Als kind leerde programmamaker Filemon Wesselink niet hoe hij met de dood om moest omgaan. Dus toen zijn oma stierf en zijn moeder in tranen uitbarstte, wist Filemon niet wat hij met die emoties aan moest, vertelt hij aan Kefah Allush. Hij sloot zich op in zijn kamer en kroop onder de dekens.

Hoewel de presentator de dood nog altijd het liefst een beetje op afstand houdt, heeft hij er zich inmiddels in getraind om er niet langer voor weg te rennen. Voor zijn eigen dood is hij wel bang, omdat hij er geen controle over heeft. Terwijl Filemon daar juist van houdt.

Hij hoopt daarom nog zo lang mogelijk te kunnen leven, en te genieten. Genot staat voor hem gelijk aan leven. Dat verklaart ook de locatie waar hij met Kefah Allush heeft afgesproken: de Wallen. Als Filemon hier vroeger kwam met een bevriende collega die inmiddels is overleden, voelde Filemon dat hij leefde.

Recent nam presentator Jan de Hoop na 33 jaar afscheid van het RTL Ontbijtnieuws. Het voelde als rouwen: hij werkte er de helft van zijn leven en maakte er veel mee.

Toch is de rouw om gestorven dierbaren groter. Met Kefah Allush praat hij onder meer over het verdriet om zijn ouders. Jan was erbij, toen zijn vader in het ziekenhuis stierf. De periode erna stortte de nieuwslezer in: hij kreeg paniekaanvallen en een burn-out.

Zijn moeder ontwikkelde dementie. Tegen het eind van haar leven moest de familie zware beslissingen nemen.

Jan heeft grote moeite met het besef dat iets stopt dat nooit meer terugkomt. Maar verdriet wordt met de tijd wel milder, merkt hij.

Afgelopen jaar overleed de moeder van Patty Brard, in haar bijzijn. Patty vertelt erover in De Kist. Door familieconflicten konden ze elkaar lange tijd niet zien; na een slepend juridisch proces maakte ze wel het laatste levensjaar van haar moeder intensief mee.
 
Anders was dat bij haar vader. Patty hoorde drie dagen na zijn dood pas dat hij was overleden. Ook op de uitvaart was ze niet welkom. Ze noemt het een litteken op haar ziel, maar houdt dat verdriet liever op afstand. ‘Focus op geluk’ is haar motto.
 
Patty vertelt verder over haar turbulente leven, haar overleden jongere broer en hoe zij haar eigen afscheid voor zich ziet.

Het nieuwe jaar startte moeilijk voor cabaretière Tineke Schouten en haar man. Met de jaarwisseling belandde hij in het ziekenhuis, waar zijn been werd afgezet vanwege ernstige gezondheidsproblemen. 

Tineke vertelt dat ze hun eigen verdriet zoveel mogelijk willen relativeren. Waarom huilen? Probeer te lachen, geeft ze mee. Haar werk gaat intussen gewoon door, ze wil haar publiek niet in de steek laten.

Die instelling kreeg ze mee in haar opvoeding. Doorzetten, zei haar moeder steeds. En haar vader meende als supermarkteigenaar dat de klant altijd koning is. Toen hij op zijn verjaardag overleed, stond Tineke drie dagen later alweer op het podium.

Cabaretier Dolf Jansen (58) verloor in 2018 zijn vader. Hij was 84 jaar. In De Kist vertelt Dolf aan Kefah Allush dat hij geen diep verdriet voelde nadien. Hoewel hij mooie herinneringen aan hem koestert en zijn liefde voor natuur en wielrennen met hem deelde, kon hij met zijn vader niet praten over het leven of over emoties. Pas vlak voor zijn vaders overlijden was er een moment, waarop Dolf sterk een vader-en-zoon-band voelde. 

Met zijn 86-jarige moeder is die innige band er al wel vanaf het begin. Met haar kan Dolf wel goed praten, over alles. Haar dood zou bij Dolf voor meer verdriet en gemis zorgen. 

Zijn eigen einde hoopt Dolf nog lang uit te kunnen stellen. Maar als het zover is, sterft de hardloper idealiter als hij ergens in de negentig is, tijdens het volbrengen van een marathon.

Voor presentatrice Anita Witzier was de dood in haar jeugd iets heel normaals: ze groeide op als dochter van een uitvaartondernemer. Aan een mooie uitvaart hecht ze veel belang. Bij haar moeder draaide de begrafenis alleen om de kerk; de dominee noemde haar moeders naam zelfs niet. Het maakte Anita kwaad. De uitvaart van haar vader organiseerde ze daarom zelf, in zijn geest en zoals zij het troostrijk vond. Met een paardenkoets en zijn favoriete hapjes in zijn stamcafé. Tot haar grote geluk was ze er beide keren bij, op de momenten dat haar ouders overleden. Hoe verdrietig ook, die momenten horen bij de mooiste van haar leven.

Tweede Kamerlid Caroline van der Plas van de BoerBurgerBeweging verloor in korte tijd drie dierbaren. Haar echtgenoot Jan stierf in 2019 aan alvleesklierkanker. Zes maanden later overleed haar beste vriend Henk en weer een half jaar later haar broer Andrew. Ze laat het verdriet in kleine porties toe en vindt het fijn om hard te werken. Anders is ze bang dat ze instort en alleen nog maar verdrietig zal zijn. Ondanks haar drukke bestaan beseft Caroline meer dan voorheen hoe waardevol het leven is. Bang voor de dood is ze niet. Of ze Jan, Henk en Andrew dan weer zal zien, weet ze niet. Wel dat er meer is tussen hemel en aarde.

Oud-schaatser en olympisch kampioen Mark Tuitert verloor zijn moeder twintig jaar geleden. Door zijn moeders overlijden nam Mark meer de leiding over zijn eigen leven. Ook de stoïcijnse filosofie hielp hem daarbij: accepteer je lot, maar neem verantwoordelijkheid voor je eigen gedachten en acties. Aan zijn eigen dood denkt Mark regelmatig. Die gedachte vindt hij niet verontrustend. Sterker nog: het helpt hem juist om er elke dag opnieuw tegenaan te gaan. Met deze instelling hoopt hij dat hij later, liggend op zijn sterfbed, kan zeggen dat hij een goed, rijkelijk stromend leven heeft geleid.

Olga Commandeur is vooral bekend van haar tv-programma Nederland in Beweging, waarmee ze televisiekijkers fitter hoopt te maken. Het leven vindt ze één grote leerschool: zeker de nare ervaringen verrijken je leven uiteindelijk. Zo'n nare ervaring was er onder meer afgelopen juni, toen een voorstadium van borstkanker bij haar werd ontdekt. Het resulteerde in een borstamputatie. Even voelde de dood dichtbij voor haar. Ze praat ook uitgebreid over de dood van haar beide ouders. Van zowel haar vader als haar moeder nam Olga voor haar gevoel pas echt afscheid na de dood, in een levendige droom.

In september 2020 overleed de vrouw van tv-icoon Koos Postema (89). Ze waren al zeventig jaar samen. Sindsdien is hij niet meer zo vrolijk, bekent hij, want ze is weg. Die gedachte komt steeds weer bij hem boven. Steun beleeft hij aan zijn kinderen, kleinkinderen en enkele vrienden. Dat helpt hem veel. Nu realiseert hij zich des te meer dat hij al 89 is. Dan staat de dood toch op de hoek van de straat, zoals Postema het omschrijft. Hij praat ook over zijn jeugd in de oorlog. Hij overleefde het bombardement van Rotterdam en ternauwernood de hongerwinter.