
Sign up to save your podcasts
Or
នៅក្នុងគម្រោង "អារតេមីស" (Artemis) ដើម្បីបញ្ជូនមនុស្សទៅកាន់ព្រះចន្ទ ទីភ្នាក់ងារណាសាបានផលិតរ៉ុកកែតអវកាសថ្មីមួយ ដែលគេឲ្យឈ្មោះថា "Space Launche System" (SLS)។ ជារ៉ុកកែតដ៏មានកម្លាំងខ្លាំងជាងគេបំផុត នៅក្នុងចំណោមរ៉ុកកែតអវកាស ដែលកំពុងមានដំណើរការ នៅក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ននេះ។
រ៉ុកកែត SLS មានប្រវែង ៩៨ម៉ែត្រ ហើយកម្លាំងម៉ូទ័រសរុប មានរហូតដល់ទៅជាង ៣៩មេហ្កាញូតុន គឺ ៤ម៉េហ្កាញូតុនខ្លាំងជាងរ៉ុកកែតធុន Saturn V និងជាង ១៦ម៉េហ្កាញូតុនខ្លាំងជាងរ៉ុកកែតធុន Falcon Heavy របស់ក្រុមហ៊ុន SpaceX ដែលកាលពីមុនជាប់ឈ្មោះជារ៉ុកកែតអវកាសខ្លាំងជាងគេបំផុតនៅលើពិភពលោក។
SLS ជារ៉ុកកែតដែលចែកចេញជាពីរកំណាត់ ឬ Stage ហើយកំណាត់ទីមួយក៏ត្រូវចែកចេញជាពីរផ្នែកផងដែរ គឺផ្នែកនៅកណ្តាល ដែលគេហៅថា Core Stage មានម៉ូទ័រចំនួន ៤ ជាម៉ូទ័រធុន RS-25 ដែលណាសាធ្លាប់ប្រើច្រើនដងរួចមកហើយ សម្រាប់យានចម្លងអវកាស ឬ Space Shuttle កាលពីមុន ហើយប្រើប្រភេទឥន្ធនៈក៏ដូចគ្នាផងដែរ គឺប្រភេទអ៊ីដ្រូសែន ដោយមានអុកស៊ីសែនជាសារធាតុជំនួយសម្រាប់ចំហេះ។
នៅអមសងខាង Core Stage នេះ គឺមានភ្ជាប់ដោយប៊ូស្ទ័រចំនួនពីរ ដែលប៊ូស្ទ័រនីមួយៗមានប្រវែង ៥៤ម៉ែត្រ និងមុខកាត់ជិត ៤ម៉ែត្រ។
នៅពីលើ Core Stage នេះកំណាត់ទីមួយ គឺមានរ៉ុកកែតកំណាត់ទីពីរ ឬ Upper Stage ដែលមានធុងផ្ទុកឥន្ធនៈប្រវែងជិត ១៤ម៉ែត្រ និងមុខកាត់ជាង ៥ម៉ែត្រ ផ្ទុកឥន្ធនៈប្រភេទដូចគ្នានឹងកំណាត់ទីមួយដែរ គឺអ៊ីដ្រូសែន ឬ Hydrolox។
បន្ទាប់ពី Upper Stage គឺមានយាន Orion ដែលចែកចេញជាពីរផ្នែកផងដែរ គឺផ្នែកខាងក្រោយ ដែលគេឲ្យឈ្មោះថា Service Module ផលិតដោយទីភ្នាក់ងារអេសា ជាផ្នែកមានផ្ទុកឥន្ធនៈ និងប្រព័ន្ធម៉ូទ័រ និងផ្នែកខាងមុខមានរាងជាសាជី ដែលគេឲ្យឈ្មោះថា Command Module/Crew Module ជាកន្លែងផ្ទុកប្រព័ន្ធបញ្ជាយាន ហើយអាចផ្ទុកអវកាសយានិកបានពី ២នាក់ ទៅ ៦នាក់។
បន្ទាប់ពីយាន Orion នេះ ផ្នែកដែលមានរាងស្រួចវែងនៅខាងចុងបំផុតនៃរ៉ុកកែត គឺជាប្រព័ន្ធសុវត្ថិភាព ដែលគេឲ្យឈ្មោះថា Launch Abort System ពោលគឺជាប្រព័ន្ធសម្រាប់សង្រ្គោះអវកាសយានិក នៅក្នុងករណីមានបញ្ហានៅពេលបាញ់បង្ហោះរ៉ុកកែត។ នៅក្នុងករណីអាសន្ន ប្រព័ន្ធសុវត្ថិភាពនេះ ដែលមានភ្ជាប់ជុំវិញដោយកូនប៊ូស្ទ័រតូចៗចំនួន ៤ អាចនឹងត្រូវគេប្រើ ដើម្បីផ្តាច់ផ្នែកដែលមានដឹកអវកាសយានិក ចេញពីតួរ៉ុកកែត ហោះឡើងទៅលើផុតពីកន្លែងគ្រោះថ្នាក់ រួចហើយបើកឆ័ត្រយោង ដើម្បីនាំអវកាសយានិកចុះចតមកលើដីវិញ។
