Spermacellen moeten een barre tocht afleggen door vijandige wateren die soms zo dik zijn als gesmolten kaas, om uiteindelijk bij een eitje terecht te komen dat je ook nog de deur kan wijzen.

Nou was al eens gezien dat spermacellen vaak naar elkaar toe trekken tijdens het zwemmen, zonder aan elkaar vast te zitten. 

Behalve overigens in de bosmuis, daarin haken spermacellen wél aan elkaar om als een soort sneltrein de solo zwemmers voorbij te razen. In mensen is dat niet zo. Daarin zijn die teams van spermacellen helemaal niet sneller dan één losse. Waarom zou je dan toch in een groep gaan zwemmen? 

Om daarachter te komen lieten onderzoekers spermacellen van runderen - die schijnen op die van ons te lijken, wist ik ook niet - door allerlei wildwaterbanen zwemmen die waren gebaseerd op verschillende onderdelen van het voortplantingskanaal van vrouwen. Ze zagen verschillende voordelen van groepsformatie: bij geen of een milde stroming hielp het de spermacellen om op koers te blijven en bij een sterkte stroming waren ze beter beschermd tegen weggespoeld worden. 

Een belangrijke ontdekking die ze nog veel verder willen uitpluizen omdat zelfs de kleinste details over hoe spermacellen zich bewegen belangrijk kunnen zijn voor vruchtbaarheidsonderzoek. 

See omnystudio.com/listener for privacy information.