Laat me niet los: Een afsluiting, maar geen einde
In deze aflevering vertelt Alianne over een bijzonder moment in haar werk. Ze begeleidde een broer en zus die, na een moeilijke periode van negen maanden zonder contact, eindelijk weer herenigd werden. “Hoe ze elkaar in de armen vlogen en de tranen stroomden… dat vergeet ik nooit. Het zijn zulke momenten die je laten voelen waarom je dit werk doet.”
Voor Bregje draait het thema “Laat me niet los” om vasthouden, juist als het zwaar wordt. Ze beschrijft hoe we gezinnen kunnen helpen door pijn te benoemen en kansen voor herstel te bieden. "Samen zoeken we naar de taal van verbinding en liefde, zodat wat gebroken is, weer geheeld kan worden."
Kees blikt terug op zijn tijd bij het Kinder- en Jeugdtraumacentrum. “Met getraumatiseerde kinderen en ouders begin je vaak op 100-0 achterstand. Ze hebben zoveel meegemaakt dat vertrouwen bijna niet meer bestaat. Dat moet je stapje voor stapje opbouwen.”
Hij had daar zijn eigen aanpak voor: “Als ik een vraag stel, mogen zij mij ook iets vragen. Het moet van twee kanten komen. Alleen zo kun je laten zien dat je echt naar ze luistert.” Door die ruimte te geven, merkte Kees dat kinderen en ouders langzaam weer durfden te vertrouwen en stappen zetten naar herstel.
Margreet sluit deze aflevering en de Week tegen Kindermishandeling af. Ze vertelt hoe de wijsheid van kinderen haar blijft raken, zoals het meisje van 9 dat oplossingen vond om met haar vader te praten over haar plek in een nieuwe gezinssituatie. "Met kleine stappen en het juiste vertrouwen ontstaat er ruimte voor herstel."
Met muziek van Howard van Dodemont, waaronder het prachtige nummer Dien ander.
De Week tegen Kindermishandeling is misschien voorbij, maar het werk gaat door. Het thema "Laat me niet los" herinnert ons eraan hoe belangrijk het is om er altijd voor kinderen en gezinnen te zijn. Samen maken we het verschil.