តាមគម្រោង ណាសានឹងផលិតរ៉ុកកែតធុន SLS នេះជា ៣ប្រភេទ។ ប្រភេទទីមួយ ដែលគេឲ្យឈ្មោះថា SLS Block 1 មានសមត្ថភាពដឹកទម្ងន់ពីផែនដី រហូតទៅដល់គន្លងព្រះចន្ទ បាន ២៧តោន។ SLS Block 1B អាចដឹកទម្ងន់បានពី ៣៨តោន ទៅ ៤២តោន និង SLS Block 2 អាចដឹកទម្ងន់បានពី ៤៣តោន ទៅ ៤៦តោន។
SLS Block 1 នឹងត្រូវប្រើសម្រាប់បេសកកម្មចំនួន ៣ដំបូង ទៅកាន់ព្រះចន្ទ គឺ Artemis-1 ជាបេសកកម្មសាកល្បង ដែលមិនមានផ្ទុកអវកាសយានិក ហើយដែលណាសាគ្រោងធ្វើ នៅក្នុងឆ្នាំ២០២២នេះ, Artemis-2 គ្រោងធ្វើនៅឆ្នាំ២០២៤ខាងមុខ នឹងត្រូវដឹកអវកាសយានិក រហូតទៅដល់គន្លងតារាវិថីជុំវិញព្រះចន្ទ ក៏ប៉ុន្តែមិនចុះចត និង Artemis-3 ជាបេសកកម្មផ្ទុកអវកាសយានិក ទៅចុះចតដោយផ្ទាល់លើដីព្រះចន្ទ ដែលណាសាគ្រោងធ្វើ នៅក្នុងឆ្នាំ២០២៥ខាងមុខ៕
5
33 ratings
នៅក្នុងគម្រោង "អារតេមីស" (Artemis) ដើម្បីបញ្ជូនមនុស្សទៅកាន់ព្រះចន្ទ ទីភ្នាក់ងារណាសាបានផលិតរ៉ុកកែតអវកាសថ្មីមួយ ដែលគេឲ្យឈ្មោះថា "Space Launche System" (SLS)។ ជារ៉ុកកែតដ៏មានកម្លាំងខ្លាំងជាងគេបំផុត នៅក្នុងចំណោមរ៉ុកកែតអវកាស ដែលកំពុងមានដំណើរការ នៅក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ននេះ។
រ៉ុកកែត SLS មានប្រវែង ៩៨ម៉ែត្រ ហើយកម្លាំងម៉ូទ័រសរុប មានរហូតដល់ទៅជាង ៣៩មេហ្កាញូតុន គឺ ៤ម៉េហ្កាញូតុនខ្លាំងជាងរ៉ុកកែតធុន Saturn V និងជាង ១៦ម៉េហ្កាញូតុនខ្លាំងជាងរ៉ុកកែតធុន Falcon Heavy របស់ក្រុមហ៊ុន SpaceX ដែលកាលពីមុនជាប់ឈ្មោះជារ៉ុកកែតអវកាសខ្លាំងជាងគេបំផុតនៅលើពិភពលោក។
SLS ជារ៉ុកកែតដែលចែកចេញជាពីរកំណាត់ ឬ Stage ហើយកំណាត់ទីមួយក៏ត្រូវចែកចេញជាពីរផ្នែកផងដែរ គឺផ្នែកនៅកណ្តាល ដែលគេហៅថា Core Stage មានម៉ូទ័រចំនួន ៤ ជាម៉ូទ័រធុន RS-25 ដែលណាសាធ្លាប់ប្រើច្រើនដងរួចមកហើយ សម្រាប់យានចម្លងអវកាស ឬ Space Shuttle កាលពីមុន ហើយប្រើប្រភេទឥន្ធនៈក៏ដូចគ្នាផងដែរ គឺប្រភេទអ៊ីដ្រូសែន ដោយមានអុកស៊ីសែនជាសារធាតុជំនួយសម្រាប់ចំហេះ។
នៅអមសងខាង Core Stage នេះ គឺមានភ្ជាប់ដោយប៊ូស្ទ័រចំនួនពីរ ដែលប៊ូស្ទ័រនីមួយៗមានប្រវែង ៥៤ម៉ែត្រ និងមុខកាត់ជិត ៤ម៉ែត្រ។
