«««««🍷می‌بهـا»»»»»

غزل نمره ۱۶۲

مفاعیلن مفاعیلن فعولن

خوش آمد گل وز آن خوشتر نباشد

که در دستت بجز ساغر نباشد

زمان خوشدلی درياب و دُر ياب

که دايم در صدف گوهر نباشد

غنيمت دان و می خور در گلستان

که گل تا هفته‌ی ديگر نباشد

ايا پرلعل کرده جام زرين

ببخشا بر کسی کش زر نباشد

ز من بنيوش و دل در شاهدی بند

که حسنش بسته‌ی زيور نباشد

(به نام ایزد بتی سیمین‌تنم هست

که در بتخانه‌ی آذر نباشد)

بيا ای شيخ و از خمخانه‌ی ما

شرابی خور که در کوثر نباشد

(عجب راهی‌ست راه عشق کانجا

کسی سر برکند کش سر نباشد)

بشوی اوراق اگر همدرس مایی

که علم عشق در دفتر نباشد

کسی گيرد خطا بر نظم حافظ

که هيچش لطف در گوهر نباشد

شرابی بی‌خمارم بخش (ساقی) يا رب

که با وی هيچ درد سر نباشد

من از جان بنده‌ی سلطان اويسم

اگر چه يادش از چاکر نباشد

به تاج عالم‌آرايش که خورشيد

چنين زيبنده‌ی افسر نباشد

Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations

«««««🍷می‌بهـا»»»»»

غزل نمره ۱۶۱

مفعول و مفاعیلن مفعول و مفاعیلن

کی شعر تر انگيزد خاطر که حزين باشد؟

يک نکته از اين معنی گفتيم و همين باشد

از لعل تو گر يابم انگشتری زنهار

صد ملک سليمانم در زير نگين باشد

غمناک نبايد بود از طعن حسود ای دل

شايد که چو وابينی خير تو در اين باشد

هر کو نکند فهمی زين کلک خيال‌انگيز

نقشش به حرام ار خود صورتگر چين باشد

جام می و خون دل هر يک به کسی دادند

در دايره‌ی قسمت اوضاع چنين باشد

در کار گلاب و گل حکم ازلی اين بود

کاين شاهد بازاری وان پرده‌نشين باشد

آن نيست که حافظ را رندی بشد از خاطر

کاين (کان) سابقه‌ی پيشين تا روز پسين باشد

Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations

«««««🍷می‌بهـا»»»»»

غزل نمره ۱۶۰

مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلان

خوش است خلوت اگر يار يار من باشد

نه من بسوزم و او شمع انجمن باشد

من آن نگين سليمان به هيچ نستانم

که گاه‌گاه بر او دست اهرمن باشد

روا مدار خدايا که در حريم وصال

رقيب محرم و حرمان نصيب من باشد

همای گو مفکن سايه‌ی شرف هرگز

بر آن ديار که طوطی کم از زغن باشد

بيان شوق چه حاجت که سوز (حال) آتش دل

توان شناخت ز (شوری) سوزی که در سخن باشد

هوای کوی تو از سر نمی‌رود (ما را) آری

غريب را دل سرگشته با وطن باشد

به سان سوسن اگر ده زبان شود حافظ

چو غنچه پيش تواش مهر بر دهن باشد

Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations

«««««🍷می‌بهـا»»»»»

غزل نمره ۱۵۹

فاعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلان

نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

ای بسا خرقه که (شایسته) مستوجب آتش باشد

صوفی ما که ز ورد سحری مست شدی

شامگاهش نگران باش که سرخوش باشد

خط ساقی گر از اين گونه زند نقش بر آب

ای بسا رخ که به خونابه منقش باشد

ناز پرورد تنعم نبرد راه به دوست

عاشقی شيوه‌ی رندان بلاکش باشد

خوش بود گر محک تجربه آيد به ميان

تا سيه‌روی شود هر که در او غش باشد

غم دنیی دنی چند خوری؟ باده (بخواه) بخور

حيف باشد دل دانا که مشوش باشد

دلق و سجاده‌ی حافظ ببرد باده‌فروش

گر شرابش ز کف ساقی مهوش باشد

Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations

«««««🍷می‌بهـا»»»»»

غزل نمره ۱۵۸

فاعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلان

من و انکار شراب اين چه حکايت باشد؟

غالبا اين قدرم عقل و کفايت باشد

من که شب‌ها ره تقوا زده‌ام با دف و چنگ

اين زمان سر به ره آرم چه حکايت باشد

تا به غايت ره ميخانه نمی‌دانستم

ور نه مستوری ما تا به چه غايت باشد

زاهد ار راه به رندی نبرد معذور است

عشق کاری‌ست که موقوف هدايت باشد

بنده‌ی پير مغانم که ز جهلم برهاند

پير ما هرچه کند عين عنايت (ولایت) باشد

زاهد و عجب و نماز و من و مستی و نياز

تا تو را خود ز ميان با که عنايت باشد

دوش از اين غصه نخفتم که (حکیمی) رفيقی می‌گفت

حافظ ار مست بود جای شکايت باشد

Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations

Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations

«««««🍷می‌بهـا»»»»»

