«««««🍷می‌بهـا»»»»»

غزل نمره ۳۵۲

فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلان

روزگاری شد که در ميخانه خدمت می‌کنم

در لباس فقر کار اهل دولت می‌کنم

تا کی اندر دام وصل آرم تذروی خوش‌خرام

در کمينم و انتظار وقت و فرصت می‌کنم

واعظ ما بوی حق نشنيد بشنو کاين سخن

در حضورش نيز می‌گويم نه غيبت می‌کنم

با صبا افتان و خيزان می‌روم تا کوی دوست

وز رفيقان ره استمداد همت می‌کنم

خاک کويت زحمت ما برنتابد بيش از اين

لطف‌ها کردی بتا تخفيف زحمت می‌کنم

زلف دلبر دام راه و غمزه‌اش تير بلاست

ياد دار ای دل که چندين‌ات نصيحت می‌کنم

ديده‌ی بدبين بپوشان ای کريم عيب‌پوش

زين دليری‌ها که من در کنج خلوت می‌کنم

حافظم در مجلسی، دردی‌کشم در محفلی

بنگر اين شوخی که چون با خلق صنعت می‌کنم

Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations

«««««🍷می‌بهـا»»»»»

غزل نمره ۳۵۱

مفعول و فاعلات و مفاعیل و فاعلان

حاشا که من به موسم گل ترک می کنم

من لاف عقل می‌زنم اين کار کی کنم؟

مطرب کجاست؟ تا همه محصول زهد و علم

در کار چنگ و بربط و آواز نی کنم

از قال و قیل مدرسه حالی دلم گرفت

يک چند نيز خدمت معشوق و می کنم

کی بود در زمانه وفا جام می بيار

تا من حکايت جم و کاووس و کی کنم

از نامه‌ی سياه نترسم که روز حشر

با فيض لطف او صد از اين نامه طی کنم

کو پيک صبح تا گله‌های شب فراق

با آن خجسته‌طلعت فرخنده‌پی کنم؟

اين جان عاريت که به حافظ سپرد دوست

روزی رخش ببينم و تسليم وی کنم

Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations

«««««🍷می‌بهـا»»»»»

غزل نمره ۳۵۰

مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن

به عزم توبه سحر گفتم استخاره کنم

بهار توبه‌شکن می‌رسد چه چاره کنم؟

سخن درست بگويم نمی‌توانم ديد

که می خورند حريفان و من نظاره کنم

چو غنچه با لب خندان به ياد مجلس شاه

پياله گيرم و از شوق جامه پاره کنم

به دور لاله دماغ مرا علاج کنيد

گر از ميانه‌ی بزم طرب کناره کنم

ز روی دوست مرا چون گل مراد شکفت

حواله‌ی سر دشمن به سنگ خاره کنم

گدای ميکده‌ام ليک وقت مستی بين

که ناز بر فلک و حکم بر ستاره کنم

مرا که نيست ره و رسم لقمه‌پرهيزی

چرا ملامت رند شرابخواره کنم؟

به تخت گل بنشانم بتی چو سلطانی

ز سنبل و سمنش ساز طوق و ياره کنم

ز باده خوردن پنهان ملول شد حافظ

به بانگ بربط و نی رازش آشکاره کنم

Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations

«««««🍷می‌بهـا»»»»»

غزل نمره ۳۴۹

فاعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن

دوش سودای رخش گفتم ز سر بيرون کنم

گفت کو زنجير تا تدبير اين مجنون کنم؟

قامتش را سرو گفتم سر کشيد از من به خشم

دوستان از راست می‌رنجد نگارم چون کنم؟

نکته‌ ناسنجيده گفتم دلبرا معذور دار

عشوه‌ای فرمای تا طبع سخن موزون کنم

زردرویی می‌کشم زان طبع نازک بی‌گناه

ساقيا جامی بده تا چهره را گلگون کنم

ای نسيم منزل ليلی خدا را تا به کی

ربع را برهم زنم اطلال را جيحون کنم

من که ره بردم به گنج حسن بی‌پايان دوست

صد گدای همچو خود را بعد از اين قارون کنم

ای مه صاحب‌قران از بنده حافظ ياد کن

تا دعای دولت آن حسن روزافزون کنم

Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations

«««««🍷می‌بهـا»»»»»

غزل نمره ۳۴۸

فاعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن

ديده دريا کنم و صبر به صحرا فکنم

و اندر اين کار دل خويش به دريا فکنم

از دل تنگ گنهکار برآرم آهی

کآتش اندر گنه آدم و حوا فکنم

مايه‌ی خوشدلی آنجاست که دلدار آنجاست

می‌کنم جهد که خود را مگر آن جا فکنم

بگشا بند قبا ای مه خورشيدکلاه

تا چو زلفت سر سودازده در پا فکنم

خورده‌ام تير فلک باده بده تا سرمست

عقده دربند کمر ترکش جوزا فکنم

جرعه‌ی جام بر اين تخت روان افشانم

غلغل چنگ در اين گنبد مينا فکنم

حافظا تکيه بر ايام چو سهو است و خطا

من چرا عشرت امروز به فردا فکنم؟

Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations

«««««🍷می‌بهـا»»»»»

