Από τον νόμο της βεντέτας στον νόμο του άστεως. Από την αυθαιρεσία της ατομικής βούλησης στην ευταξία των συλλογικών αποφάσεων και των θεσμών. Από το σκοτάδι στο φως, από το χάος των ενστίκτων στην οργανωμένη κοινωνία του δικαίου: Είναι ατελείωτοι οι τρόποι με τους οποίους μπορούμε να διατυπώσουμε την κίνηση από το πρώτο στο τρίτο μέρος της «Ορέστειας» και όλοι μοιάζουν ανυπέρβλητα θετικοί. Μήπως, όμως, η εν λόγω πορεία δεν καταλήγει σε μια τόσο αρμονική και λαμπερή ολοκλήρωση, όπως μοιάζει εκ πρώτης όψεως και όπως υποστήριζαν επί δεκαετίες οι μελετητές;