«««««🍷می‌بهـا»»»»»

غزل نمره ۲۵۴

مفعول و فاعلات و مفاعیل و فاعلان

ديگر ز شاخ سرو سهی بلبل صبور

گلبانگ زد که چشم بد از روی گل به دور

ای گل به شکر آن که تویی پادشاه حسن

با بلبلان بی‌دل شيدا مکن غرور

از دست غيبت تو شکايت نمی‌کنم

تا نيست غيبتی نبود لذت حضور

گر ديگران به عيش و طرب خرمند و شاد

ما را غم نگار بود مايه سرور

زاهد اگر به حور و قصور است اميدوار

ما را شرابخانه قصور است و يار حور

می خور به بانگ چنگ و مخور غصه ور کسی

گويد تو را که باده مخور گو هوالغفور

حافظ شکايت از غم هجران چه می‌کنی؟

در هجر وصل باشد و در ظلمت است نور

Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations

«««««🍷می‌بهـا»»»»»

غزل نمره ۲۵۳

مفعول و فاعلات و مفاعیل و فاعلان

ای خرم/ از فروغ/ رخت لاله‌/زار عمر

بازآ که ريخت بی گل رويت بهار عمر

از ديده گر سرشک چو باران چکد رواست

کاندر غمت چو برق بشد روزگار عمر

اين يک دو دم که (دولت) مهلت ديدار ممکن است

درياب کار ما که نه پيداست کار عمر

تا کی می صبوح و شکرخواب بامداد؟

هشيار گرد هان که گذشت اختيار عمر

دی در گذار بود و نظر سوی ما نکرد

بيچاره دل که هيچ نديد از گذار عمر

انديشه از محيط فنا نيست هر که را

بر نقطه‌ی دهان تو باشد مدار عمر

در هر طرف ز خيل حوادث کمينگه‌یست

زان رو عنان‌گسسته دواند سوار عمر

بی‌عمر زنده‌ام من و زين بس عجب مدار

روز فراق را که نهد در شمار عمر

حافظ سخن بگوی که بر صفحه جهان

اين نقش ماند از قلمت يادگار عمر

Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations

«««««🍷می‌بهـا»»»»»

غزل نمره ۲۵۲

فاعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن

گر بود عمر (و) به ميخانه (روم) رسم بار دگر

بجز از خدمت رندان نکنم کار دگر

خرم آن روز که با ديده‌ی گريان بروم

تا زنم آب در ميکده يک بار دگر

معرفت نيست در اين قوم (خدایا) خدا را سببی

تا برم گوهر خود را به خريدار دگر

يار اگر رفت و حق صحبت ديرين نشناخت

حاش لله که روم من ز پی يار دگر

گر مساعد شودم دايره‌ی چرخ کبود

هم به دست آورمش باز به پرگار دگر

عافيت می‌طلبد خاطرم ار بگذارند

غمزه‌ی شوخش و آن طره‌ی طرار دگر

راز سربسته‌ی ما بين که به دستان گفتند

هر زمان با دف و نی بر سر بازار دگر

هر دم از درد بنالم که فلک هر ساعت

کندم قصد دل ريش به آزار دگر

باز گويم نه در اين واقعه حافظ تنهاست

غرقه گشتند در اين باديه بسيار دگر

Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations

«««««🍷می‌بهـا»»»»»

غزل نمره ۲۵۱

مفاعیلن مفاعیلن مفاعیل

شب وصل (قدر) است و طی شد نامه‌ی هجر

سلامٌ فيهِ حتی مطلع الفجر

دلا در عاشقی ثابت‌قدم باش

که در اين ره نباشد کار بی اجر

من از رندی نخواهم کرد توبه

و لو آذَيتَنی بالهَجر و الحَجر

برآی ای صبح روشن‌دل خدا را

که بس تاريک می‌بينم شب هجر

دلم رفت و نديدم روی دلدار

فغان از اين تطاول آه از اين زجر

وفا خواهی جفاکش باش حافظ

فان الرَّبحَ و الخَسرانَ فی التَّجر

Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations

«««««🍷می‌بهـا»»»»»

غزل نمره ۲۵۰

فاعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن

روی بنمای و وجود خودم از ياد ببر

خرمن سوختگان را همه گو باد ببر

ما چو داديم دل و ديده به طوفان بلا

گو بيا سيل غم و خانه ز بنياد ببر

سينه گو شعله‌ی آتشکده فارس بکش

ديده گو آب رخ دجله‌ی بغداد ببر

زلف چون عنبر خامش که ببويد هيهات

ای دل خام‌طمع اين (هوس) سخن از ياد ببر

دولت پير مغان باد که باقی سهل است

ديگری گو برو و نام من از ياد ببر

سعی نابرده در اين راه به جایی نرسی

مزد اگر می‌طلبی طاعت استاد ببر

روز مرگم نفسی وعده‌ی ديدار بده

وان گهم تا به لحد فارغ و آزاد ببر

دوش می‌گفت به مژگان درازت بکشم

يا رب از خاطرش انديشه‌ی بيداد ببر

حافظ انديشه کن از نازکی خاطر يار

برو از درگهش اين ناله و فرياد ببر

Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations

«««««🍷می‌بهـا»»»»»

