با گذشت چند روز از حملۀ تروریستی یک فرانسوی ایرانی تبار به نام «آرمان رجب‌پور میاندوآب» به رهگذران در پاریس، بحث و جدل دربارۀ تروریسم اسلامی در رسانه‌ها و در محافل سیاسی فرانسه دوباره بالا گرفته است. برپایۀ اطلاعاتی که تاکنون پلیس و وزیر کشور فرانسه دربارۀ این جوان ایرانی‌تبار در اختیار مردم قرار داده‌اند، می‌دانیم که او در ۱۹۹۷ در فرانسه از پدر و مادری ایرانی زاده شده، در ۲۰۱۶ به جرم برنامه‌ریزی برای یک حملۀ تروریستی به چهار سال زندان محکوم شده و پس از سپری کردن دورۀ زندان آزاد شده است.

شنبۀ گذشته چهارم آذرماه روزنامۀ اعتماد تصویری از یک بخشنامۀ «خیلی محرمانۀ» وزارت کشورِ جمهوری اسلامی را دربارۀ «حجاب‌بان‌ها» منتشر کرد که نشان می‌دهد برخلاف ادعای وزیر کشور و دبیر ستاد امر به معروف و نهی از منکر، حجاب‌بان‌ها شهروندان داوطلب و بی‌هیچ چشم‌داشتی نیستند بلکه گروه‌های سازمان‌یافته و مُزدبگیر دولت‌اند و جای «گشت‌های ارشاد» را گرفته‌اند. به گزارش خبرگزاری میزان، وابسته به قوۀ قضایی کشور، دادستانی تهران انتشار این سند محرمانه را غیرقانونی اعلام کرد و برای روزنامۀ اعتماد پروندۀ قضایی تشکیل داد.

یک ماه ونیم از حملۀ ۷ اکتبر حماس به جنوب اسرائیل می‌گذرد. جنگی که ارتش اسرائیل پس از آن حملۀ تروریستی با هدف نابودی حماس آغاز کرد، تاکنون به ویرانی کامل شمال غزه و، به گفتۀ حماس، به کشته شدن بیش از ۱۳ هزار غیرنظامی از جمله هزاران کودک فلسطینی انجامیده است. در این مدت، دولت اسرائیل بارها اعلام کرده است که عملیات نظامی‌‌اش را تا نابودی حماس ادامه خواهد داد.

حملۀ تروریستی ۷ اکتبر حماس به خاک اسرائیل از نظر بسیاری از کارشناسان چرخشگاهی تاریخی بود. بحث دربارۀ پیامدهای آن حمله و رویدادهای پس از آن هم‌چنان ادامه دارد. سرنوشت جنگی که اسرائیل با حماس آغاز کرده ناروشن است. خودداری دولت آن کشور از اعلام آتش بس به رغم فشارهای بین‌المللی و افزایش بیش از پیش شمار کشته شدگانِ غیرنظامی در نوار غزه سبب شده است که بعضی از رهبران کشورهای دوست و هم‌پیمان اسرائیل مانند فرانسه زبان به انتقاد بگشایند. در میان مردم آن کشورها نیز بر شمار منتقدان به عمکرد دولت اسرائیل افزوده می‌شود.

از زمان شعله ور شدن جنگ میان اسرائیل و حماس، دولت آمریکا لحظه‌ای در دفاع از اسرائیل تعلل نکرده و بارها به جمهوری اسلامی ایران و حزب‌الله هشدار داده است مبادا جبهۀ دوم یا سومی در منطقه باز کنند. دو روز پس از حملۀ حماس به جنوب اسرائیل، جو بایدن، رئیس جمهوری آمریکا، در بیانیه‌ای پرشور و طولانی گفت: این یک تراژدی غریب نیست. روابط ایالات متحد آمریکا با اسرائیل عمیق است. او در سخنان دیگری بر حمایت سستی‌ناپذیر آمریکا از امنیت اسرائیل تأکید کرد و گفت: ما هر کاری که از دستمان برآید خواهیم کرد تا اسرائیل بتواند از خود دفاع کند.

یکشنبۀ گذشته ۲۹ اکتبر ۲۰۲۳ صدمین سالگرد زایش جمهوری ترکیه بود. صد سال پیش در چنین روزی ترکیۀ مدرن برپایۀ شش پیکان یا اصل کمالیسم اعلام موجودیت کرد. آن شش اصل را مصطفی کمال آتاترک، بنیانگذار جمهوری ترکیه، چنین تعیین کرد: جمهوریت، مردم‌باوری، لائیسیته، اصلاحات بنیادین، ملی‌گرایی و دولت‌محوری.

عملیات نظامی ارتش اسرائیل در نوار غزه تاکنون، به گفتۀ منابع فلسطینی، نزدیک به پنج هزار کشته به جا گذاشته است. ارتش اسرائیل این عملیات را در واکنش به حملۀ تروریستیِ هفتم اکتبرِ حماس آغاز کرد. در آن روز بیش از هزار تروریست حماس وارد خاک اسرائیل شدند، مردم غیرنظامی را از پیر و جوان و کودک کشتند و بسیاری را به گروگان گرفتند. شمار کشته شدگان اسرائیلی تا امروز ۱۴۰۰ نفر اعلام شده است. ارتش اسرائیل شمار گروگان‌ها را ۲۲۲ تن اعلام کرده است.

سخنان مولوی عبدالحمید، امام جمعۀ اهل سنت زاهدان، در نماز جمعۀ ۲۱ مهرماه برابر با ۱۳ اکتبر ۲۰۲۳ موجی از اعتراض، دشنام و تهمت در رسانه‌های وابسته به جمهوری اسلامی برضد این رهبر سُنی مذهب ایران برانگیخت. او گفت: شاید بسیاری با شنیدن این سخنان بر من بتازند. اما من واقعیت را بیان می‌کنم. چارۀ بحران خاور میانه تشکیل دو دولت مستقل است نه نابودی اسرائیل. این، بهترین راهی است که اکثر جهانیان بر آن اتفاق نظر دارند.

در چند روز گذشته مقام‌های جمهوری اسلامی از خامنه‌ای تا سخنگوی وزارت امور خارجه و نمایندگی دائم ایران در سازمان ملل، منکر دست داشتن جمهوری اسلامی در حملۀ حماس به اسرائیل شدند. با این حال، بسیاری از آنان از جمله رهبر نظام از این حمله پشتیبانی کردند و از هوادرانشان خواستند برای شادمانی روانۀ خیابان‌ها شوند.

برچیده شدن جمهوری خودخواندۀ قره باغ کوهستانی و ادغام آن منطقه در جمهوری آذربایجان به دنبال جنگی برق‌آسا واکنش‌ شدیدی در اتحادیۀ اروپا برنینگیخت. تند و تیزترین واکنش‌ها را بعضی از روشنفکران، روزنامه نگاران و سیاستمداران فرانسوی نشان دادند. کم و بیش همۀ آنان بی‌عملی اتحادیۀ اروپا به ویژه فرانسه را به باد انتقاد گرفتند. آنان انتظار داشتند اتحادیۀ اروپا یکپارچه به دفاع از ارمنیان قره‌باغ برخیزد. اما چرا چنین اتفاقی نیفتاد؟