Απο την ανυποληψία στα τέλη της δεκαετίας του 70, στις "πειρατικές" κόπιες που του έδωσαν ζωή και στην επίσημη και αφόρητα αργοπορημένη πρεμιέρα στις αρχές των 00ς, το Death Bed έφαγε πολλά κορμιά, άφθονη κριτική και ακόμα περισσότερα κινηματογραφικά χιλιόμετρα ώστε να φτάσει στο ημι-υπόγειο της Αγίας Ζώνης.

Να που όμως τα κατάφερε. Το χαμένο art-house διαμάντι του Τζορτζ του Μπάρι, ίσως μια απο τις πλέον παρεξηγημένες ταινίες όλων των εποχών, καταδικασμένο για χρόνια στα ράφια με τα "καλτ" και με τα "σο μπαντ ιτς γκουντ", κατάφερε με το παραισθησιακό του στήσιμο να διεκδικήσει και εν τέλει να κερδίσει μια πιο ρεαλιστική θέση για την αξία του και να στέκεται σήμερα σαφώς πιο περήφανα στην πίστα του "αν δεν με πιάνετε πρόβλημά σας".

Αναμενόμενα θα ερχόταν και στην αγκαλιά μας και στο πόντκαστ αυτής της εβδομάδας, στήνουμε ένα απόλυτα ειλικρινές love-in για σατανιασμένο κρεβάτι και τα σωθικά του.

Ακούστε, νιώστε και ξαναδείτε το Death Bed.

Επιστήμονας από το πάνω ράφι πέφτει λαβωμένος από το οργανωμένο έγκλημα και γίνεται Άηρον Μαν πριν τον Άηρον Μαν.

Οι παραγωγοί του τότε όμως δεν πείστηκαν από τις προθέσεις του και άφησαν τούτο εδώ το δημιούργημα στο ράφι, παγιδευμένο κάπου ανάμεσα στο κινηματογραφικό κατι-σαν και το τηλεοπτικό περίπου.

Παίζοντας δυνατά στην κλίμακα Ναητ Στικ, το EXO MAN είναι η ταινία αυτής της εβδομάδας.

You've been warned

Το αριστουργηματικά DIY καυσωνικό έπος του Μπρετ Μακόρμικ, με το πενιχρό μπάτζετ αλλά με το αίμα σε κουβάδες, κατεβαίνει τα ημι-υπόγεια σκαλιά.

Νεαρός ανθυπο-τραγουδιστής των Journey με γυαλί Τερμινέητορ κολλάει Βαβυλωνιο-τερατίτιδα από έναν όγκο της μάνας του και γίνεται σκλάβος στις αιματηρές του ορέξεις.

Του όγκου. Αλήθεια.

Ελάχιστο νόημα, άφθονα κενά πλάνα και οικιακά έπιπλα με δόντια.

It don't get much better.

Τα είπαμε. Τα ξαναλέμε. Μας πολεμάνε τα συστήματα. Ίσως και ο Κώστας Μπίγαλης. Οκ όχι ο Κώστας Μπίγαλης μπορεί να κάμαμε λάθος αλλά οκ το είπαμε τώρα, δε σβήνει.

Εδώ λοιπόν είναι το AUDIO TRACK του μαρτυρικού κομεντέρι σέσιο για το Αμέρικαν Σαολίν που κατακεραυνώθηκε από ξένα κέντρα αποφάσεων.

Η ιστορία της ταινίας είναι μοναδικιά και γεμάτη από νοήματα και εσείς μποράτε πλέον να δείτε την ταινία και μετά να ακούσετε τι είπαμε ή πρώτα να ακούσετε τι είπαμε και μετά να τη δείτε η ΤΕΟΣΠΑΝΤΩΝ ΚΑΝΤΕ ΟΤΙ ΘΕΛΕΤΕ.