غزل نمره ۲۴۹

فاعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن

ای صبا نکهتی از خاک ره يار بيار

ببر اندوه دل و مژده‌ی (دیدار) دلدار بيار

نکته‌ای روح‌فزا از دهن (یار) دوست بگو

نامه‌ای خوش‌خبر از عالم اسرار بيار

تا معطر کنم از لطف نسيم تو مشام

شمه‌ای از نفحات نفس يار بيار

به وفای تو که خاک ره آن يار عزيز

بی غباری که پديد آيد از اغيار بيار

گردی از رهگذر دوست به کوری رقيب

بهر آسايش اين ديده‌ی خون‌بار بيار

خامی و ساده‌دلی شيوه‌ی جانبازان نيست

خبری از بر آن دلبر عيار بيار

شکر آن را که تو در عشرتی ای مرغ چمن

به اسيران قفس مژده‌ی گلزار بيار

کام جان تلخ شد از صبر که کردم بی دوست

عشوه‌ای زان لب شيرين شکربار بيار

روزگاری‌ست که دل چهره‌ی مقصود نديد

ساقيا آن قدح آينه‌کردار بيار

دلق حافظ به چه ارزد به می‌اش رنگين کن

وانگه‌ش مست و خراب از سر بازار بيار

Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations

«««««🍷می‌بهـا»»»»»

غزل نمره ۲۴۸

فاعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن

ای صبا نکهتی از کوی فلانی (۶) به من آر

زار و بيمار غمم راحت جانی به من آر

قلب بی‌حاصل ما را بزن اکسير مراد

يعنی از خاک در دوست نشانی به من آر

در کمينگاه نظر با دل خويشم جنگ است

ز ابرو و غمزه‌ی او تير و کمانی به من آر

در غريبی و فراق و غم دل پير شدم

ساغری می ز کف تازه‌جوانی به من آر

منکران را هم از اين می دو سه ساغر بچشان

وگر ايشان نستانند روانی به من آر

ساقيا عشرت امروز به فردا مفکن

يا ز ديوان قضا خط امانی به من آر

دلم از دست بشد دوش چو حافظ می‌گفت

کای صبا نکهتی از کوی فلانی به من آر

Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations

«««««🍷می‌بهـااااااااا»»»»»

غزل نمره ۲۴۷

مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن

صبا (۱۲۴) ز منزل جانان گذر دريغ مدار

وز او به عاشق بی‌دل خبر دريغ مدار

به شکر آن که شکفتی به کام (دل) بخت ای گل

نسيم وصل ز مرغ سحر دريغ مدار

حريف عشق تو بودم چو ماه نو بودی

کنون که ماه تمامی نظر دريغ مدار

جهان و هر چه در او هست سهل و مختصر است

ز اهل معرفت اين مختصر دريغ مدار

کنون که چشمه‌‌ی قند است لعل نوشينت

سخن بگوی و ز طوطی شکر دريغ مدار

مکارم تو به آفاق می‌برد شاعر

از او وظيفه و زاد سفر دريغ مدار

چو ذکر خير طلب می‌کنی سخن اين است

که در بهای سخن سيم و زر دريغ مدار

غبار غم برود حال (به) خوش شود حافظ

تو آب ديده از اين رهگذر دريغ مدار

Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations

«««««🍷می‌بهـا»»»»»

غزل نمره ۲۴۶

مفعول و فاعلات و مفاعیل و فاعلان

عيد است و آخر گل و ياران در انتظار

ساقی به روی (یار) شاه ببين ماه و می بيار

گر فوت شد سحور چه نقصان صبوح هست

از می کنند روزه‌گشا طالبان يار

دل برگرفته بودم از ايام گل ولی

کاری (نکرد) بکرد همت پاکان روزه‌دار

جز نقد جان به دست ندارم شراب کو

کان نيز بر کرشمه ساقی کنم نثار؟

خوش دولتی‌ست خرم و خوش خسروی کريم

يا رب ز چشم‌زخم زمانش نگاه دار

می خور به شعر بنده که زيبی دگر دهد

جام مرصع تو بدين در شاهوار

دل در جهان مبند و به مستی سوال کن

از فيض جام (و) قصه جمشيد کامکار

زان جا که پرده‌پوشی عفو کريم توست

بر قلب ما ببخش که نقدی‌ست کم‌عيار

ترسم که روز حشر عنان بر عنان رود

تسبيح (ما) شيخ و خرقه‌ی رند شرابخوار

حافظ چو رفت روزه و (شیطان ز بند جست) گل نيز می‌رود

ناچار باده نوش که از دست رفت کار

Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations

«««««🍷می‌بهـا»»»»»

غزل نمره ۲۴۵

مفاعیلن مفاعیلن مفاعیل

الا ای طوطی گويای اسرار

مبادا خاليت شکر ز منقار

سخن سربسته گفتی با حريفان

خدا را زين معما پرده بردار

به روی ما زن از ساغر گلابی

که خواب‌آلوده‌ايم ای بخت بيدار

چه ره بود اين که زد در پرده مطرب

که می‌رقصند با هم مست و هشيار

از آن افيون که ساقی در می افکند

حريفان را نه سر ماند (و) نه دستار

خرد هرچند نقش (نقد) کائنات است

چه سنجد پیش عشق (نقش) کیمیاکار

سرت سبز و دلت خوش باد جاويد

که خوش نقشی نمودی از خط يار

بت چينی عدوی دين و (ما مست) دل‌هاست

خداوندا دل و دينم نگه دار

سکندر را نمی‌بخشند آبی

به زور و زر ميسر نيست اين کار

بيا و حال اهل درد بشنو

به لفظ اندک و معنی بسيار

به مستوران مگو اسرار مستی

حديث جان (مپرس از) مگو با نقش ديوار

به يمن (رایت) دولت منصور شاهی

علم شد حافظ اندر نظم اشعار

خداوندی به جای بندگان کرد

خداوندا ز آفاتش نگه دار

Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations