Pytanie, które powraca w moich spotkaniach z wieloma rodzicami.
Po czym to poznać, że rodzic jest dobry? Jak to określić? Co się na to składa?

Bierzemy temat na tapet i analizujemy, o co warto zadbać budując relację z dzieckiem.

W tym odcinku wspominam o:
moim tekście z bloga. 

Modne, wyświechtane słowo o niebagatelnym znaczeniu. Zajmowanie się asertywnością często sprowadzane jest do "formułowania komunikatów".
Jak asertywnie powiedzieć, że..?
Jak zachować się asertywnie, gdy...?

Moim zdaniem szkopuł wcale nie tkwi w słowach, a asertywności wcale nie musimy ćwiczyć w najbardziej obciążających nas relacjach i sytuacjach.
Ja uczyłam się jej w szkolnym sekretariacie

W tym odcinku wspominam o książkach:

• Emma Reed Turrell "Po pierwsze ja"

• Maria Król-Fijewska "Stanowczo, łagodnie, bez lęku"

Słucham, słucham - ale czy słyszę? Dlaczego tak trudno nam usłyszeć sedno tego, co ktoś mówi?

• Jakie są pułapki wróżenia z mimiki twarzy i uniesionych brwi rozmówcy?
• I co zrobić, by w słowach, które słyszymy od bliskich od lat, jesteśmy niemal w stanie przewidzieć kolejne zdanie - by usłyszeć w nich coś nowego, co poruszy nasze serce?
• I w sumie dlaczego mielibyśmy to robić?

Jeśli chcesz więcej o prowadzeniu rozmów, które nie prowadzą do napięć i konfliktów, tu znajdziesz kilka prostych wskazówek.

Od lat te dwie grupy łączy ambiwalentna relacja. Niby działają dla dobra dzieci, a jednak sporo w ich wzajemnych stosunkach napięć, nierzadko i pretensji.
Jak budować dialog, zwłaszcza gdy chcemy wspólnie zajmować się sprawami, na które patrzymy inaczej?

Niech Was nie zwiedzie przewrotny tytuł odcinka: wyraża jedynie stopień zmęczenia rodzaju ludzkiego doświadczaniem i przeżywaniem złości. Nic dziwnego, złość to nie potulny baranek, ale eksplozja siły i energii - i właśnie dlatego nie możemy przestać się złościć, potrzebujemy tego, co złość ze sobą niesie.
Pytanie tylko: jak to oswoić, żeby służyło nam i otoczeniu? Bo, że oddychanie i liczenie do 10 nie działa - to rodzaj ludzki wie aż za dobrze.
A co mogłoby pomóc?

O tym jest ten odcinek.

Interesuje Cię webinar i program dotyczący złości? Wskocz tutaj

Ewelina napisała w mailu:
"Co możemy zrobić, kiedy w odpowiedzi na krzywdzące słowa, zniuansowane formy wykluczenia, moje dziecko (szkolne) się odpala i agresja przeradza się w przemoc? To jest powtarzalny schemat, czasami córka daje radę zachować spokój, czasami nie i mam poczucie, że cały ciężar "poradzenia sobie" spoczywa na niej.
Jak wesprzeć nasze dziecko, żeby mogło zachować się inaczej?"

Pochylam się więc w tym odcinku nad wspieraniem dziecka w budowaniu relacji z rówieśnikami - wtedy, gdy napotyka ono w tym obszarze na trudności.

Przemoc rówieśnicza jest zjawiskiem, którego nie powinniśmy tolerować, i jednocześnie powinniśmy brać pod uwagę możliwość jej pojawienia się w klasie/grupie.
Do tej rozmowy zaprosiłam dr Annę Kubiak - psycholog, psychoterapeutkę systemową, która przez 10 lat pracowała w szkole z dziećmi i młodzieżą, a temat przemocy rówieśniczej jest jej szczególnie bliski.

Rozmawiamy m.in. o tym:

• Jak przemoc rozpoznawać?
• Jak działać?
• Czy dotyczy tylko osób występujących w roli osoby stosującej przemoc i doświadczającej przemocy?
• Bez kogo zatrzymanie przemocy nie jest możliwe?

To odcinek dla wszystkich: nauczycieli, wychowawców, opiekunów i rodziców. Bez względu na to, jakie jest ich dziecko, i w jakiej roli występuje.

Agresywne zachowania przedszkolaków są powszechne. Powszechnie również sprawiają trudność dorosłym, którzy często nie wiedzą, jak do agresji podchodzić, jak się nie zająć, w jaki sposób reagować.
Do rozmowy na ten temat zaprosiłam Anitę Janeczek-Romanowską, psycholożkę i psychoterapeutkę dziecięcą z Bliskiego Miejsca 

Z Anitą rozmawiamy o tym:

• co może zrobić nauczyciel, gdy dzieci zaczynają np. bić się w zabawie
• dlaczego często reakcje dorosłych są nieskuteczne
• jak działać, gdy w grupie jest dziecko, które wyjątkowo często sięga po agresję, wskutek czego pozostałe dzieci boją się go i unikają, a rodzice niepokoją o bezpieczeństwo
• jak zadbać o swoje dziecko, które doświadcza agresji ze strony rówieśników

Anita napisała: Mam wrażenie, że kiedy dziecko jest małe, te oczekiwania są takie „proste”. Jeść, spać (to bardziej oczekiwanie rodziców), tulić, bawić się - tak schematycznie. Im dzieciaki starsze, tym to się bardziej mnoży, bo do tych podstawowych dochodzi:
- zapewnianie rozrywki
- organizowanie czasu
- oczekiwanie odnośnie dostępu do technologii
- oczekiwania materialne/finansowe
- oczekiwania logistyczne.
Jak za tym nadążyć, tak życiowo, czasowo, finansowo, żeby wszystkie dzieci były zadowolone?

Bierzemy więc na tapet oczekiwania, dorastanie i rolę rodziców

W tym odcinku wspominam o:

• książce Barbary Kingsolver "Demon Copperhead"
• książce Daniela Siegla i Tiny Payne Bryson "Potęga obecności"
• moim kursie online dla rodziców nastolatków 

Konflikty między rodzeństwem są nieuniknione. Bywa jednak, że gdy jedno z dzieci mierzy się z różnymi wyzwaniami (np. ADHD, spektrum etc.), to te konflikty bywają bardziej raniące. A czasem po prostu brat czy siostra jest "pod ręką" i obrywa bez powodu.
Jak zadbać o poszkodowane dziecko, aby nie odbiło się to na jego poczuciu własnej wartości?