Το αφιέρωμα του POP για τις Δύσκολες Ώρες στις πιο αξέχαστες οσκαρικές βραδιές συνεχίζεται καθώς ταξιδεύουμε στο 2013 και τη χρονιά του Life of Pi και του «Argo fuck yourself».

Η αναδρομή μας σε τελετές που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο άλλαξαν τον μεγαλύτερο θεσμό του σινεμά, μας φέρνει σε μια χρονιά εξαιρετικά ανταγωνιστική, με πολλές ταινίες να διεκδικούν τα μεγάλα βραβεία και τίποτα να μην είναι σίγουρο. Τόσο λίγη σιγουριά υπήρχε, που ακόμα και το υποθετικό φαβορί για την κατηγορία καλύτερης Σκηνοθεσίας, το Argo του Ben Affleck, έμεινε εκτός τελικής πεντάδας.

Αλλά μετά κάτι συνέβη: Η αφήγηση γύρισε τόσο πολύ υπέρ του, που στην κατηγορία καλύτερης Ταινίας άρχισε να παίζει χωρίς αντίπαλο. Τι θα σήμαινε αυτό όμως για την «ορφανή» κατηγορία της Σκηνοθεσίας; Η Ιωσηφίνα Γριβέα κι ο Θοδωρής Δημητρόπουλος κοιτάζουν μια χρονιά γεμάτη συναρπαστικούς νικητές σε όλες τις κατηγορίες και συζητούν το πώς τα Όσκαρ εκείνης της χρονιάς άφησαν οριστικά στο παρελθόν την ιδέα πως «Ταινία και Σκηνοθεσία πάνε μαζί».

Γιατί τα Όσκαρ εκείνης της χρονιάς δεν θα μπορούσαν να έχουν γίνει σήμερα και γιατί δεν έχει συλληφθεί ακόμα ο Seth McFarlane; Πώς έγινε η Jennifer Lawrence μια από τις νεότερες νικήτριες ερμηνευτικού Όσκαρ στην ιστορία; Γιατί αποκλείστηκαν από την κατηγορία της Σκηνοθεσίας και ο Ben Affleck και η Kathryn Bigelow με το Zero Dark Thirty; Πόσο πολύ άρεσε το Amour του Haneke και προτάθηκε για τόσα Όσκαρ; Ποιο απίστευτο οσκαρικό αξιοπερίεργο έχει καταφέρει ο Ang Lee κερδίζοντας το Όσκαρ Σκηνοθεσίας για το Life of Pi; Πώς νιώθουμε σήμερα για το Όσκαρ της Anne Hathaway, και πώς για εκείνο του Christoph Waltz (το δεύτερό του!);