8 Μαρτίου 1875. Επί της οδού Ερμού 291, στην περιοχή του Κεραμεικού, η «Εφημερίς»,  η πρώτη καθημερινή πολιτική εφημερίδα που κυκλοφόρησε στην Αθήνα, παρουσιάζει εκείνη τη μέρα τα ονόματα 82 βουλευτών και το εξής κείμενο: «Οι πρόγονοί μας έγραφαν πάνω σε στήλες τα ονόματα όσων πρόδιδαν το χρέος τους προς την πατρίδα. Ο Τύπος σήμερα οφείλει να επιτελέσει την υπηρεσία που άλλοτε επιτελούσαν τα δημόσια μάρμαρα». Εκλογές βίας και νοθείας, ωμή παραβίαση του Συντάγματος, γεγονότα που έχουν μείνει στην Ιστορία ως «Στηλιτικά» και η καθιέρωση του κοινοβουλευτικού συστήματος στην Ελλάδα.

Γούναρης, Πρωτοπαπαδάκης, Στράτος, Θεοτόκης, Μπαλτατζής, Χατζηανέστης. Στις 11 και 27 πρώτα λεπτά της 15ης Νοεμβρίου 1922, 36 πυροβολισμοί ακούστηκαν στο Γουδί και οι Έξι έπεσαν νεκροί. Η Εκτέλεση των Έξι παραμένει ένα γεγονός φρικτό, τραγικό και ανεπανάληπτο. Η φυσική εξόντωση ολόκληρης σχεδόν της ηγεσίας του Αντιβενιζελισμού αποτελεί κορυφαία στιγμή του Εθνικού Διχασμού και διατηρεί όλη της την τραγικότητα έναν και πλέον αιώνα αργότερα.

Η Μικρασιατική Καταστροφή αποτελεί μια από τις πιο τραγικές – αν όχι την πιο τραγική στιγμή του Ελληνισμού. Πώς όμως φτάσαμε από την εντολή αποστολής ελληνικού στρατού στη Σμύρνη την άνοιξη του 1919 στην τραγωδία της Μικρασιατικής Καταστροφής 3,5 χρόνια αργότερα; Στα τέλη Αυγούστου 1922, οι φλόγες της Σμύρνης «κατάπιαν» και τη Μεγάλη Ιδέα και η κοινή γνώμη απαιτούσε να αποδοθούν ευθύνες για την Εθνική Τραγωδία.

Δύσκολα μπορεί κανείς να ακούσει τη λέξη «Γουδί» και να μην πάει το μυαλό του αυτόματα στο ομώνυμο στρατιωτικό κίνημα. Το Κίνημα του Στρατιωτικού Συνδέσμου ήταν το πρώτο στρατιωτικό κίνημα που εκδηλώθηκε στο νεότερο ελληνικό κράτος ως πρωτοβουλία αμιγώς στρατιωτική – δίχως δηλαδή εμπλοκή πολιτικών δυνάμεων. Άλλαξε για πάντα την πορεία της χώρας αλλά εγκαινίασε και μια μακρά περίοδο εμπλοκής του Στρατού στα πολιτικά δρώμενα.

«Από το Πεδίον του Άρεως, επί αιώνας, κάθε πρωί και κάθε βράδυ, θα παίρνει το δρόμο του Ελληνικού ονείρου ένας Βασιλιάς καβαλάρης, ο Κωνσταντίνος». Με τέτοια λόγια εγκαινιάστηκε το μεγαλύτερο και  εντυπωσιακότερο άγαλμα στην Ελλάδα. Ο Κωνσταντίνος ο Α’, ο βασιλιάς που λατρεύτηκε και μισήθηκε όσο κανένας άλλος, έμεινε για πάντα δέσμιος του ονόματός του και των θρύλων με τους οποίους ήταν συνυφασμένο. Η Μεγάλη Ιδέα άλλωστε ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με το όνομα «Κωνσταντίνος» - μόνο που έμελλε και το τέλος της να συνδεθεί με το ίδιο όνομα.

