Je zou zeggen: iets kunnen leren, vereist denkkracht. Hoe geavanceerder de hersenen hoe makkelijker dit gaat. Maar nu laten onderzoekers zien, dat het zelfs helemaal zonder mogelijk is.  

Een klein Caribisch kwalletje met een doorsnede van niet meer dan een centimeter, kan aangeleerd worden om visuele signalen te associëren met tegen iets aan botsen. Aangezien het diertje niet meer dan 1000 neuronen heeft en geen centraal brein is dit behoorlijk bijzonder. 

Eerder lieten andere onderzoekers ook al zien dat een zeeanemonensoort, die behoort tot dezelfde stam als de kwal, dit ook kan. Alleen in dat onderzoek werden lichtsignalen gekoppeld aan elektrische schokjes en dat is niet een hele natuurlijke situatie. Nu is geprobeerd om de experimenten wel te laten lijken op wat de kwalletjes gewend zijn. 

De watertanks bootsten hun troebele leefomstandigheden tussen de mangrovewortels na. Op de glazen wanden zaten of witte en zwarte strepen, of witte en grijze strepen. De zwarte strepen ontweken ze keurig, alsof het echte wortels waren, maar de grijze strepen zagen ze niet goed genoeg. 

Na een paar botsingen pasten ze zich echter aan. Kwamen ze te dicht bij de strepen, dan zwommen ze er snel vandaan. De onderzoekers keken ook nog hoe de visuele signaaltjes precies omgezet worden naar de pulsjes die nodig zijn om te zwemmen.  

Maar er is nog genoeg te onderzoeken: kunnen de kwalletjes deze lessen onthouden? En zo ja: voor hoe lang? Ook willen ze nog naar de betrokken genen kijken. Uitpluizen hoe dit mechanisme in elkaar zit kan helpen begrijpen hoe leergedrag ooit is ontstaan, maar het kan ook als inspiratie dienen voor het ontwikkelen van robots die moeten kunnen reageren op hun omgeving.

Lees hier meer over het onderzoek: How to train your jellyfish: brainless box jellies learn from experience

See omnystudio.com/listener for privacy information.