We kijken vaak naar films of video's die eigenlijk heel vies of eng zijn. Waarom is het lekker om te gruwelen? Heeft wansmaak ook een functie? En waarom walgen wij eigenlijk? In de 42e aflevering verwonderen de Mediadoctoren zich over walging en de media.

Te gast is Jan Doense, ook bekend als Mr Horror. Hij is oprichter van het tijdschrift Schokkend Nieuws, een filmtijdschrift voor liefhebbers van horror, fantasy en science fiction. Daarnaast is hij voormalig directeur van het Amsterdam Fantastic Filmfestival en richtte hij productiemaatschappij House of Netherhorror op, dat onder andere de film The Pool produceerde.

Doense vertelt dat de horror in de jaren ’60 extreem gruwelijk was, terwijl horror nu juist vrij gematigd is. Linda ziet een verband met de seksuele tijdsgeest: die was in de jaren ’60 een stuk vrijer dan in de huidige tijd, waarin de samenleving juist preutser wordt. Vincent vraagt zich af of het zo is dat mensen tegenwoordig zoveel gewend zijn dat ze niet meer te choqueren zijn. Doense denkt echter dat de eerder genoemde films uit de jaren ’60 en ’70 nu flink zouden choqueren.

Linda merkt op dat zowel horror als seksualiteit in relatie staan tot taboes. Doense zegt dat horror bij uitstek een genre is dat taboes doorbreekt en grenzen opzoekt en overschrijdt. Hij vindt het jammer dat horror vaak niet serieus wordt genomen, terwijl het juist een uitstekend genre is om mensen bewust te maken of te confronteren met taboes in de samenleving.

De aantrekkingskracht van horror- en walgingsbeelden dooft niet uit: er is steeds weer een nieuwe generatie die dit interessant vindt. Linda vindt het vermoeiend dat de discussies over de invloed van deze beelden op kinderen nog altijd hetzelfde is, terwijl er nooit een generatie door verpest is.

Naast walging door beelden kan walging ook een grote rol spelen in literatuur. Redactieleden Iris Verhulsdonk, Folkert Coehoorn en Rosanne Eijsink maakten een item over het boek Vochtige Streken.

Peter de Jong, Hoogleraar Experimentele Psychopathologie aan de Rijksuniversiteit Groningen, deed onderzoek naar walging. Redactielid Marloes de Jong interviewde hem over de definitie en functie van walging. 

De Mediadoctoren concluderen dat horror een functie en walging een functie hebben: het is soms nodig om met je eigen duistere kant geconfronteerd te worden. Doense voegt daaraan toe dat horror eigenlijk een catharsis functie heeft. Horror is een veilige manier om te gruwelen en grenzen over te gaan. Dat vinden we prettig: we willen niet alleen maar braaf in de pas lopen.