នៅពីលើ Core Stage នេះកំណាត់ទីមួយ គឺមានរ៉ុកកែតកំណាត់ទីពីរ ឬ Upper Stage ដែលមានធុងផ្ទុកឥន្ធនៈប្រវែងជិត ១៤ម៉ែត្រ និងមុខកាត់ជាង ៥ម៉ែត្រ ផ្ទុកឥន្ធនៈប្រភេទដូចគ្នានឹងកំណាត់ទីមួយដែរ គឺអ៊ីដ្រូសែន ឬ Hydrolox។
បន្ទាប់ពី Upper Stage គឺមានយាន Orion ដែលចែកចេញជាពីរផ្នែកផងដែរ គឺផ្នែកខាងក្រោយ ដែលគេឲ្យឈ្មោះថា Service Module ផលិតដោយទីភ្នាក់ងារអេសា ជាផ្នែកមានផ្ទុកឥន្ធនៈ និងប្រព័ន្ធម៉ូទ័រ និងផ្នែកខាងមុខមានរាងជាសាជី ដែលគេឲ្យឈ្មោះថា Command Module/Crew Module ជាកន្លែងផ្ទុកប្រព័ន្ធបញ្ជាយាន ហើយអាចផ្ទុកអវកាសយានិកបានពី ២នាក់ ទៅ ៦នាក់។
បន្ទាប់ពីយាន Orion នេះ ផ្នែកដែលមានរាងស្រួចវែងនៅខាងចុងបំផុតនៃរ៉ុកកែត គឺជាប្រព័ន្ធសុវត្ថិភាព ដែលគេឲ្យឈ្មោះថា Launch Abort System ពោលគឺជាប្រព័ន្ធសម្រាប់សង្រ្គោះអវកាសយានិក នៅក្នុងករណីមានបញ្ហានៅពេលបាញ់បង្ហោះរ៉ុកកែត។ នៅក្នុងករណីអាសន្ន ប្រព័ន្ធសុវត្ថិភាពនេះ ដែលមានភ្ជាប់ជុំវិញដោយកូនប៊ូស្ទ័រតូចៗចំនួន ៤ អាចនឹងត្រូវគេប្រើ ដើម្បីផ្តាច់ផ្នែកដែលមានដឹកអវកាសយានិក ចេញពីតួរ៉ុកកែត ហោះឡើងទៅលើផុតពីកន្លែងគ្រោះថ្នាក់ រួចហើយបើកឆ័ត្រយោង ដើម្បីនាំអវកាសយានិកចុះចតមកលើដីវិញ។
តាមគម្រោង ណាសានឹងផលិតរ៉ុកកែតធុន SLS នេះជា ៣ប្រភេទ។ ប្រភេទទីមួយ ដែលគេឲ្យឈ្មោះថា SLS Block 1 មានសមត្ថភាពដឹកទម្ងន់ពីផែនដី រហូតទៅដល់គន្លងព្រះចន្ទ បាន ២៧តោន។ SLS Block 1B អាចដឹកទម្ងន់បានពី ៣៨តោន ទៅ ៤២តោន និង SLS Block 2 អាចដឹកទម្ងន់បានពី ៤៣តោន ទៅ ៤៦តោន។
SLS Block 1 នឹងត្រូវប្រើសម្រាប់បេសកកម្មចំនួន ៣ដំបូង ទៅកាន់ព្រះចន្ទ គឺ Artemis-1 ជាបេសកកម្មសាកល្បង ដែលមិនមានផ្ទុកអវកាសយានិក ហើយដែលណាសាគ្រោងធ្វើ នៅក្នុងឆ្នាំ២០២២នេះ, Artemis-2 គ្រោងធ្វើនៅឆ្នាំ២០២៤ខាងមុខ នឹងត្រូវដឹកអវកាសយានិក រហូតទៅដល់គន្លងតារាវិថីជុំវិញព្រះចន្ទ ក៏ប៉ុន្តែមិនចុះចត និង Artemis-3 ជាបេសកកម្មផ្ទុកអវកាសយានិក ទៅចុះចតដោយផ្ទាល់លើដីព្រះចន្ទ ដែលណាសាគ្រោងធ្វើ នៅក្នុងឆ្នាំ២០២៥ខាងមុខ៕
14 Listeners
104 Listeners
4 Listeners
9 Listeners
0 Listeners
1 Listeners
0 Listeners
1 Listeners
0 Listeners
2 Listeners
0 Listeners
0 Listeners
8 Listeners
3 Listeners
5 Listeners
0 Listeners
0 Listeners
0 Listeners
12 Listeners
2 Listeners
0 Listeners