Het migratiedebat wordt gekenmerkt door wantrouwen en een diepgewortelde angst voor een zogeheten aanzuigende werking. In die context lijkt het haast paradoxaal dat Nederland zich historisch graag presenteerde als een land van vrijheid en verdraagzaamheid, een toevluchtsoord voor wie elders niet welkom was. Maar hoe gastvrij was de Nederlandse Republiek? In deze afleveringen verwonderen de Mediadoctoren zich over vroegmoderne vluchtelingen. Dat doen we met historicus Lotte van Hasselt, afgelopen januari gepromoveerd op haar proefschrift getiteld Deserving Refugees? The Evolution of a Concept in the Dutch Republic (1570-1730s).

We bespreken vier groepen migranten: mensen uit het Zuiden van de Republiek die naar het Noorden trokken ca. 1550-1600; mensen uit de Paltsgraafschap in het Heilige Roomse Rijk ca. 1620-1648; Hugenoten die vanuit Frankrijk naar Nederland kwamen ca. 1680-1710; en protestanten uit Salzburg die zich vestigen in Zeeland (jaren 1730). De vraag wat iemand tot een 'deserving' vluchteling maakt speelde toen ook al, net als ideeën als opvang in de regio, gezinshereniging, loyaliteitstoets en gelukszoekers. 

Links bij deze aflevering: 

Proefschrift Van Hasselt;

Boekentip 1: Tijl van Daniel Kehlmann;

Boekentip 2: Leve de koning van Martijn Neggers.

Verwante afleveringen uit het archief:

Afl. 196: Misverstanden over migratie;

Afl. 150: Marokkanen in de media;

Afl. 49: Benoemen van afkomst;

Afl 208: De Nederlandse Revolutie.