Ato amin’ity lesona ity isika dia manomboka mandalina ny taratasy fisaorana feno fankasitrahana nataon’i Paoly ho an’ny fiangonana tany Filipia; ilay nasehony ho ohatra ho an’ny hafa. Nifantoka tamin’ny fanatrarana ny very i Filipia. Nampahafantarina antsika ilay antsoina hoe fiangonana miaina fiovana anaty mipaka any ivelany, izay nahatoky tamin’ny fijoroany ho vavolombelona. Ny tena fiangonana dia olona mpanara-dia an’I Kristy satria efa nandre ny Fanahy Masina niantso azy ireo mba hiombona amin’I Jesosy Kristy.

Ny bokin’ny Efesiana dia mampianatra antsika ny fomba hampiharana ireo fitsipika maha-Kristiana ao amin’ny toerana sarotra indrindra amin’ny sehatra rehetra, dia ny tokantrano. Milaza amintsika i Paoly fa tsy maintsy manala ny toetran’ny olona taloha isika ary mitafy ny akanjon’ny toetra vaovao sy mandeha araka ny Fanahy, amin’ny fitiavana, indrindra fa ao an-tokantrano. Ao amin’ny toko fahadimy dia manome ny drafitr’Andriamanitra ho an’ny fianakaviana i Paoly ary ny raim-pianakaviana sy ny vady lehilahy dia tokony ho tia tahaka ny nitiavan’i Kristy ny Fiangonana.

Ny tanjon’ny Efesiana dia ny hampiseho amin’ny Fiangonana hoe iza izy ireo, ary inona no antom-pisiany eto amin’izao tontolo izao; dia ny mba hanehoana amin’ny Fiangonana fa nahazo izay rehetra nilaintsika isika mba hiaina fiainam-pandresena, ary azo atao ny miaina ao amin’ny tontolon’ny lanitra. Entanina isika mba tsy hiangonangona fotsiny fa mba ho tena ilay Fiangonana araka ny tokony ho izy. Angataho ny Fanahy Masina mba hampiseho aminao ny maha-izy anao manontolo, noho ny fahasoavan’Andriamanitra, izay mahatonga anao ho anisan’ny Fiangonan’I Jesosy Kristy.

Eo am-pamaranana ny fandinihana ny Galatiana no hahitantsika ampahany amin’ny fahasembanan'i Paoly sy ny fanazavany momba ny fahateraham-baovao izay mitovy amin'ny fahaterahana ara-batana. Nampianatra i Paoly fa raha nanafaka antsika I Kristy dia tokony hijanona ho olon’afaka isika. Tena lalina ny taratasy kely nosoratan’i Paoly ho an’ny Efesiana. Milaza amintsika i Paoly fa ao amin’I Kristy sy any an-danitra isika dia manana fahafahana mahazo izay rehetra ilaintsika mba hananana fiainana masina araka an’Andriamanitra. Ny olana dia, any amin'ny toerana tsy tokony ho izy no itadiavantsika izany indraindray.

Misy hery roa mifanohitra ao anatintsika ao: ny toetrantsika manota sy ny toetrantsika vaovao. Hoy ny apostoly Paoly ao amin’ny Galatiana, ny Fanahy dia afaka mandresy ny nofo. Izany rehetra izany dia miankina amin'ny zavatra ambolena ao amin'ny zaridainan'ny fiainantsika. Raha mamafy ny voa avy amin’Andriamanitra eo amin’ny fiainantsika isika, dia hiseho ny vokatry ny Fanahy: fitiavana, fifaliana, fiadanana, faharim-po, fahamoram-panahy, fanaovan-tsoa, fahamarinana, fahalemem-panahy, fahononam-po. Tsy maintsy mamafy voa isika mba hahafaly ny Fanahy ka hijinjana ny fiainana mandrakizay.

