“Aangezien de ervaring ons toont dat zij die in een hemel en hel geloven tot elk soort misdaad in staat zijn, is het evident dat de neiging tot het kwade niet voortkomt uit onwetendheid van het bestaan van God en niet gecorrigeerd wordt door de kennis die men verwerft van een God die straft en beloont. [...] We hebben geen enkel recht om te beweren dat een atheïst noodzakelijk losbandiger moet leven dan een afgodendienaar.” 

Op deze manier brak de 17e eeuwse filosoof Pierre Bayle een lans voor de atheïst. 

Waarom ging Bayle nog veel verder in zijn tolerantie en godsdienstvrijheid dan zijn vooruitstrevende tijdgenoten als John Locke? 

Hoe balanceert hij tussen scepsis en geloof? 

En waarom gelooft hij dat juist absolutisme de juiste staatsvorm is voor tolerantie? 

Te gast is Patrick Loobuyck 

De denker die centraal staat: Bayle