Η Ντίνα Καράτζιου και ο Νάσος Στασινάκης συζητούν για τη νέα κανονικότητα που έχει διαμορφωθεί στα νησιά με τις μονάδες αφαλάτωσης που παράγουν πανάκριβο νερό, τις ανεξέλεγκτες ιδιωτικές γεωτρήσεις, την παλαιότητα των δικτύων ύδρευσης που οδηγεί σε μεγάλες απώλειες νερού και την απουσία ενός συνεκτικού σχεδίου διαχείρισης του φαινομένου, δεδομένης της αύξησης των τουριστικών ροών και της εκτεταμένης εκτός σχεδίου δόμησης στις άνυδρες πλαγιές, που έχουν διαμορφώσει ένα μοντέλο κατανάλωσης νερού το οποίο μοιάζει ασύμβατο με τη φυσική φέρουσα ικανότητα των νησιών.

Η κουβέντα στρέφεται και στο ζήτημα της μη αξιοποίησης των επεξεργασμένων λυμάτων, στον λόγο που η επανάχρησή τους για άρδευση, εμπλουτισμό υδροφορέων ή για χώρους πρασίνου παραμένει εξαιρετικά περιορισμένη.

Πώς διαγράφεται το μέλλον των ελληνικών νησιών σε σχέση με την υδατική τους αυτάρκεια, όταν η ζήτηση για νερό όχι μόνο δεν σταθεροποιείται αλλά αυξάνεται χωρίς όρια;