهتری نسبت به نیم ساعت آخر دارد.


حالیا مصلحت وقت در آن می‌بینمکه کشم رخت به میخانه و خوش بنشینمجام می گیرم و از اهل ریا دور شومیعنی از اهل جهان پاکدلی بگزینمجز صراحی و کتابم نبود یار و ندیمتا حریفان دغا را به جهان کم بینمسر به آزادگی از خلق برآرم چون سروگر دهد دست که دامن ز جهان درچینمبس که در خرقه آلوده زدم لاف صلاحشرمسار از رخ ساقی و می رنگینمسینه ی تنگ من و بار غم او هیهاتمرد این بار گران نیست دل مسکینمبر دلم گرد ستم‌هاست خدایا مپسندکه مکدر شود آیینه مهرآیینم
****
خرم آن روز کزین منزل ویران برومراحت جان طلبم وز پی جانان بروم‏گرچه دانم که به جائی نبرد راه غریبمن به بوی سر آن زلف پریشان برومدلم از وحشت زندان سکندر بگرفترخت بربندم و تا ملک سلیمان برومچون صبا با تن بیمار و دل بی‏طاقتبه هواداری آن سرو خرامان بروم‏‏‏در ره او چو قلم گر به سرم باید رفتبا دل زخم‏کش و دیده‏ی گریان بروم‏
****
خداوندا مو بیزارم از این دلشو روزان در آزارم از این دلز بس نالیدم از نالیدن کسز مو بستون که بیزارم از این دل
****غم عالم همه کردی ببارممگر مو لوک مست سر قطارممهارم کردی و دادی به ناکسفزودی هر زمان باری ببارم
****ز دست چرخ وارون داد دیرمهزارون ناله و فریاد دیرمنشسته دلستانم با خس و خاکچگونه خاطر خود شاد دیرم
****غم عشق تو مادر زاد دیرمنه از آموزش استاد دیرمبدان شادم که از یمن غم توخراب آباد دل آباد دیرم
****زبخت بد هزار اندیشه دیرمهمیشه زهر غم در شیشه دیرمز ناسازگاری بخت و گردش چرخفغان و اه و زاری پیشه دیرم
****زعشقت آتشی در بوته دیرمدر آن آتش دل و جان سوته دیرمسگت ار پا نهد بر چشمم ایدوستبمژگان خاک پایش روته دیرم
****به دل درد غمت باقی هنوزمکسی واقف نبو از درد درونمنبو یک بلبل سوته به گلشنبسوز مو نبو کافر به روزم
****مو کز سوته دلانم چون ننالممو کز بى‏حاصلانم چون ننالمنشسته بلبلان با گل بنالندمو که دور از گلانم چون ننالم
****ای امان از فراغت امانمردم از اشتیاقت اماناز که گیرم سراغت امانامان امان امان آی امان
****(مشکاتیان سرو آزاد را می‌خواند)امشب همه غمهای عالم را خبر کنبنشین و با من گریه سر کنای میهنای انبوه اندوهان دیرینای چون دل من…