'Ik vertrouw je.' We zeggen het zo gemakkelijk. En dan gaat de ander vreemd, geeft zijn boek niet terug of komt te laat op zijn of haar afspraak. En dan? Dan gaan we die persoon wantrouwen, want tja: je kunt de ander niet meer vertrouwen natuurlijk.

Gratitude Journal, stilstaan bij waar je dankbaar voor bent

Misschien heb je er zelf wel eens eentje gebruikt. Zo'n boekje, waarbij je elke dag invult waar je die dag dankbaar voor was. Voor de zon die scheen, voor het samenzijn met je geliefd, voor het lekker eten etc etc

Werkt dao, zo'n journal? Of schuilt er ook een gevaar in?

Bountystrand, palmbomen, kokosnoot. Onderschrift 'Life is beautiful'

Klinkt goed, toch? Maar wat is de reden dat we steeds maar de behoefte hebben om de mooie kant van het leven te laten zien. Natuurlijk, op een bountrystrand is het leven mooi. Zeker met de wetenschap dat je morgen niet naar je werk hoeft.

Is de kunst van het leven niet, om ook met die alledaagse plekken en saaie gebeurternissen geluk te ervaren?

Het kan zo heerlijk zijn, even lekker meezingen met een nummer. In de auto of onder de douche. Of tijdens een wandeling. Maar wat veel mensen niet realiseren is dat het heel belangrijk is, wat er in die teksten staat. We zijn namelijk geprogrammeerde wezens. En dat programmeren gebeurt onder andere met taal.

Dus voordat je het weet, heb je door mee te zingen jezelf verkeerd geprogrammeerd!

Als iemand is overleden, dan wensen we de nabestaanden 'Sterkte' toe. We schrijven het ook op condoleancekaarten. Maar wat zeggen we hiermee eigenlijk? Wat bedoelen we met 'sterkte'? Wat wensen we de ander toe?