
Sign up to save your podcasts
Or
ប៉េងប៉ោះ មានគុណប្រយោជន៍ផ្នែកអាហារូបត្ថម្ភខ្លាំងណាស់ ព្រោះវាសម្បូរទៅដោយវីតាមីនសេ និង សារធាតុអង់ទីអ៊ុកស៊ីដង់ លីកូប៉ែន ដ៏ចាំបាច់សម្រាប់សុខភាព។ មានការសិក្សាជាច្រើនណាស់ ដែលរកឃើញអំពីគុណវិសេសនៃផ្លែប៉េងបោះ។ របកគំឃើញចុងក្រោយ បានបញ្ជាក់អំពីគុណប្រយោជន៍ក្នុងការប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងជំងឺប្រូស្តាត និងបញ្ហាសម្ពាធឈាមខ្ពស់។ តើត្រូវទទួលទានប៉េងប៉ោះ ក្នុងទម្រង់ណា? និងប៉ុន្មានផ្លែក្នុងថ្ងៃទើបទទួលផលល្អសម្រាប់សុខភាព?
អមដោយអន្តរាគមន៍របស់លោកសាស្ត្រាចារ្យវេជ្ជបណ្ឌិត François Desgrandchamps គ្រូពេទ្យជំនាញវះកាត់ប្រព័ន្ធផ្លូវទឹកនោម។
ជាផ្លែចុះចេញពីដើមរុក្ខជាតិ ប៉េងប៉ោះត្រូវបានគេចាត់ទុក ជាបន្លែមិនមែនជាផ្លែឈើទេ។ ប៉េងប៉ោះមានច្រើនប្រភេទណាស់ ដល់ទៅជាង១០០ពូជឯណោះ៖ លឿង ក្រហម បៃតង ខ្មៅ មូល ទ្រវែង តូច ធំ ល្អិត ថ្លោស ផ្លែជាចង្កោម ជាកញ្ចុំ ឬទោល...។ ជាបន្លែដែលងាយបរិភោគ ងាយយកមកកែច្នៃធ្វើជាម្ហូប ឬក៏អាចទទួលទានជាអន្លក់ ជាញាំ ជាផ្លែស្រល់ ឆៅ ឆ្អិន ទាំងខ្ចីទាំងចាស់និងទុំ។
ប៉េងប៉ោះជួយបញ្ចុះសម្ពាធឈាម?
ស្រួលដាំស្រួលដុះ និងមានរសជាតិជូរ-ផ្អែមឆ្ងាញ់តាមត្រូវការហើយ ផ្លែប៉េងប៉ោះមានគុណប្រយោជន៍សម្រាប់សុខភាពខ្លាំងណាស់។ សម្បូរវីតាមីនអា សេ និងកា ប៉េងប៉ោះមិនមែនជាបន្លែដ៏សាមញ្ញទេ តែជាបណ្តុំអាហារូបត្ថម្ភសំខាន់ៗចាំបាច់សម្រាប់សរីរាង្គកាយ ដែលមានតួនាទីការពារសុខភាពខ្លាំងណាស់ ដូចជាជួយបេះដូង ជួយកាត់បន្ថយគ្រោះហានិភ័យកើតជំងឺសរសៃឈាមបេះដូង និងជួយចាត់ចែងបញ្ចុះសម្ពាធឈាម។
អ្នកស្រាវជ្រាវអេស្ប៉ាញ បានដឹកនាំការសិក្សាលើអ្នកមានហានិភ័យកើតជំងឺសរសៃឈាមបេះដូងខ្ពស់ ពោលគឺងាយមានគ្រោះថ្នាក់ដាច់ឬស្ទះសរសៃឈាមបេះដូង និងខួរក្បាលខ្លាំង ដោយផ្តោតទៅលើការពិសាប៉េងប៉ោះ។ លទ្ធផលចេញមកអស្ចារ្យខ្លាំងណាស់។ អ្នកដែលទទួលទានប៉េងប៉ោះច្រើន ច្រើនខ្លាំងមែនទែន ជាប្រចាំ និងគ្រប់ទម្រង់ទាំងអស់នោះ មានសម្ពាធឈាមទាបជាងអ្នកមិនសូវចិត្តបរិភោគផ្លែប៉េងប៉ោះ។ សម្ពាធឈាមអ្នកញ៉ាំប៉េងបោះច្រើនខ្លាំង បានធ្លាក់ចុះគួរឱ្យកត់សម្គាល់គឺរហូតដល់ទៅ៣៦%។ ហេតុអ្វីទៅ? ព្រោះប៉េងប៉ោះមានផ្ទុកជាតិប៉ូតាស្យូមច្រើន។ គេបានដឹងហើយថា ជាតិប៉ូតាស្យូមមិនថានៅក្នុងគ្រប់បន្លែផ្លែឈើណាទេ សុទ្ធតែដើរតួយ៉ាងសំខាន់ក្នុងការជួយចាត់ចែងសម្ពាធឈាមឱ្យបានប្រសើរឡើង។ ដូច្នេះប៉េងប៉ោះគឺជាសម្ព័ន្ធមិត្តដ៏ល្អរបស់អ្នកជំងឺលើសឈាម។ ដើម្បីបញ្ចុះសម្ពាធឈាមត្រូវតែប្រឹងពិសាប៉េងប៉ោះ។
ប៉េងប៉ោះជួយការពារប្រូស្តាត?
ជាងនេះទៅទៀត អាហារូបត្ថម្ភដ៏សម្បូរបែបជាពិសេសជាងគេមួយទៀតរបស់ប៉េងប៉ោះ ជាជាតិវីតាមីនសេ និងលីកូប៉ែន ដែលជាអង់ទីអុកស៊ីដង់ ដ៏ប្រពៃ ក្នុងការប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងជំងឺមហារីក។ ការសិក្សាចុងក្រោយទើបចេញផ្សាយនាពេលថ្មីៗនេះ បានបង្ហាញឱ្យឃើញថាលីកូប៉ែនរបស់ប៉េងប៉ោះមានសមត្ថភាពការពារជំងឺមហារីកប្រូស្តាតទៀត។
បើតាមប្រសាសន៍របស់លោកសាស្ត្រាចារ្យ François Desgrandchamps គុណប្រយោជន៍នៃជាតិលីកូប៉ែនរបស់ផ្លែប៉េងប៉ោះធ្លាប់បានលាតត្រដាងតាំងពីជាច្រើនឆ្នាំមកហើយ។ ហើយថ្មីៗនេះ ពោលគឺកាលពីខែមុន ការសិក្សាដ៏វែងអន្លាយមួយបានចេញផ្សាយថា ការបរិភោគផ្លែប៉េងប៉ោះកាន់តែច្រើនកាលណា គេអាចកាត់គ្រោះកើតជំងឺមហារីកប្រូស្តាតបានកាន់តែច្រើនទៅតាមនោះ ហើយមិនងាយស្លាប់ដោយជំងឺមហារីកប្រូស្តាតទេ។ ការសិក្សាដ៏សាមញ្ញមួយទៀត ដែលគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍ខ្លាំងបំផុតទៀតនោះ គឺការសិក្សាប្រៀបធៀបលើក្រុមអ្នកជំងឺត្រូវវះកាត់ដោយជំងឺមហារីកប្រូស្តាតពីរក្រុម៖ មួយក្រុមបរិភោគទឹកប៉េងបោះខាប់ដែលមានកំហាប់ជាតិលីកូប៉ែន ចំនួនមួយកែវបន្ថែមក្នុងមួយថ្ងៃ ជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ ហើយមួយក្រុមទៀតបរិភោគអាហារធម្មតា។ បីសប្តាហ៍ក្រោយមក គ្រូពេទ្យធ្វើការវះកាត់ពួកគេ។ លទ្ធផលនៃការវះកាត់ខុសគ្នាឆ្ងាយណាស់។ ដុំសាច់មហារីក និងភាពកំណាចរបស់មហារីកប្រូស្តាត ព្រមទាំងកំរិត PSA ដែលជាអត្រា កំណត់ជំងឺមហារីកប្រូស្តាត (បានមកពីការវិភាគឈាម) ធ្លាក់ចុះ១៧% សម្រាប់អ្នកបានទទួលទានទឹកប៉េងប៉ោះរាល់ថ្ងៃ។”
លោកសាស្ត្រាចារ្យ សូមណែនាំឱ្យជ្រើសរើសបរិភោគផ្លែប៉េងបោះឱ្យបានរាល់ថ្ងៃ។ ប៉ុន្តែត្រូវចងចាំថា គេត្រូវបរិភោគផ្លែប៉េងប៉ោះស្រស់ច្រើនណាស់ ដល់ទៅប្រមាណជាងមួយគីឡូក្រាមក្នុងមួយថ្ងៃឯណោះ ទើបអាចស្រូបយកជាតិលីកូប៉ែនបានគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ការពារខ្លួន។ របៀបបរិភោគរាល់ថ្ងៃផ្តល់ជាតិលីកូប៉ែន បានប្រមាណ៥មីលី្លក្រាមតែប៉ុណ្ណោះក្នុងមួយថ្ងៃ។ គឺតិចខ្លាំងណាស់។ ដើម្បីមានប្រសិទ្ធភាព ត្រូវបរិភោគជាតិលីកូប៉ែនចំនួន១៥មីល្លីក្រាម ក្នុងមួយថ្ងៃ។ ដូច្នេះប្រការដែលល្អបំផុតនោះ គឺត្រូវជ្រើសរើសទទួលទានផ្លែប៉េងប៉ោះឆ្អិន។ ចំអិនប៉េងប៉ោះ បង្ខះជាតិទឹក (ដែលមានដល់៩០%) ឱ្យក្លាយជាទៅកំហាប់ទឹកប៉េងប៉ោះរហូតឡើងពណ៌ក្រហមល្អ ព្រោះពណ៌ក្រហមនេះជាជាតិអង់ទីអុកស៊ីដង់ដែលមានតួនាទីការពារសរីរាង្គយើង។ រួចលាយជាមួយប្រេងអូលីវបន្តិចទៅ អ្នកនឹងទទួលទានវាបានយ៉ាងស្រួល និងគ្រប់គ្រាន់ហើយ។ គេអាចរកថ្នាំបំប៉នមានជាតិលីកូប៉ែនលេបបន្ថែមក៏បាន។ តែបើពិបាកពេក អស់លោកបុរស អាចពិសាគីឆុបKetchup មួយស្លាបព្រាបាយក្នុងមួយថ្ងៃក៏បាន ដើម្បីការពារប្រូស្តាតគាត់។”
ជាសរុបប៉េងប៉ោះមានលក្ខណៈសម្បត្តិ៥ល្អ៥យ៉ាង ដែលអ្នកគួរជ្រើសរើសបរិភោគរាល់ថ្ងៃ៖ បន្ថែមពីលើអត្រាដ៏ខ្ពស់នៃវីតាមីនសេ លីកូប៉ែន ៩០%នៃផ្លែប៉េងប៉ោះ ជាជាតិទឹក។ ដូច្នេះការទទួលទានផ្លែប៉េងប៉ោះជាបំពេញសេចក្តីត្រូវការនៃជាតិទឹកប្រចាំថ្ងៃរបស់សរីរាង្គកាយបានយ៉ាងងាយ។ មានផ្ទុកកាឡូរីតិច ប៉េងប៉ោះជាជម្រើសដ៏ប្រពៃសម្រាប់អ្នកចង់សម្រកទម្ងន់។ ប៉េងប៉ោះជាអាហារដែលទៅភ្ញោចបំប៉នផ្លូវលាមកឱ្យបទជើងស្រួល និងធ្វើឱ្យឆាប់ឆ្អែត ព្រោះមានសារធាតុសរសៃច្រើន។
តើត្រូវជ្រើសរើសប៉េងប៉ោះយ៉ាងដូចម្តេច?
