Ευτυχώς για εμάς, η Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου δεν συνέφερε καμία άλλη ευρωπαϊκή δύναμη, εκτός από την Ρωσία. Οπότε συγκλήθηκε Συνέδριο στο Βερολίνο, με στόχο ουσιαστικά να ανατραπούν όσα είχαν συμφωνηθεί  στον Άγιο Στέφανο, το προάστιο της Πόλης, ανάμεσα σε Ρωσία και Οθωμανική Αυτοκρατορία λίγους μήνες νωρίτερα. Τελικά, καμία χώρα δεν έμεινε ευχαριστημένη από όσα συμφωνήθηκαν το 1878 στο Βερολίνο, και τα Βαλκάνια θα εφεξής ένα καζάνι που έβραζε – η έκρηξη θα ερχόταν στις αρχές του 20ου αιώνα. Η Ελλάδα όμως κατάφερε το 1881 να επεκτείνει για δεύτερη φορά τα σύνορά της και μάλιστα αναίμακτα, με την προσάρτηση της Θεσσαλίας (πλην της Ελασσόνας) και της επαρχίας της Άρτας στον εθνικό κορμό.

Στα 1877-1878 ένας ακόμα Ρωσοτουρκικός πόλεμος θα «ξυπνήσει» και πάλι τους αλυτρωτικούς πόθους των Ελλήνων. Όλοι οι Βαλκάνιοι λαοί είχαν συμμαχήσει με την Ρωσία κι εμείς έμοιαζε να μένουμε στην απέξω. Αν συνυπολογίσουμε και τις σοβαρές υπόνοιες για οικονομικές καταχρήσεις, δεν άργησαν να ξεσπάσουν επεισόδια που έμεινα στην ιστορία ως «Πετσωματικά». Αυτά θα ανάγκαζαν τελικά την κυβέρνηση να κηρύξει μερική επιστράτευση και να πάμε μια και δυο να πολεμήσουμε. Μόνο που ο πόλεμος είχε τελειώσει…και η Ρωσία είχε φροντίσει να δημιουργηθεί μια Μεγάλη Βουλγαρία…

Η λεωφόρος Βασιλίσσης Σοφίας δεν είναι μόνο ένας από τους κεντρικότερους δρόμους της Αθήνας. Φιλοξενεί ορισμένα από τα ομορφότερα νεοκλασικά κτίρια της πρωτεύουσας, που το καθένα έχει τη δική του ξεχωριστή ιστορία. Σε αυτό το επεισόδιο θα κάνουμε τη βόλτα μας σε τρία από αυτά τα αρχιτεκτονικά κοσμήματα της Αθήνας τα οποία σήμερα είναι πρεσβείες, ενώ δύο από τα τρία -που μοιράζονταν ουσιαστικά και το ίδιο όνομα - αποτέλεσαν κάποτε πριγκιπικές οικίες.

Την άνοιξη του 1870 μία παρέα Ευρωπαίων περιηγητών ξεκινούσε από το Hotel d’ Angeterre (Ξενοδοχείο της Μεγάλης Βρετανίας) για να επισκεφθεί τον Μαραθώνα, ώστε να δει το σημείο της ιστορικής Μάχης. Η εκδρομή αυτή θα κατέληγε σε ένα από τα πιο γνωστά εγκλήματα στην ιστορία του ελληνικού κράτους, τη Σφαγή στο Δήλεσι, που θα αναδείκνυε την εγγενή αδυναμία της Πολιτείας να εγγυηθεί την ασφάλεια ακόμα και σε απόσταση μίας ώρας από την πρωτεύουσα, καθώς και τη διαπλοκή των συμμοριών ληστών με πολιτικούς αλλά και οικονομικούς παράγοντες της εποχής.  

H οδός Ηρώδου Αττικού φιλοξενεί δύο από τα πιο εμβληματικά κτίρια της Αθήνας, που είναι άμεσα συνδεδεμένα να με την πολιτική ζωή της χώρας: το Προεδρικό Μέγαρο και το Μέγαρο Μαξίμου. Το πρώτο χτίστηκε ως Ανάκτορο Διαδόχου, για το τότε πριγκιπικό ζεύγος Κωνσταντίνο και Σοφία ενώ το δεύτερο ξεκίνησε να χτίζεται για να αποτελέσει τη οικία ενός Χιώτη εφοπλιστή. Σήμερα αποτελούν την έδρα της Προεδρίας της Δημοκρατίας και του πρωθυπουργού της χώρας αντίστοιχα. Πάμε να μάθουμε την ιστορία τους.  

