Als je weleens een mossel van een onderwaterrots af hebt proberen te peuteren, dan weet je: dat gaat zo maar niet. Niet zo gek dus dat wetenschappers dolgraag willen weten hoe het kan dat die mossel zo goed plakt. 

Natuurlijk: zodat we dat vervolgens lekker van ze af kunnen kijken. Jaren wordt er al geprobeerd om de plakkerige substantie die de mosselen produceren in het lab na te maken. In de hoofdrol: acht eiwitten die in deze mossellijm te vinden zijn. Nu is het onderzoekers van Northwestern University niet alleen gelukt om het na te maken, ze wisten het ook nog te verbeteren. 

Het soort eiwitten dat de mossel zelf gebruikt komt op veel plekken in de natuur voor. Ze worden vaak gekenmerkt door lange kettingen van aminozuren waarin de schakels zich herhalen. Ondanks dat zelfs de volgorde van die schakels bekend is, bleef namaken lastig. In dit nieuwe onderzoek stopten ze een bouwblokje van één van de eiwitten in een synthetisch polymeer op zo'n manier dat het niet alleen de kwaliteiten van de mossellijm had, maar die zelfs werden versterkt.  

Deze nieuwe krachtige lijm kan gebruikt worden om in het lichaam weefsels aan elkaar te plakken. Dat is interessant voor iets als wondhersel. Ze zijn van plan om hetzelfde te proberen met een rekbaar eiwit dat in insectenpoten en –vleugels te vinden is.

Lees meer over het onderzoek: Mussels’ underwater glue inspires synthetic cement. 

See omnystudio.com/listener for privacy information.