មានច្រើនពណ៌ ប៉េងប៉ោះនីមួយៗមានផ្ទុកវីតាមីនមិនដូចគ្នាទេ។ ប៉េងប៉ោះលឿង មានរសជាតិស្រទន់ជាងគេ មិនសូវជូរ និងមានវីតាមីនអា តិចតួច។ ប៉េងប៉ោះដែលមានវីតាមីនអាច្រើនជាងគេមែនទែន គឺប៉េងប៉ោះពណ៌លឿងទុំ (មានច្រើនលើសប៉េងប៉ោះដទៃដល់ទៅ១០ដង) ហើយមានផ្ទុកជាតិបេតាការ៉ូតែន ដែលសរីរាង្គស្រូបបំប្លែងទៅជាវីតាមីនអា នៅទទួលទានចូលទៅ និងជួយដល់ភ្នែក។ ចំណែកប៉េងប៉ោះពណ៌ក្រហម ដែលគេជួបញឹកញាប់និងបរិភោគច្រើនជាងគេវិញ ល្អខ្លាំងត្រង់លក្ខណៈទុំក្រហមវាតែម្តង ព្រោះពណ៌ក្រហមនៃប៉េងប៉ោះនេះជាសារជាតិលីកូប៉ែន។ ដូចបានលើកមកពីខាងដើម លីកូប៉ែន ជាសារធាតុអង់ទីអុកស៊ីដង់ដ៏ប្រពៃមាននាទីជាការពារប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងសារធាតុមហារីក៕
ប៉េងប៉ោះ មានគុណប្រយោជន៍ផ្នែកអាហារូបត្ថម្ភខ្លាំងណាស់ ព្រោះវាសម្បូរទៅដោយវីតាមីនសេ និង សារធាតុអង់ទីអ៊ុកស៊ីដង់ លីកូប៉ែន ដ៏ចាំបាច់សម្រាប់សុខភាព។ មានការសិក្សាជាច្រើនណាស់ ដែលរកឃើញអំពីគុណវិសេសនៃផ្លែប៉េងបោះ។ របកគំឃើញចុងក្រោយ បានបញ្ជាក់អំពីគុណប្រយោជន៍ក្នុងការប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងជំងឺប្រូស្តាត និងបញ្ហាសម្ពាធឈាមខ្ពស់។ តើត្រូវទទួលទានប៉េងប៉ោះ ក្នុងទម្រង់ណា? និងប៉ុន្មានផ្លែក្នុងថ្ងៃទើបទទួលផលល្អសម្រាប់សុខភាព?
អមដោយអន្តរាគមន៍របស់លោកសាស្ត្រាចារ្យវេជ្ជបណ្ឌិត François Desgrandchamps គ្រូពេទ្យជំនាញវះកាត់ប្រព័ន្ធផ្លូវទឹកនោម។
ជាផ្លែចុះចេញពីដើមរុក្ខជាតិ ប៉េងប៉ោះត្រូវបានគេចាត់ទុក ជាបន្លែមិនមែនជាផ្លែឈើទេ។ ប៉េងប៉ោះមានច្រើនប្រភេទណាស់ ដល់ទៅជាង១០០ពូជឯណោះ៖ លឿង ក្រហម បៃតង ខ្មៅ មូល ទ្រវែង តូច ធំ ល្អិត ថ្លោស ផ្លែជាចង្កោម ជាកញ្ចុំ ឬទោល...។ ជាបន្លែដែលងាយបរិភោគ ងាយយកមកកែច្នៃធ្វើជាម្ហូប ឬក៏អាចទទួលទានជាអន្លក់ ជាញាំ ជាផ្លែស្រល់ ឆៅ ឆ្អិន ទាំងខ្ចីទាំងចាស់និងទុំ។
ប៉េងប៉ោះជួយបញ្ចុះសម្ពាធឈាម?