Ο Ανδρέας Συγγρός είναι ένας από τους πιο γνωστούς και μεγαλύτερους εθνικούς ευεργέτες της Ελλάδας. Έχει συνδέσει το όνομά του με πολλά κληροδοτήματα, όπως το Κτήμα Συγγρού, το νοσοκομείο λοιμωδών νόσων «Ανδρέας Συγγρός» και βέβαια την ομώνυμη λεωφόρο Συγγρού, που συνδέει το κέντρο της Αθήνας με το Φάληρο. Πέρα από αυτά όμως, ο Συγγρός συνδέεται άμεσα με το μεγαλύτερο οικονομικό σκάνδαλο που έγινε στην Ελλάδα τον 19ο αιώνα. Χιλιάδες άνθρωποι έχασαν τις περιουσίες τους, ενώ παράλληλα έγινε η μεγαλύτερη αναδιανομή πλούτου στη χώρα. Πρόκειται για τα «Λαυρεωτικά», το πρώτο χρηματιστηριακό σκάνδαλο στην Ελλάδα, πριν καν υπάρξει Χρηματιστήριο!

Τον περιμέναμε και πώς τον περιμέναμε τον διάδοχο του ελληνικού θρόνου. Εκεί που απέτυχαν παταγωδώς ο Όθωνας και η Αμαλία, Γεώργιος και Όλγα πέτυχαν και με το παραπάνω. Ο πολυπόθητος Διάδοχος ήρθε μόλις εννέα μήνες μετά τον γάμο τους και ακολούθησαν ακόμα τέσσερις γιοι και δύο κόρες. Ο μικρούλης έλαβε το όνομα «Κωνσταντίνος» και η μοίρα του θα συνδεόταν άμεσα με το όνομά του. Το όνειρο του βασιλιά – στρατηλάτη που παίρνει πίσω την Κωνσταντινούπολη βρήκε στο πρόσωπο του Κωνσταντίνου τον απόλυτο εκφραστή του. Και κάπως έτσι γεννήθηκε ο Κωνσταντίνος ο Δωδέκατος, ο διάδοχος του Κωνσταντίνου Ενδέκατου Παλαιολόγου. Μόνο που κάποια όνειρα μετατρέπονται σε εφιάλτες.

Η βασίλισσα Όλγα, η Ρωσίδα Μεγάλη Δούκισσα που παντρεύτηκε τον βασιλιά Γεώργιο A΄ και έγινε βασίλισσα των Ελλήνων έζησε μία ζωή γεμάτη περιπέτειες και ανατροπές. Ήρθε στην Ελλάδα στα 16 της, ήταν βασίλισσα για περισσότερα από 45 χρόνια, απέκτησε 8 παιδιά, έζησε για να δει τον άντρα της να δολοφονείται, τον εγγονό της να πεθαίνει στα 27 του χρόνια από δάγκωμα μαϊμούς και τον πρωτότοκο γιο της να χάνει δύο φορές τον θρόνο και να πεθαίνει εξόριστος και έκπτωτος. Η Όλγα, μεταξύ άλλων, συνέδεσε το όνομά της με το φιλανθρωπικό της έργο, επιστέγασμα του οποίου ήταν η ίδρυση του νοσοκομείου ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ.  

Ήρθε ο νεαρός Γεώργιος Α΄ στην Ελλάδα τον Οκτώβριο του 1863, τον υποδεχτήκαμε με χαρές και πανηγύρια… αλλά ακόμα υπήρχαν δύο βασικές εκκρεμότητες. Η Ένωση των Επτανήσων με την Ελλάδα και η ψήφιση νέου Συντάγματος από την Εθνοσυνέλευση. Στο ζήτημα των Επτανήσων σημαντικό ρόλο έπαιξε ο Χαρίλαος Τρικούπης, νεαρός διπλωμάτης τότε. Όσο για την ψήφιση Συντάγματος, ένας χρόνος είχε περάσει από την άφιξη του Γεωργίου στην Ελλάδα κι ακόμα τίποτα. Ώσπου έστειλε ένα «τελεσίγραφο» στην Εθνοσυνέλευση, δίνοντάς της διορία 10 μέρες για να ψηφιστεί το Σύνταγμα. Έτσι κι έγινε.

Η Β΄ Εθνοσυνέλευση συνήλθε το φθινόπωρο του 1862, και είχε δύο βασικούς στόχους: την ψήφιση νέου Συντάγματος και την εκλογή νέου Βασιλιά. Οι συνεδριάσεις πραγματοποιούνταν στην «Παράγκα», όπως αποκαλούσε ο κόσμος το πρόχειρα κατασκευασμένο κτίσμα, δίπλα στο υπό κατασκευή κτίριο της Βουλής, στη σημερινή οδό Ανθίμου Γαζή. Όσο για νέο βασιλιά, τελικά ψηφίσαμε ομόφωνα εκείνον που στο δημοψήφισμα που είχε προηγηθεί είχε λάβει μόλις 6 ψήφους από τις 241.202 (!) Αλλά, εφόσον οι Μεγάλες Δυνάμεις τα είπανε και τα συμφωνήσανε, εμείς ακολουθήσαμε, και η Β΄ Εθνοσυνέλευση ανακήρυξε ομόφωνα βασιλέα των Ελλήνων - και όχι της Ελλάδος - τον Χριστιανό Γουλιέλμο Φερδινάνδο  Αδόλφο Γεώργιο του Schelwing-Holstein- Sonderburg-Glucksburg ως Γεώργιο Α’.