Natuurkundige Robbert Dijkgraaf groeide op zonder het geloof, maar ging natuurkunde studeren vanuit een behoefte aan houvast. ‘Ik ben altijd op zoek om de wereld te begrijpen. Er zijn veel vragen. Maar waar is de reling om je aan vast te houden?’

Voor Dijkgraaf biedt wetenschap niet alleen houvast, maar ook troost. ‘Dat je een formule kunt opschrijven. Dat er wetmatigheden zijn, die een eeuwigheidswaarde hebben.’

Hoe relatief onze kennis is ervaarde Dijkgraaf, toen zijn dochter Charlotte ernstig ziek ter wereld kwam. Besloten werd om haar niet te behandelen. ‘Voor mij was direct duidelijk hoe weinig men van haar ziekte begreep. Die gaten in de kennis, daarin zat voor ons de hoop.’ Uiteindelijk werd Charlotte zonder behandeling op onverklaarbare wijze weer beter.

Behoefte tot bidden voelde Dijkgraaf in de zwarte periode niet. Zijn schoonvader deed dat wel en ging zelfs op bedevaart. Dijkgraaf: ‘Ik weet zeker dat hij het herstel van Charlotte ziet als ingrijpen van God. Maar de les die ik eruit heb geleerd is dat we ruimte moeten laten voor wat we niet begrijpen.’