ស្រួលដាំស្រួលដុះ និងមានរសជាតិជូរ-ផ្អែមឆ្ងាញ់តាមត្រូវការហើយ ផ្លែប៉េងប៉ោះមានគុណប្រយោជន៍សម្រាប់សុខភាពខ្លាំងណាស់។ សម្បូរវីតាមីនអា សេ និងកា ប៉េងប៉ោះមិនមែនជាបន្លែដ៏សាមញ្ញទេ តែជាបណ្តុំអាហារូបត្ថម្ភសំខាន់ៗចាំបាច់សម្រាប់សរីរាង្គកាយ ដែលមានតួនាទីការពារសុខភាពខ្លាំងណាស់ ដូចជាជួយបេះដូង ជួយកាត់បន្ថយគ្រោះហានិភ័យកើតជំងឺសរសៃឈាមបេះដូង និងជួយចាត់ចែងបញ្ចុះសម្ពាធឈាម។
អ្នកស្រាវជ្រាវអេស្ប៉ាញ បានដឹកនាំការសិក្សាលើអ្នកមានហានិភ័យកើតជំងឺសរសៃឈាមបេះដូងខ្ពស់ ពោលគឺងាយមានគ្រោះថ្នាក់ដាច់ឬស្ទះសរសៃឈាមបេះដូង និងខួរក្បាលខ្លាំង ដោយផ្តោតទៅលើការពិសាប៉េងប៉ោះ។ លទ្ធផលចេញមកអស្ចារ្យខ្លាំងណាស់។ អ្នកដែលទទួលទានប៉េងប៉ោះច្រើន ច្រើនខ្លាំងមែនទែន ជាប្រចាំ និងគ្រប់ទម្រង់ទាំងអស់នោះ មានសម្ពាធឈាមទាបជាងអ្នកមិនសូវចិត្តបរិភោគផ្លែប៉េងប៉ោះ។ សម្ពាធឈាមអ្នកញ៉ាំប៉េងបោះច្រើនខ្លាំង បានធ្លាក់ចុះគួរឱ្យកត់សម្គាល់គឺរហូតដល់ទៅ៣៦%។ ហេតុអ្វីទៅ? ព្រោះប៉េងប៉ោះមានផ្ទុកជាតិប៉ូតាស្យូមច្រើន។ គេបានដឹងហើយថា ជាតិប៉ូតាស្យូមមិនថានៅក្នុងគ្រប់បន្លែផ្លែឈើណាទេ សុទ្ធតែដើរតួយ៉ាងសំខាន់ក្នុងការជួយចាត់ចែងសម្ពាធឈាមឱ្យបានប្រសើរឡើង។ ដូច្នេះប៉េងប៉ោះគឺជាសម្ព័ន្ធមិត្តដ៏ល្អរបស់អ្នកជំងឺលើសឈាម។ ដើម្បីបញ្ចុះសម្ពាធឈាមត្រូវតែប្រឹងពិសាប៉េងប៉ោះ។
ប៉េងប៉ោះជួយការពារប្រូស្តាត?