**** ΠΡΕΗΚΙΝ ΝΙΟΥΖ ****

ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΧΑΣΕ. Καλά δεν έχασε αλλα τέλως πάντως βρήκαμε μια γωνία του ίνορνετ που κρατάει μια πιο χαλαρή στάση στο θέμα των πνευματικών δικαιωμάτων. Βαράτε το παρακάτω λινκ για να φαν τα μάτια σας αγνό, ατόφιο λάηβ κόμεντερι χωρίς συντηρητικά:

Άλλη μια κινηματογραφική προσπάθεια του σπουδαίου Ντέιβιντ Εη Πράηορ, του απόλυτου ΗΓΕΜΟΝΑ τούτου εδώ του ημι-υπογείου που αποδεικνύει ότι όταν οι πλούσιοι τα βάζουν με τους πτωχοί, νικήτρια βγαίνει ΠΑΝΤΑ η τέχνη.

Στο Ντεθ Τσεης, ένας νεαρός χαίτουλας, οπλισμένος παρά την θέληση του με ένα μοναδικό όπλο-αλάρμ-κλοκ αποφασίζει να τα βάνει με την Λερναία Ύδρα του κεφαλαίου επειδής ΣΕΝΑΡΙΟ και τελικά τηνε πληρώνει ο τόκεν αφρο-αμερικέν.

Κοινώς, ΝΤΕΗΒΙΝΤ ΠΡΑΓΙΟΡ ΠΑΛΙ ΦΤΥΝΕΙΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ. Ένα Χαρντ Τάργκετ πριν την ώρα του, ένα Χαντ για χαμηλά πάτσετ και ένα προμο για κρις κραφτ, το Ντεθ Τσεης τρέχει χωρίς ανάσα, χωρίς γεμιστήρες (δεν χρειάζονται) και χωρίς σουτιέν. Και ξαναλέμε. ΠΟΙΟΣ ΜΙΛΗΣΕ ΓΙΑ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ;

Μια ταινία σταθμός. Μια ταινία που προσπαθεί, ΘΕΛΕΙ και τελικά καταφέρνει να γεμίσει το κενό ανάμεσα στο φρατ-κόμεντι και τον σουπερνατσουραλ τρόμο, ένας ύμνος στο καλό σενάριο, το ακόμα καλύτερο μοντάζ και ίσως, λέμε ΙΣΩΣ τον πιο τρομακτικό Φρέντι-Κρούγκερ-απο-τα-λιντλ που έχει περάσει από το υπόγειο.

Σημείωση: ΚΑΠΟΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΙΣΩΣ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΙΝΑ.

Σημείωση 2: Φήμες που θέλουν τον Αχιλλέα να μην είδε ούτε τα οπενιγκ κρεντιτς ελέγχονται ως συκοφαντικές.

Σημείωση 3: Μας ενημερώνουν από το κοντρόλ ότι ο Αχιλλέας όντως δεν είδε την ταινία, οπότε ζητάμε συγγνώμη για την σημειώση 2.

Πρώτο επεισόδιο της νέας, ενισχυμένης ΟΓΔΟΗΣ σεζόν και ταξιδεύουμε ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΣΤΟ ΚΟΝΔΕΝΟ ΜΕΛΛΟΝ, εκεί που οι συμμορίες φοράνε κρεμ καπαρθίνες, την πέφτονε στους αντίπαλοι με ροδάκια και κάνουν συνετές επενδύσεις.

Μηνγουάηλ, στα μετερίζια της εργατιάς ο αδικοχαμένος Κόρεη Χέημ δουλεύει ντελιβεράς στα Λαρτιτζάνο του μέλλοντος, ή εστω του Λος Άνχελες, σε μια προσπάθεια να βγάνει ένα κομμάτι ψωμί για εκείνονα και τον αδιανόητα ανυπόφορο αδερφό του.

