"De hele persoon wordt niet gevonden binnen de filosofie; de totaliteit van de mens wordt niet gevonden met poëzie. In poëzie komen we de concrete, individuele mens rechtstreeks tegen. In filosofie de mens in zijn universele geschiedenis, in zijn wens om te zijn. Poëzie is ontmoeting, meesterschap, ontdekking door genade. Filosofie zoekt, onderzoekt, geleid door een methode." 

Op deze manier benadrukte de Spaanse filosoof en schrijver Maria Zambrano het belang van de dialoog tussen filosofie en poëzie. 

Hoe moet volgens Zambrano deze verhouding eruit zien? 

Wat heeft de figuur van Antigone ons vertellen over het onschuldige slachtoffer? 

En waarom moet de persoonlijke biografie van een filosofie juist doorklinken in zijn of haar denken? 

Te gast is Thomas Crombez 

De denker die centraal staat: Zambrano