غزل نمره ۱۵۷

فاعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلان

هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

پای از (اين) دايره بيرون ننهد تا باشد

من چو از خاک لحد لاله صفت برخيزم

داغ سودای توام سر سويدا باشد

تو خود ای گوهر يک دانه کجایی آخر

(تا کی ای گوهر یکدانه روا خواهی داشت)

کز غمت ديده‌ی مردم همه دريا باشد

از بن هر مژه‌ام آب روان است بيا

اگرت ميل لب جوی و تماشا باشد

چون گل و می (چون دل من) دمی از پرده برون آی و درآی

که دگرباره ملاقات نه پيدا باشد

ظل ممدود خم زلف توام بر سر باد

کاندر اين سايه قرار دل شيدا باشد

چشمت از ناز به حافظ نکند ميل آری

سرگرانی صفت نرگس رعنا باشد

Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations

«««««🍷می‌بهـا»»»»»

غزل نمره ۱۵۶

مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلان

ایمیل جهت ارسال جنبش کاهدود

[email protected]

به حسنِ (و) خلق و وفا کس به يار ما نرسد

تو را در اين سخن انکار کار ما نرسد

اگر چه حسن‌فروشان به جلوه آمده‌اند

کسی به حسن و ملاحت به يار ما نرسد

به حق صحبت ديرين که هيچ محرم راز

به يار يک‌جهت حق‌گزار ما نرسد

هزار نقش برآيد ز کلک صنع و يکی

به دلپذيری نقش نگار ما نرسد

هزار نقد به بازار کائنات آرند

يکی به سکه‌ی صاحب‌عيار ما نرسد

دريغ قافله‌ی عمر کان چنان رفتند

که گردشان به هوای ديار ما نرسد

دلا ز (طعن) رنج حسودان مرنج و واثق باش

که بد به خاطر اميدوار ما نرسد

چنان بزی که اگر خاک ره شوی کس را

غبار خاطری از رهگذار ما نرسد

بسوخت حافظ و ترسم که شرح (غصه) قصه‌ی او

به سمع پادشه کامکار ما نرسد

Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations

«««««🍷می‌بهـا»»»»»

ایمیل جهت ارسال جنبش کاهدود

[email protected]

غزل نمره ۱۵۵

مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلان

اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگيزد

ور از طلب بنشينم به کينه برخيزد

وگر به رهگذری يک دم از (هواداری) وفاداری

چو گرد در پی‌اش افتم چو باد بگريزد

وگر کنم طلب (بوسه‌ای هزار) نيم‌ بوسه صد افسوس

ز حقه‌ی دهنش چون شکر فروريزد

من آن فريب که در نرگس تو می‌بينم

بس آبروی که (بر) با خاک ره برآميزد

فراز و شيب بيابان عشق دام بلاست

کجاست شيردلی کز بلا نپرهيزد

تو عمر خواه و صبوری که چرخ شعبده‌باز

هزار بازی از اين طرفه‌تر برانگيزد

بر آستانه‌ی تسليم سر بنه حافظ

که گر ستيزه کنی روزگار بستيزد

Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations

«««««🍷می‌بهـا»»»»»

غزل نمره ۱۵۴

مفعول و فاعلاتن مفعول و فاعلاتن

راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

شعری بخوان که با (آن) او رطل گران توان زد

بر آستان جانان گر سر توان نهادن

گلبانگ سربلندی بر آسمان توان زد

قد خميده‌ی ما سهلت نمايد اما

بر چشم دشمنان تير از اين کمان توان زد

در خانقه نگنجد اسرار (عشق و مستی) عشقبازی

جام می مغانه هم با مغان توان زد

درويش را نباشد برگ سرای سلطان

ماييم و کهنه‌دلقی کآتش در آن توان زد

اهل نظر دو عالم در يک (ندب) نظر ببازند

عشق است و داو اول بر نقد جان توان زد

گر دولت وصالت(ش) خواهد دری گشودن

سرها بدين تخيل بر آستان توان زد

(با عقل و فهم و دانش داد سخن توان داد)

عشق و شباب و رندی مجموعه‌ی مراد است

چون جمع شد معانی گوی بيان توان زد

شد رهزن سلامت زلف تو وين عجب نيست

گر راهزن تو باشی صد کاروان توان زد

حافظ به حق قرآن کز شيد و زرق بازآی

باشد که گوی عيشی در اين (میان) جهان توان زد

Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations