IG | kornelia_stasienko

🌷 zamiast walczyć z jedzeniem i zakazywać go sobie, nauczmy się innych strategii regulacji emocji i napięcia

IG | kornelia_stasienko

Strategia oparta na walce lub ucieczce, sprawdza się tylko i wyłącznie w świecie zewnętrznym, kiedy grozi nam niebezpieczeństwo. W kontekście naszych potrzeb, myśli czy emocji, ta strategia jedynie pogarsza naszą relację ze sobą, niszczy nas i doprowadza do utraty kontroli.

✖️nie jest kluczowe uczyć się tego, jak nie czuć emocji, jak skutecznie je zwalczyć czy usunąć myśli z głowy

☑️ kluczowe jest uczyć się jakościowo zarządzać emocjami, regulować świadomie napięcie, ładować zasoby oraz pracować z myślami automatycznymi. Kontrola wtedy pozostanie po Twojej stronie.

Lwia część naszych nieprzyjemnych emocji jest wywoływana przez nasze myśli automatyczne i kłębi się w nas narastając, przez to, że blokujemy się w tych emocjach, zamiast je regulować.

Nasze postrzeganie rzeczywistości i własnej przyszłości ulega zmianie przez zaburzenia poznawcze, które towarzyszą nam w zaburzeniach odżywiania, co skutkuje tym, że podejmujemy decyzje, których sami świadomie byśmy nie podjęli, kiedy emocje i myśli by nam nie towarzyszyły. Skutkuje to pogłębieniem zaburzeń i trudnością w ich przepracowaniu.

IG kornelia_stasienko | www.korneliastasienko.pl

Od dziecka nie jesteśmy uczeni pracować z negatywnymi emocjami i niewygodnymi myślami, zamiast obierać jakościowe strategie radzenia sobie z nimi naszą strategia staje się ucieczka. Przed negatywnymi emocjami uciekamy w telefon, seriale, prace, książki lub w jedzenie, diety i aktywność.


Niektóry kultura diet idealnie wykorzystuje nasze strategie (nie)radzenia sobie z emocjami wpędzając nas samych w poczucie winy w kontekście własnego ciała. Zaczynamy się obwiniać i nie potrafiąc poradzić sobie z tymi emocjami, uciekamy idealnie wpadając w pułapkę diety, która ma za zadanie ukoić nasze emocje i myśli względem własnego ciała.

Kiedy z kolei przetrzymywane potrzeby dają o sobie znać, organizm odbiera nam kontrole i pomimo naszego sprzeciwu zaspokaja nasze potrzeby, w sposób, który niekoniecznie nam odpowiada. Dochodzi do rozwoju strat kontroli, które wywołują lawinę poczucia winy i bardzo krytycznych myśli. Nie potrafiąc sobie z nimi poradzić, próbujemy zagłuszyć te myśli za pomocą aktywności, czy kolejnych restrykcji. Które potęguje przetrzymywanie potrzeb i kolejne napady. Nasze życie zaczyna wyglądać jak wieczna ucieczka od poczucia winy.

Dostajesz mdłości na myśl o przejściu na kolejną dietę? Masz wrażenie, że z każdą kolejną jest coraz ciężej? Że nie masz już za grosz motywacji i wydaje Ci się, że już nigdy nie schudniesz i że nigdy nie będziesz ważyć tyle, ile pragniesz? Z każdą kolejną dietą i każdą kolejną regułą i zakazem do przestrzegania, oddalamy się coraz bardziej od sygnałów własnego organizmu i wpadamy w coraz większą obsesję na punkcie jedzenia i swojego ciała.

• 35% osób stosujących diety doświadcza rozregulowania w swoim sposobie odżywiania
• u od 30% do 45% z nich problemy przeradzają się w poważne zaburzenie
• 49% odchudzających się osób doświadcza napadów objadania się po zakończeniu diety

Źródłem twoich problemów nie jest twoje ciało, a stygmatyzacja społeczna i przekonanie, że twoje ciało wygląda niewłaściwie, a dieta umożliwiajego "naprawienie".

Odchudzanie wywołuje niezdrowe skupienie na jedzeniu i uczy postrzegać je jak wroga. Czujemy się winne, kiedy zjemy coś spoza diety. Aż w końcu organizm się buntuje.

Od dziecka nie jesteśmy uczeni pracować z negatywnymi emocjami i niewygodnymi myślami, zamiast obierać jakościowe strategie radzenia sobie z nimi naszą strategia staje się ucieczka. Przed negatywnymi emocjami uciekamy w telefon, seriale, prace, książki lub w jedzenie, diety i aktywność.


Niektóry kultura diet idealnie wykorzystuje nasze strategie (nie)radzenia sobie z emocjami wpędzając nas samych w poczucie winy w kontekście własnego ciała. Zaczynamy się obwiniać i nie potrafiąc poradzić sobie z tymi emocjami, uciekamy idealnie wpadając w pułapkę diety, która ma za zadanie ukoić nasze emocje i myśli względem własnego ciała.