ជាងនេះទៅទៀត អាហារូបត្ថម្ភដ៏សម្បូរបែបជាពិសេសជាងគេមួយទៀតរបស់ប៉េងប៉ោះ ជាជាតិវីតាមីនសេ និងលីកូប៉ែន ដែលជាអង់ទីអុកស៊ីដង់ ដ៏ប្រពៃ ក្នុងការប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងជំងឺមហារីក។ ការសិក្សាចុងក្រោយទើបចេញផ្សាយនាពេលថ្មីៗនេះ បានបង្ហាញឱ្យឃើញថាលីកូប៉ែនរបស់ប៉េងប៉ោះមានសមត្ថភាពការពារជំងឺមហារីកប្រូស្តាតទៀត។
បើតាមប្រសាសន៍របស់លោកសាស្ត្រាចារ្យ François Desgrandchamps គុណប្រយោជន៍នៃជាតិលីកូប៉ែនរបស់ផ្លែប៉េងប៉ោះធ្លាប់បានលាតត្រដាងតាំងពីជាច្រើនឆ្នាំមកហើយ។ ហើយថ្មីៗនេះ ពោលគឺកាលពីខែមុន ការសិក្សាដ៏វែងអន្លាយមួយបានចេញផ្សាយថា ការបរិភោគផ្លែប៉េងប៉ោះកាន់តែច្រើនកាលណា គេអាចកាត់គ្រោះកើតជំងឺមហារីកប្រូស្តាតបានកាន់តែច្រើនទៅតាមនោះ ហើយមិនងាយស្លាប់ដោយជំងឺមហារីកប្រូស្តាតទេ។ ការសិក្សាដ៏សាមញ្ញមួយទៀត ដែលគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍ខ្លាំងបំផុតទៀតនោះ គឺការសិក្សាប្រៀបធៀបលើក្រុមអ្នកជំងឺត្រូវវះកាត់ដោយជំងឺមហារីកប្រូស្តាតពីរក្រុម៖ មួយក្រុមបរិភោគទឹកប៉េងបោះខាប់ដែលមានកំហាប់ជាតិលីកូប៉ែន ចំនួនមួយកែវបន្ថែមក្នុងមួយថ្ងៃ ជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ ហើយមួយក្រុមទៀតបរិភោគអាហារធម្មតា។ បីសប្តាហ៍ក្រោយមក គ្រូពេទ្យធ្វើការវះកាត់ពួកគេ។ លទ្ធផលនៃការវះកាត់ខុសគ្នាឆ្ងាយណាស់។ ដុំសាច់មហារីក និងភាពកំណាចរបស់មហារីកប្រូស្តាត ព្រមទាំងកំរិត PSA ដែលជាអត្រា កំណត់ជំងឺមហារីកប្រូស្តាត (បានមកពីការវិភាគឈាម) ធ្លាក់ចុះ១៧% សម្រាប់អ្នកបានទទួលទានទឹកប៉េងប៉ោះរាល់ថ្ងៃ។”
លោកសាស្ត្រាចារ្យ សូមណែនាំឱ្យជ្រើសរើសបរិភោគផ្លែប៉េងបោះឱ្យបានរាល់ថ្ងៃ។ ប៉ុន្តែត្រូវចងចាំថា គេត្រូវបរិភោគផ្លែប៉េងប៉ោះស្រស់ច្រើនណាស់ ដល់ទៅប្រមាណជាងមួយគីឡូក្រាមក្នុងមួយថ្ងៃឯណោះ ទើបអាចស្រូបយកជាតិលីកូប៉ែនបានគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ការពារខ្លួន។ របៀបបរិភោគរាល់ថ្ងៃផ្តល់ជាតិលីកូប៉ែន បានប្រមាណ៥មីលី្លក្រាមតែប៉ុណ្ណោះក្នុងមួយថ្ងៃ។ គឺតិចខ្លាំងណាស់។ ដើម្បីមានប្រសិទ្ធភាព ត្រូវបរិភោគជាតិលីកូប៉ែនចំនួន១៥មីល្លីក្រាម ក្នុងមួយថ្ងៃ។ ដូច្នេះប្រការដែលល្អបំផុតនោះ គឺត្រូវជ្រើសរើសទទួលទានផ្លែប៉េងប៉ោះឆ្អិន។ ចំអិនប៉េងប៉ោះ បង្ខះជាតិទឹក (ដែលមានដល់៩០%) ឱ្យក្លាយជាទៅកំហាប់ទឹកប៉េងប៉ោះរហូតឡើងពណ៌ក្រហមល្អ ព្រោះពណ៌ក្រហមនេះជាជាតិអង់ទីអុកស៊ីដង់ដែលមានតួនាទីការពារសរីរាង្គយើង។ រួចលាយជាមួយប្រេងអូលីវបន្តិចទៅ អ្នកនឹងទទួលទានវាបានយ៉ាងស្រួល និងគ្រប់គ្រាន់ហើយ។ គេអាចរកថ្នាំបំប៉នមានជាតិលីកូប៉ែនលេបបន្ថែមក៏បាន។ តែបើពិបាកពេក អស់លោកបុរស អាចពិសាគីឆុបKetchup មួយស្លាបព្រាបាយក្នុងមួយថ្ងៃក៏បាន ដើម្បីការពារប្រូស្តាតគាត់។”
ជាសរុបប៉េងប៉ោះមានលក្ខណៈសម្បត្តិ៥ល្អ៥យ៉ាង ដែលអ្នកគួរជ្រើសរើសបរិភោគរាល់ថ្ងៃ៖ បន្ថែមពីលើអត្រាដ៏ខ្ពស់នៃវីតាមីនសេ លីកូប៉ែន ៩០%នៃផ្លែប៉េងប៉ោះ ជាជាតិទឹក។ ដូច្នេះការទទួលទានផ្លែប៉េងប៉ោះជាបំពេញសេចក្តីត្រូវការនៃជាតិទឹកប្រចាំថ្ងៃរបស់សរីរាង្គកាយបានយ៉ាងងាយ។ មានផ្ទុកកាឡូរីតិច ប៉េងប៉ោះជាជម្រើសដ៏ប្រពៃសម្រាប់អ្នកចង់សម្រកទម្ងន់។ ប៉េងប៉ោះជាអាហារដែលទៅភ្ញោចបំប៉នផ្លូវលាមកឱ្យបទជើងស្រួល និងធ្វើឱ្យឆាប់ឆ្អែត ព្រោះមានសារធាតុសរសៃច្រើន។
តើត្រូវជ្រើសរើសប៉េងប៉ោះយ៉ាងដូចម្តេច?
មានច្រើនពណ៌ ប៉េងប៉ោះនីមួយៗមានផ្ទុកវីតាមីនមិនដូចគ្នាទេ។ ប៉េងប៉ោះលឿង មានរសជាតិស្រទន់ជាងគេ មិនសូវជូរ និងមានវីតាមីនអា តិចតួច។ ប៉េងប៉ោះដែលមានវីតាមីនអាច្រើនជាងគេមែនទែន គឺប៉េងប៉ោះពណ៌លឿងទុំ (មានច្រើនលើសប៉េងប៉ោះដទៃដល់ទៅ១០ដង) ហើយមានផ្ទុកជាតិបេតាការ៉ូតែន ដែលសរីរាង្គស្រូបបំប្លែងទៅជាវីតាមីនអា នៅទទួលទានចូលទៅ និងជួយដល់ភ្នែក។ ចំណែកប៉េងប៉ោះពណ៌ក្រហម ដែលគេជួបញឹកញាប់និងបរិភោគច្រើនជាងគេវិញ ល្អខ្លាំងត្រង់លក្ខណៈទុំក្រហមវាតែម្តង ព្រោះពណ៌ក្រហមនៃប៉េងប៉ោះនេះជាសារជាតិលីកូប៉ែន។ ដូចបានលើកមកពីខាងដើម លីកូប៉ែន ជាសារធាតុអង់ទីអុកស៊ីដង់ដ៏ប្រពៃមាននាទីជាការពារប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងសារធាតុមហារីក៕
14 Listeners
106 Listeners
3 Listeners
9 Listeners
1 Listeners
1 Listeners
0 Listeners
1 Listeners
0 Listeners
2 Listeners
3 Listeners
0 Listeners
1 Listeners
0 Listeners
9 Listeners
4 Listeners
0 Listeners
0 Listeners
0 Listeners
1 Listeners
0 Listeners
4 Listeners