Τι θα γίνει όταν οι δύο αυτοί κόσμοι συναντηθούν; Θα αναδεικνύει η κρεμ καπαρθίνα το ΤΟΥΤΟ του Κόρεη; Θα πει κάποιος συμμορίτης στον μικρό να βγάλει τον σκασμό;

Και τελικά που είναι ο Απόστολος Σουγκλάκος να μας σώσει απο το μαύρο λούκι όταν το χρειαζόμαστε;

Σας έχουμε πεθάνει στα curveballs εσχάτως αλλα είναι που είμαστε τσίφτηδοι και σας αρέσει, ΜΗΝ ΚΑΝΕΤΕ ΠΩΣ ΔΕΝ ΣΑΣ ΑΡΕΣΕΙ. Στο πλαίσιο αυτής μας της τάσης, κάναμε μια στάση απο τα λημέρια του Κωνσταντίνου Κουτσολιώτα, για να μιλήσουμε για το ΜΙΝΟΡΕ, μια όχι-και-τόσο-ταινία και πολύ περισσότερο μια ξεκάθαρη-κατάθεση-ψυχής-με-περισσότερα-αγαπημένα-references-απο-όσα-προλάβαμε-να-εντοπίσουμε.

Μπαγλαμαδο-Λαβκραφτ είναι το είδος που ρίχνει στο τραπέζι ο Κωνσταντάην και αν και ασυνήθιστο πάντρεμα, είναι δωσμένο με τόση ατόφια αγάπη που λειτουργεί μέχρι τέλους και σε παρασύρει στο pulpy, cosmic-horror-ικό του σύμπαν χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία.

Λίγες μέρες πριν την προβολή της ταινίας στο πλαίσιο του Midnight Express, τον βάλαμε μπροστά σε μια κάμερα, κάτσαμε κι εμείς μπροστά στην δική μας και με κάποιο τρόπο η κουβέντα έφτασε στα επιτραπέζια.

ΠΩΣ ΦΤΑΝΕΙ ΠΑΝΤΑ Η ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΕΚΕΙ;

Ηντζόι.

Kαι κάπως έτσι ολοκληρώνουμε την μινι βόλτα μας στην κατηγορία "ποδκαστ με άλλους αθρώποι", με τελευταίο καλεσμένο σε αυτό το εντυπωσιακό κουαρτέτο τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο, watcher of films, appreciator of the arts, player of vinyl and all-round-smashing-type-of-guy που λένε και σε κάποια χωριά.

Κουβαλώντας νυν μέτριο, πρώην βαρύ τραυματισμό, κατέβηκε τα όχι και τόσο καλοφτιαγμένα σκαλιά του ημι-υπογείου της Αγίας Ζώνης για μια συζήτηση με άφθονο κινηματογράφο προφανώς και μερικές εκρήξεις (ΟΧΙ ΔΙΚΕΣ ΤΟΥ) για τον Γούντι Άλλεν.

No prizes for guessing who from.

Μια συνάντηση που σχεδιάζαμε απο την ΠΡΩΤΗ χρονιά του Film Pit, μια εισβολή στο ημι-υπόγειο που ΑΡΓΗΣΕ πολύ, αλλά ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ έφτασε η ώρα της.

Ο Φωκίωνας Μπόγρης κατεβαίνει στα άδυτα της Αγίας Ζώνης και τον υποδεχόμαστε με ό,τι καλύτερο έχουμε να προσφέρουμε. Κοινώς (σχετικά) φτηνά πατατάκια, μπύρες ανατολικού μπλοκ, καφέδες και γκαζόζες.

Απο τα DIY χρόνια της Επιστροφής των Καθαρμάτων (μια ταινία που κάποια στελέχη του Film Pit ΙΣΩΣ να ξέρουν και απόξω), μέχρι τις urban-crime διαδρομές της Κάθαρσης και του Πρόστιμου, ο Φωκίωνας ξηγιέται ξεκάθαρα his way και φέρνει τις πλούσιες b και z movie σημειώσεις του για μια κοβένδα που μάλλον θα ΣΚΙΣΕΙ ΧΑΣΕΔΕΣ.