Kiedy z kolei przetrzymywane potrzeby dają o sobie znać, organizm odbiera nam kontrole i pomimo naszego sprzeciwu zaspokaja nasze potrzeby, w sposób, który niekoniecznie nam odpowiada. Dochodzi do rozwoju strat kontroli, które wywołują lawinę poczucia winy i bardzo krytycznych myśli. Nie potrafiąc sobie z nimi poradzić, próbujemy zagłuszyć te myśli za pomocą aktywności, czy kolejnych restrykcji. Które potęguje przetrzymywanie potrzeb i kolejne napady. Nasze życie zaczyna wyglądać jak wieczna ucieczka od poczucia winy.

W dzisiejszym odcinku:

• czy da się całkowicie wyjść z zaburzeń odżywiani
• co spowoduje nawrot zaburzeń odżywiania
• czy mając predyspozycje do zaburzeń odżywiania uda nam się kiedykolwiek schudnac na stałe?

„dlaczego ja, licząc kalorie, nabawiłam się zaburzeń odżywiania, a moja koleżanka, która również liczyła, nie?”

Zaburzenia odżywania należą do zaburzeń o charakterze polietiologiczym, co oznacza, ze do wykształcenia i rozwoju objawów konieczne jest oddziaływanie wielu czynników.

Dlatego u jednej osoby liczenie kalorii nie wpłynie na jej relację z jedzeniem, a u innej może stanowić to jeden z kluczowych aspektów podtrzymujących, poprzez wprowadzone ograniczenie i nacisk na kontrolę.

Isnieje wiele czynników, które w istotny sposób przyczyniają się do powstawania zaburzeń odżywiania. Wyróżnić wśród nich możemy z pewnością bardzo dużą koncentrcę na ciele i jedzeniu, co zaostrza nam stosowanie diet i skupienie na odchudzaniu, natomiast nie możemy pominąć tutaj istotnych kwestii, które się na siebie nakładają.

Zawsze tłumacze moim podopiecznym, ze zaburzenia odżywiania mają charakter samonapędzający się i sugeruje zobrazowanie sobie kuli śnieżnej, która puszczona staje się coraz większa i większa, bogatsza w coraz więcej automatycznych zachowań i myśli skupionych na ciele i jedzeniu, az w końcu doprowadza do rozwoju zaburzonej relacji z ciałem, decyzji o diecie, zaburzonej relacji z jedzeniem, az w konsekwencji rozwoju zaburzeń odżywiania.

Im dłużej zwlekamy z podjęciem pracy nad relacja z jedzeniem i ciałem, tym coraz bardziej zagłębiamy się w śnieżenia odżywiania i dochodzi nam coraz więcej mechanizmów i myśli, na które przestajemy mieć wpływ, a z kolei one przejmują kontrolę nad naszym życiem, sprawiając ze czujemy chroniczny lęk i niepokój i wszystkie myśli wczuwają dotyczyć jedynie jedzenia i wagi, co ma swoje poważne skutki zarówno fizyczne, jak i psychiczne.

Dostajesz mdłości na myśl o przejściu na kolejną dietę? Masz wrażenie, że z każdą kolejną jest coraz ciężej? Że nie masz już za grosz motywacji i wydaje Ci się,że już nigdy nie schudniesz i że nigdy nie będziesz ważyć tyle, ile pragniesz?

Dalej wierzysz, że każda nowa dieta z ogromem pięknych metamorfoz, gwarantuje sukces i że tylko ty później zmagasz się z efektem jojo?

Z każdą kolejną dietą i każdą kolejną regułą i zakazem do przestrzegania, oddalamy się coraz bardziej od sygnałów własnego organizmu i wpadamy w coraz większą obsesję na punkcie jedzenia i swojego ciała. Źródłem twoich problemów nie jest twoje ciało, a stygmatyzacja społeczna i przekonanie, że twoje ciało wygląda niewłaściwie, a dieta umożliwiajego "naprawienie".

Kultura diet uczy nas tworzyć z ciała nawiększą naszą wartość i jednoczenie wroga i skupiać się swoim działaniem tylko na nim, co uniemożliwia wprowadzenie trwałych zmian.

W dzisiejszym odcinku:
- skąd bierze się efekt jojo
- dlaczego diety uzależniają
- dlaczego tak ciężko jest zmienić nawyki
- dlaczego stosowanie diet skutkuje zaburzeniami odżywiania
- dlaczego pojawiły się wyrzuty sumienia i poczucie winy

W dzisiejszym odcinku:
- jak kształtuje się nasza samoocena
- jak uzależniamy samoocenę od sylwetki i wagi
- jak nasza samoocena przekłada się na nasze odchudzanie i pojawienie się zaburzeń odżywiania
- szybkie zmiany w kierunku redukcji - czy mają sens?