روح‌انگیز شریفیان، روانشناس و نویسنده چندین رما‌ن‌ که اولین داستانش با عنوان «چه کسی باور می کند؛ رستم» برندهٔ جایزهٔ گلشیری شد، می‌گوید اگرچه حسرت کسانی را می‌خورد که به زبان‌هایی می‌نویسند که در آن از سایه سانسور و خود سانسوری خبری نیست، اما سانسور نویسنده را زیرک می‌کند:‌ «من یاد گرفتم که حرف‌ام را...چطوری بزنم. صحنه‌های عاشقانه توی کتابهام را طوری می‌نویسم که هر خواننده‌ای می‌تونه بفهمه اما هیچ حرفی که سانسور بخواد بشه درش وجود نداره». این نویسنده ساکن انگلستان که با حسرت از ایران یاد می کند معتقد است: «مهاجرت یک چیزیه که شروع میشه ولی تموم نمیشه و هیچوقت شما را رها نمی‌کنه. روح‌انگیز شریفیان مهمان این برنامه به عبارت دیگر است.