Moa ny fahatsaranao tokoa ve no mahavonjy anao na mahatonga anao ho amin’ny famonjena? Nilaza i Paoly fa avy amin’ny nofo ny fisainana toy izany. Rehefa ren’i Paoly fa nozimbazimbaina ho lasa filazantsara mifototra amin’ny asa ny tena Filazantsara, dia namaly ny Galatiana izy ka nanazava fa hamarinina amin’ny finoana isika fa tsy amin’ny asa. Nanohy ny teniny i Paoly fa ny hany fiainana dia ny ho voahombo miaraka amin’I Kristy; tsy ny ho faty no tian'i Paoly holazaina, fa ny fiainana amin'ny finoana an'I Kristy.

Nofaranan’i Paoly tamin’ny fametrahana fanamby ny Korintiana faharoa, izay nandidiany ireo izay ao amin’ny fiangonana ny mba handinihan’izy ireo tena ka hahitana raha tena mbola ao amin’I Kristy tokoa izy ireo na tsia. Ny boky manaraka izay hianarantsika dia ny taratasin’i Paoly ho an’ny Galatiana, izay mampiseho ny fampianaran’ireo mpitarika jiosy milaza fa raha te ho voavonjy sy hitoetra ho voavonjy ny olona iray dia tsy maintsy mitandrina ny lalànan’ny Jiosy. Nilaza i Paoly, fa raha misy tonga mitory filazantsara hafa, dia tokony holavina sy hozonin’Andriamanitra izy, satria avy amin’Andriamanitra ny Filazantsara izay notorian’i Paoly, fa tsy avy tamin’olona.

Ao amin’ny Korintiana faharoa 8–9, i Paoly dia manoratra momba ny fanatitra ho an’ireo mpino niharan’ny fanenjehana tao Jerosalema. Faritan’i Paoly fa manana toetra mahatoky amin’ny fitandremam-pananan ny FIlipiana, ka manome antsika sangan'asa momba ny fitantanana ara-baiboly. Eken’Andriamanitra ny fanomezantsika, tsy miankina amin’ny fahalehibiazan’ny omentsika izany fa miankina amin’ny toe-po entitsika manome kosa— ny Filipiana dia nahalala-tanana na dia tao anatin’ny fahantrany aza. Ny hery tokony hanosika antsika hanome dia ny fitiavana sy ny fankasitrahana, ny famerenana amim-pifaliana amin’Andriamanitra ny ampahany amin’izay nomeny antsika.

Ho fanampin’ny zavatra niainan’i Paoly tamin’ny nihaonany tamin’I Jesosy teny amin’ny lalan’i Damaskosy, dia nianatra momba an’I Jesosy tany an-tany efitr’i Arabia izy, nakarina tany an-danitra ary nomena fanambarana lalina loatra izay tsy hay tononina. Nasiana tsilo ny nofony, raha arak’i Paoly moa dia irak’i Satana no ilazany izany. Tsy misy mahalala tsara hoe inona io tsilo io, nefa mazava ho azy fa nampiasain’Andriamanitra mba hampanetry tena an’i Paoly sy hampiasana ny fahalemeny hanehoana ny herin’Andriamanitra izany. Tian’Andriamanitra ny maneho ny fahafenoany amin’ny alalan’ny tsy fahampiantsika.

Ny taratasy faharoa nosoratan’i Paoly ho an’ny Korintiana dia mikasika ny asa fanompoana izay tian’Andriamanitra hiainan’ny mpino tsirairay, dia ny fampihavanana ny olona rehetra Aminy. Fa ny fiainantsika dia tsy maintsy maneho an’I Kristy, izay namonjy antsika sy mitoetra ao anatintsika. Nofaritan’i Paoly tamin’ny fomba telo ny fifandraisantsika amin’I Kristy: amin’ny alalan’I Kristy, ao amin’I Kristy, ary ho an’I Kristy. Rehefa tojo tsindry sy tafio-drivotra ary fitsapana mantsy isika, dia ho hitan’ny olona ny mampiavaka antsika, hoe, feno harena sarobidy: dia Jesosy.