In Adieu God? gaat Tijs van den Brink in gesprek met kerkverlaters. Zij zijn christelijk opgevoed en gingen vroeger naar de kerk. Wat is daarvan over?

Ranomi Kromowidjojo is op aarde om goud te winnen en het beste uit zichzelf te halen. Dat vertelt de olympische zwemkampioene in deze aflevering van ‘Adieu God?’ aan Tijs van den Brink. Haar leven staat volledig in het teken van de Olympische Zomerspelen van 2020 in Tokyo. Trainen, trainen en nog eens trainen om boven jezelf uit te stijgen. Want als je alleen maar doet wat je kunt, zul je nooit meer zijn dan wie je bent, aldus het motto op Kromowidjojo’s Twitter account.

Toch is de zwemster niet bereid om haar ziel aan de duivel te verkopen in ruil voor succes. Als kleindochter van een protestantse oma uit Friesland en een Surinaams-Javaanse opa die moslim was, is ze zich ervan bewust dat er meer is dan ik, ik, ik. Beide grootouders leefden haar voor dat vriendelijkheid en respect cruciale waarden zijn. ‘Ik voel me bijna verplicht om anderen te helpen,’ zegt Kromowidjojo. Daarom probeert ze als ambassadeur van UNICEF iets te doen voor kinderen die minder kansen hebben gekregen dan zijzelf: ‘Hoe beter ik zwem, hoe meer ik voor die kinderen kan betekenen.’

Als jong meisje ging Ranomi Kromowidjojo naar een christelijke basisschool en geloofde ze in God. Tegenwoordig gelooft ze in de wetten van de natuur en in de kracht van gedachten. Het geloof van haar oma en opa, hoe mooi ook, drijft wat haar betreft te veel op angst voor het hiernamaals. Voor Kromowidjojo geen hel. Maar wel een hemel. Op aarde, wel te verstaan: ‘Ik denk dat we de wereld beter kunnen maken dan ze nu is.’