غزل نمره ۳۴۷

فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن

صنما با غم عشق تو چه تدبير کنم؟

تا به کی در غم تو ناله شبگير کنم؟

دل ديوانه از آن شد که پذیرد درمان

مگرش هم ز سر زلف تو زنجير کنم

آن چه در مدت هجر تو کشيدم هيهات

در يکی نامه مُحال است که تحرير کنم

با سر زلف تو مجموع پريشانی خود

کو مجالی که یکایک همه تقرير کنم

آن زمان کآرزوی ديدن جانم باشد

در نظر نقش رخ خوب تو تصوير کنم

گر بدانم که وصال تو بدين دست دهد

دين و دل را همه دربازم و توفير کنم

دور شو از برم ای واعظ و افسانه مگوی

من نه آنم که دگر گوش به تزوير کنم

نيست اميد صلاحی ز فساد حافظ

چون که تقدير چنين است چه تدبير کنم؟

Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations

«««««🍷می‌بهـا»»»»»

غزل نمره ۳۴۶

فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلان

من نه آن رندم که ترک شاهد و ساغر کنم

محتسب داند که من اين کارها کمتر کنم

من که عيب توبه‌کاران کرده باشم بارها

توبه از می وقت گل ديوانه باشم گر کنم

چون صبا مجموعه‌ی گل را به آب لطف شست

کج‌دلم خوان گر نظر بر صفحه‌ی دفتر کنم

عشق دردانه‌ست و من غواص و دريا ميکده

سر فروبردم در آنجا تا کجا سر برکنم

لاله ساغرگير و نرگس مست و بر ما نام فسق؟

داوری دارم بسی يا رب که را داور کنم

عهد و پيمان فلک را نيست چندان اعتبار

عهد با پيمانه بندم شرط با ساغر کنم

من که از ياقوت و لعل اشک دارم گنج‌ها

کی نظر در فيض خورشيد بلنداختر کنم؟

من که دارم در گدایی گنج سلطانی به دست

کی طمع در گردش گردون دون‌پرور کنم؟

گر چه گردآلود فقرم شرم باد از همتم

گر به آب چشمه‌ی خورشيد دامن تر کنم

بازکش يک دم عنان ای ترک شهرآشوب من

تا ز اشک و چهره راهت پرزر و گوهر کنم

عاشقان را گر در آتش می‌پسندد لطف دوست

تنگ چشمم گر نظر در چشمه‌ی کوثر کنم

دوش لعلش عشوه‌ای می‌داد حافظ را ولی

من نه آنم کز وی اين افسانه‌ها باور کنم

Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations

«««««🍷می‌بهـا»»»»»

غزل نمره ۳۴۵

فاعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن

بی تو ای سرو روان با گل و گلشن چه کنم

زلف سنبل چه کشم عارض سوسن چه کنم

آه کز طعنه‌ی بدخواه نديدم رويت

نيست چون آينه‌ام روی ز آهن چه کنم

برو ای ناصح و بر دردکشان خرده مگير

کارفرمای قدر می‌کند اين من چه کنم

برق غيرت چو چنين می‌جهد از مکمن غيب

تو بفرما که من سوخته‌خرمن چه کنم

شاه ترکان چو پسنديد و به چاهم انداخت

دستگير ار نشود لطف تهمتن چه کنم

مددی گر به چراغی نکند آتش طور

چاره‌ی تيره‌شب وادی ايمن چه کنم

حافظا خلد برين خانه‌ی موروث من است

اندر اين منزل ويرانه نشيمن چه کنم

Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations

«««««🍷می‌بهـا»»»»»

غزل نمره ۳۴۴

مستفعلن مستفعلن مستفعلن مستفعلن

عمری‌ست تا من در طلب هر روز گامی می‌زنم

دست شفاعت هر زمان در نيک‌نامی می‌زنم

بی ماه مهرافروز خود تا بگذرانم روز خود

دامی به راهی می‌نهم مرغی به دامی می‌زنم

اورنگ کو؟ گلچهر کو؟ نقش وفا و مهر کو؟

حالی من اندر عاشقی داو تمامی می‌زنم

تا بو که يابم آگهی از سايه‌ی سرو سهی

گلبانگ عشق از هر طرف بر خوش‌خرامی می‌زنم

هر چند کان آرام دل دانم نبخشد کام دل

نقش خيالی می‌کشم فال دوامی می‌زنم

دانم سر آرد غصه را رنگين برآرد قصه را

اين آه خون افشان که من هر صبح و شامی می‌زنم

با آن که از وی غايبم و از می چو حافظ تايبم

در مجلس روحانيان گه‌گاه جامی می‌زنم

Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations

«««««🍷می‌بهـا»»»»»

غزل نمره ۳۴۳

مفعول و فاعلات و مفاعیل و فاعلان

چل سال رفت و بیش که من لاف می‌زنم

کز چاکران پير مغان کمترين منم

هرگز به يمن عاطفت پير می‌فروش

ساغر تهی نشد ز می صاف روشنم

از جاه عشق و دولت رندان پاکباز

پيوسته صدر مصطبه‌ها بود مسکنم

در شأن من به دردکشی ظن بد مبر

کآلوده گشت جامه ولی پاکدامنم

شهباز دست پادشهم اين چه حالت است

کز ياد برده‌اند هوای نشيمنم؟

حيف است بلبلی چو من اکنون در اين قفس

با اين لسان عذب که خامش چو سوسنم

آب و هوای فارس عجب سفله‌پرور است

کو همرهی که خيمه از اين خاک برکنم

حافظ به زير خرقه قدح تا به کی کشی؟

در بزم خواجه پرده ز کارت برافکنم

تورانشه خجسته که در من يزيد فضل

شد منت مواهب او طوق گردنم

Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations