หลักการคือ เครื่องอยู่ของเรา เป็นสิ่งที่ช่วยกระตุ้นให้เรารู้สึกตัวได้เนืองๆ อันนี้อันที่ 1 ถ้ามันพอใช้ได้แล้ว หรือว่าเรารู้สึกว่าเราถนัดกับอันไหน เราใช้ไปสักช่วงหนึ่ง มันจะต้องเสื่อม เสื่อมแล้วอย่าเปลี่ยน ทำต่อไปก่อน เดี๋ยวมันก็แสดงความจริงให้ดูแหละ ว่าทุกกรรมฐานเดี๋ยวขึ้นเดี๋ยวลง เดี๋ยวมันก็แสดงความจริงให้ดูว่าจิตมีธรรมชาติเจริญแล้วเสื่อม เดี๋ยวมันก็แสดงความจริงให้ดูว่าไม่มีอะไรเลยที่เป็นไปตามสั่ง บังคับไม่ได้ วันดีคืนดีก็ดี วันร้ายคืนร้ายก็ไม่ดี ที่จริงไม่ใช่วันดีคืนดี หรือวันร้ายคืนร้าย ธรรมะมันแสดงตัวอยู่ว่ากระทั่งเราภาวนาสม่ำเสมอ input เราสม่ำเสมอ ไม่ขี้เกียจเลย ไม่อู้เลย ไม่ทำความชั่วเลย รักษาศีลอย่างดีสม่ำเสมอ เจริญสติในชีวิตประจำวันเนืองๆ แล้วก็ทำในรูปแบบอย่างต่อเนื่อง มันก็เจริญแล้วเสื่อมภายใต้วิหารธรรมอันเดียว จนถึงจุดหนึ่ง เราจะรู้สึกว่าเราทำอะไรไม่ได้ --อ.ประสาน พุทธกุลสมศิริ - คอร์สการเจริญสติในชีวิตประจำวัน กฟผ. ๒๓ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๓

หนทางแห่งความพ้นทุกข์มีเส้นเดียว สติปัฏฐาน สติปัฏฐาน พระพุทธเจ้าบอกว่าเป็นทางสายเดียว เป็นทางสายเอก ที่จะนำสัตว์โลกออกจากทุกข์ทั้งปวง ถ้าตอนนี้เรากำลังเดินอยู่บนเส้นทางของสติปัฏฐานแล้ว เราจะกลัวอะไร เพราะเรากำลังเดินอยู่บนเส้นทางแห่งความหลุดพ้นอยู่แล้ว แต่บนเส้นทางนี้ บางคนมีความสุขมากกว่าเรา เราทุกข์กว่าคนอื่น ที่จริงมันยุติธรรม --อ.ประสาน พุทธกุลสมศิริ - สอนคนจีน #๑๘-๓ ๑๕ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๓

ปัญญาผ่านการคิดไม่ได้ช่วย มีสภาวะอะไรนะ รู้ลงไปซื่อๆ บางสภาวะเราไม่เข้าใจ รู้ว่าไม่เข้าใจ อย่าแสวงหาคำตอบด้วยการคิดเอา ธรรมะ มันเรียนไม่ได้ด้วยการคิด --อ.ประสาน พุทธกุลสมศิริ - สอนคนจีน #๑๘-๒ ๑๕ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๓

หลักของการภาวนาคือรู้อย่างที่มันเป็น ก็คือรู้อะไรก็ได้ ต้องรู้ซื่อๆ อะไรเกิดขึ้นเฉพาะหน้า กุศลก็ดี อกุศลก็ดี ก็รู้ไปซื่อๆอย่างนั้น ไม่ใช่ว่าต้องเป็นกุศล ห้ามเป็นอกุศล ไม่ใช่ว่าต้องขยันอย่างเดียว ห้ามขี้เกียจ ห้ามใจได้อย่างไร สั่งให้ใจศรัทธาตลอด สั่งอย่างไร ของจริงแสดงตัวอยู่แล้วว่าอะไรก็ไม่เคยเที่ยง ศรัทธาก็ไม่เที่ยง วิริยะก็ไม่เที่ยง สติก็ไม่เที่ยง สมาธิ ปัญญา อะไรๆ ก็ไม่เที่ยงทั้งสิ้น เราต้องการเห็นอย่างนี้ต่างหาก ไม่ใช่ว่าภาวนาไปแล้ว อะไรๆก็เที่ยง อะไรๆก็ดีสม่ำเสมอ มันฝืนธรรมะไปแล้ว ธรรมะแท้ๆ คือเห็นว่าอะไรต่างๆ ก็ไม่เที่ยง ความไม่ดีต่างๆก็ไม่เที่ยง สุขก็ไม่เที่ยง ทุกข์ก็ไม่เที่ยง ไม่มีอะไรเลยที่เราสั่งได้จริง --อ.ประสาน พุทธกุลสมศิริ - สอนคนจีน #๑๘-๑ ๑๕ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๓

ผิดศีลก็เพราะกิเลส ใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว มีกามฉันทะ พยาบาท ฟุ่งซ้านรำคาญใจ สงสัยหดหู่ กิเลสพวกนี้แพ้สติ เจริญสติไป กิเลสอย่างหยาบ อย่างกลาง อย่างละเอียด ค่อยๆ รู้ทันไป กิเลสจะค่อยๆ ลดลง ศีล สมาธิ ปัญญาก็ค่อยๆ บริบูรณ์เองอัตโนมัติ --อ.ประสาน พุทธกุลสมศิริ คอร์สเจริญสติในชีวิตประจำวัน ๕ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๓

หัวใจของการปฏิบัติ อยู่ที่การเจริญสติในชีวิตประจำวัน ไม่ใช่อยู่ที่การกดข่ม และก็ทำในรูปแบบได้เท่านั้นเท่านี้ชั่วโมง เมื่อยก็อึดอัด ก็กดข่ม แล้วเสร็จแล้วก็เกิดอะไรขึ้น ภูมิใจ ภูมิใจว่ากูทำได้ พอภูมิใจว่ากูทำได้เสร็จแล้วกูก็ไปหลงในชีวิตประจำวัน ไม่ได้มีประโยชน์เยอะหรอก กิเลสเพิ่มด้วยซ้ำไป สังเกตไหม เราลองดูซิ มานะอัตตาเราเยอะไหม --อ.ประสาน พุทธกุลสมศิริ คอร์สเจริญสติในชีวิตประจำวัน ๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๓

เราคอยรู้ความยึด สังเกตเวลาที่ใจเรายึด ใจเราจะรวบไว้ มันเกาะอะไรไว้อย่างหนึ่ง เรายึดลูก ยึดพ่อ ยึดแม่ ยึดนู่นยึดนี่เยอะเลย ยึดความคิดความเห็น เวลายึดมันหนัก ยึดแล้วมันทุกข์ ต่อไปเราภาวนาไปเรื่อยๆ เราเห็นสภาวะจริงๆ เรารู้ว่ายึดแล้วใจหนัก ใจจะฉลาดขึ้น ใจจะยึดน้อยลง มันจะสังเกตและจะรู้ว่านี่ยึด รู้ทันก็ปล่อย เราไม่เจตนาปล่อย จิตปล่อยเอง เพราะยึดแล้วมันทุกข์ จิตก็ปล่อย --อ.ประสาน พุทธกุลสมศิริ คอร์สเจริญสติในชีวิตประจำวัน ๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๓

พุทโธรู้ใจคือ ใจหนักก็รู้ ใจเบาก็รู้ ใจเพ่งก็รู้ ใจคลายออกก็รู้ ใจหลงไปคิดก็รู้ ก็รู้ว่าหลงไปแล้ว ไม่ได้บอกว่าห้ามหลง ไม่ได้บอกว่าอย่าเพ่ง มันเป็นอย่างไรก็รู้ไปซื่อๆ สภาวะมันต้องเปลี่ยนอยู่แล้ว แต่เปลี่ยนมากหรือเปลี่ยนน้อยเท่านั้นเอง สักช่วงหนึ่งเราก็เจตนาสังเกต ทำไมเราไม่รู้อะไรเลย ไม่รู้อะไรก็รู้ว่าตอนนี้ดูอะไรไม่ออกเลย นั่นก็ดูออกแล้วว่าดูอะไรไม่ออก แล้วเราอยากดูก็รู้ลงไปสิว่าอยากดู รู้อะไรก็ได้ รู้สภาวะที่เกิดขึ้นเฉพาะหน้า --อ.ประสาน พุทธกุลสมศิริ คอร์สเจริญสติในชีวิตประจำวัน ๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๓

ทุกคนมีกรรมเป็นของตน เรามีหน้าที่ดูแลพ่อแม่ ดูแลลูกตามหน้าที่ แต่ว่าดูแลตามเหตุปัจจัย ส่วนที่เกินกว่านี้ คือใจที่เศร้าหมอง เรารักลูก เราห่วงลูก เราเห็นลูกแล้วลูกป่วยเราสงสาร และความสงสารครอบงำจิต ตัวนี้เป็นกิเลสเรา เราต้องรู้ทัน ต้องแยกให้ชัดว่า สถานการณ์อันนี้ตอนนี้มีปัญหา พ่อป่วยแม่ป่วยลูกเจ็บ ธุรกิจมีปัญหา หรืออะไรก็แล้วแต่ นี้เป็นปัญหา ปัญหาคือสิ่งที่เกิดขึ้นจริง แต่มันจะมีอีกชั้นนึง คือ ปัญหาในใจเรา ที่เรายอมรับความจริงไม่ได้ เพราะเราอยากให้เป็นอย่างอื่น ไม่ได้อยากให้เป็นอย่างนี้ แต่ว่าของมันต้องเป็นอย่างนี้ เพราะทุกสิ่งเป็นไปตามเหตุ ไม่ใช่เป็นไปตามใจเราอยาก ความอินโนเซนท์ของใจของเราแหละ ทำให้ใจเราทุกข์ เรายอมรับความจริงไม่ได้ว่าสิ่งทั้งหลายเกิดแต่เหตุ --อ.ประสาน พุทธกุลสมศิริ คอร์สเจริญสติในชีวิตประจำวัน ๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๓

ขณะที่รู้ทันว่าคิดเรื่องอื่นแล้ว ใจมันจะตื่นขึ้นมา ใจมันจะหลุดออกจากโลกของความคิดชั่วขณะ จะเป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน ชั่วขณะ แล้วก็แป๊บเดียว มันก็จะหลงไปคิดอีก แทนที่แป๊บเดียวหลงไปคิดแล้ว ก็เพลินไปยาว ก็เริ่มต้นใหม่ ด้วยการตั้งธงอันนึงก็คือ พุทโธ นี่แหละคือหลัก พุทโธ รู้ทันจิต --อ.ประสาน พุทธกุลสมศิริ คอร์สเจริญสติในชีวิตประจำวัน ๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๓