Το μανιασμένο πλήθος ουρλιάζει κραδαίνοντας πέτρες. Ανατριχιαστικές κατάρες αντηχούν στο Πεδίον του Άρεως, με μπροστάρη τον Μητροπολίτη Αθηνών Θεόκλητο. Είναι 12 Δεκεμβρίου 1916 και η Αθήνα του Εθνικού Διχασμού αναθεματίζει τον «προδότη» Βενιζέλο, την ώρα που εκείνος φτιάχνει στρατό για να πολεμήσει στη Μακεδονία εναντίον των Γερμανοβουλγάρων. Μια από τις πιο μαύρες σελίδες του Εθνικού Διχασμού, μας θυμίζει πόσο εύκολο είναι να επιστρέψει ο σύγχρονος άνθρωπος σε πρακτικές μεσαιωνικές, όταν το τυφλό μίσος συναντηθεί με τον σκοταδισμό.  

Ποιος ήταν ο μεγαλύτερος Έλληνας πολιτικός του 2ου μισού του 19ου αιώνα; Συνέδεσε το όνομα του με σπουδαία έργα που άλλαξαν το πρόσωπο της Ελλάδας αλλά και με την πιο γνωστή πτώχευση του Κράτους μας. Ο Χαρίλαος Τρικούπης, η νοητή γέφυρα που ενώνει την Επανάσταση και την Ελλάδα του 20ου αιώνα, είχε άδοξο πολιτικό τέλος με αφορμή ένα γεγονός που συνέβη στο Πεδίον του Άρεως, και είχε πρωταγωνιστή τον τότε Διάδοχο Κωνσταντίνο.

Από που πήρε το όνομά του το μεγαλύτερο πάρκο της Αθήνας; Το Πεδίον του Άρεως έχει πολλές ιστορίες να μας διηγηθεί. Σε αυτό το επεισόδιο θα παρακολουθήσουμε την πρώτη φοιτητική διαδήλωση στην Ελλάδα, με πολιτικές προεκτάσεις. Από το Πεδίον του Άρεως μέχρι τα Εξάρχεια, και από την επέμβαση του στρατού στο Πανεπιστήμιο μέχρι την πρώτη αναφορά περί πανεπιστημιακού ασύλου στην Γερουσία, τα “Σκιαδικά” έδωσαν το έναυσμα για τα γεγονότα που θα οδηγούσαν τελικά στην έξωση του Όθωνα.

Πόσοι ξέρουμε ότι απέναντι από το ξενοδοχείο Hilton, επί της σημερινής Λεωφόρου Βασιλίσσης Σοφίας, διαπράχθηκε μια στυγερή δολοφονία με θύμα έναν από τους πρωταγωνιστές του Εθνικού Διχασμού; Ίων Δραγούμης: ο αριστοκράτης, ο διπλωμάτης, ο παθιασμένος αγωνιστής του Μακεδονικού Αγώνα, ο πεζογράφος, ο μεγάλος έρωτας της Πηνελόπης Δέλτα και της Μαρίκας Κοτοπούλη, εξακολουθεί να αποτελεί μια από τις πλέον αμφιλεγόμενες προσωπικότητες. Σε ένα σημείο συμφωνούν όλοι – θαυμαστές και επικριτές του: στο εντελώς άδικο και βάρβαρο της δολοφονίας του.

Τη νύχτα της 6ης Ιουνίου 1933 η Αθήνα θύμιζε Σικάγο. Στην Λεωφόρο Κηφισίας, από τον Παράδεισο Αμαρουσίου μέχρι το Γηροκομείο στους Αμπελόκηπους, εξελίχθηκε μια γκανγκστερικού τύπου δολοφονική απόπειρα, με κυνηγητό αυτοκινήτων που άφησε πίσω της έναν νεκρό, δύο τραυματίες και περισσότερους από 50 κάλυκες σε μήκος 4 χιλιομέτρων. Στόχος: για ακόμα μια φορά ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Δύο στρατιωτικά πραξικοπήματα είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με αυτή την απόπειρα, όπου βλέπουμε τον Εθνικό Διχασμό την περίοδο της τελευταίας του έξαρσης.