Στους «Πέρσες», δεν υπάρχει πλοκή με την κλασική έννοια∙ όλη η τραγωδία είναι ένας θρήνος, ένας σπαραγμός. Μια απέραντη αγωνία καταλαμβάνει τη σκηνή, καθώς ο Χορός συνειδητοποιεί σταδιακά την έκταση του ολέθρου που προκάλεσε ο αλαζών Ξέρξης στη χώρα τους. Το ότι ο Θεός θα τιμωρήσει τον υβριστή είναι βέβαιο∙ η μόνη δυνατή έκπληξη είναι η ταχύτητα και η πληρότητα της τιμωρίας...

Συνδυάζοντας το ιστορικό υλικό με την τραγική φόρμα, την περσική οπτική γωνία με την ελληνική και τη μνήμη με τη μυθοπλασία, ο Αισχύλος συνθέτει ένα αντιπολεμικό αριστούργημα. Οι «Πέρσες» είναι η πρώτη σωζόμενη τραγωδία του.