Jungedi, is dat anstreng’d: Je öller ick warr, je mehr mutt mutt ick mi marken. Ick mutt mi all dat marken, wat ick mi vörher al markt heff: Wo ick heet; wonehm ick wohn; wokeen dor noch wohnt; wo de heet, de dor noch wohnt; wat mien Arbeid is, wann ick dor hen mutt - un denn je ook noch all den annern Krom: 

Wat twee mol söben is; wat de Ünnerscheed mang Nominativ un Akkusativ is; wo de Hauptstädte vun etliche Länner heet; de wo veelte Planet Uranus in’t Sünn’süsteem is un all so’n Snurrkrom. Bi veele Sooken weet ick gor ni, worüm ick ehr weet. 

Annerlei. Op jeden Fall kümmt je all dat dorto, wat ick mi jeden Dag frisch marken mutt: Wann un wonehm ick to’n Gebuurtsdag inlod‘ bün; dat ick mi noch ’n elektrischen Schaltplon för mien Motorrad besorgen will; dat ick ennli dat Paket no de Post bring, dat ick dor al länger henbring‘ will un so wieder. Bi all dat Marken vergeet ick overs ook mol wat. Tomeist vergeet ick overs ni, wat twee mol söben is un so. Ick vergeet eher Sooken, de ick noch erledigen wull. Un richti slimm is dat, wenn man weet, dat man wat vergeeten hett, overs ni mehr, wat dat weer.

In de Psüchologie heet dat je, dat man losloten schall, wat een belasten deiht. Dat mok ick in so’n Fall mitünner ook.

Jo, un in so’n Oogenblick in den ick eenfach loslot, wat ick vergeeten heff, in den ick so richti mark, wo de letzte Zippel an den ick dat fastholn heff, as so’n afreeten Tampen regelrecht in‘ Nebel verschwinn’d – in den Oogenblick kümmt verscheedene Geföhle in mi hoch.

Toerst so’n Oart Bammel: „Oh Gott, ick heff dat losloten.“ Denn kümmt de Moot, den ick mi sülms tospreek: „Ick wull dat losloten, ick heff dat losloten, dat heff ick richti mokt.“ Denn kümmt för so’n poor Millisekunnen dat groote Geföhl vun Frieheit. Dor kann ick so richti dörpusten. Dat duuert overs ni lang. Un denn is weller allns ganz normol.

So lang, bet ick to’n Bispeel no Huus kom un mien Madam to mi seggt: „Hallo mien Schatz. Hest du doran dacht, Botter mittobringen?“ 

In so’n Momang dink ick: Dat mit dat Losloten kannst echt vergeeten…

In düssen Sinn

Man belevt je ’n Barg, wenn man as Busfohrer ünnerwegens is, ne.

Annerletzt heff ick Lüüd mit’n Reisebus vun Kieler Hoben, vun’t Krüüzfohrtschipp, no Hamborg fohrt, no ’n Floogplatz. Achteran gung dat denn mit anner Lüüd weller no Kiel.

Ick keem mi op de Tourn vör as in’t antike Babylon, dor weern Lüüd ut Spanien, Japan, Norwegen, England un noch ’n poor annere Länners an Bord. Un all weern se an sabbeln.

Op de A7 no Kiel, kort no de Affohrt Hennstedt-Ulzborg, keem denn een vun de Fohrgäste no mi. „Mi scusi, signore“, hett he seggt. 

Un denn fung he op Italiensch dat Rappeln an, dat mi meist schwummeri wurr dorvun.

An’t Enn vun sien Vördrag gung sien Stimm‘ no boben. Dat weer also anschiend ’n Froog.

Overs wat schull ick moken, ick heff blots mit de Schullern zuckt un seggt: „Ick verstoh di leider ni.“ Denn keem de näste Törn Italiensch. Noch länger overs ook noch hektischer.

„Du ju spiek Ingelsch“, heff ick em foogt. He: „No, no, no“, un denn gung dat wieder mit sien Rappeln. Jungedi, de arme Kirl hett sick ook würkli een afmöht. Mitmol säh he denn meist al ’n beten stolt „Wåter“, mit so’n O as in Shaw. Dor kunn ick verstohn, un ick heff no den Deckel vun’t Köhlschapp wiest. De Mann harr dörst! Dat harr he doch glieks seggen kunnt.

Overs he keek mi ganz misstruuisch an, as he dat Köhlschapp blang dat Armatuurnbrett, mit de Klapp no boben opmokt hett.

„No, Wåter“, säh he. Ick heff em mit Hannen un Fööt wiest, dat he sick dor doch ’n Buddel Selter, ’n Buddel Wåter, rutnehm schull. He schüddel blots den Kopp un fung weller an Italiensch to snacken as’n Wåterfall.

Denn keem ennli ’n Fruu ut Frankriek dorto, de Italiensch un Düütsch kunn.

„Der Mann sucht ein Toilett“, hett se översett. Ick kunn mi dat Lachen jüst noch so verkniepen. 

Se hett den Italiener denn översett, wo he no Tant‘ Meier achter in Bus kümmt. Un denn weern wi beide glückli: He doröver, dat he ut de Büx kunn un ick doröver, dat he sick ni op mien Köhlschapp sett hett, üm sien Geschäft to moken…

In düssen Sinn

Wat sick de Dinkers dacht hebbt

Dat is je bilütten interessant, wat över bekannte Lüüd ut de Vergangenheit vertellt ward, ne. To Platon, den oln Philosoph to’n Bispeel, gifft dat allerhand Experten, de bilütten so doht, as harrn se Platon beter kinnt, as he sick sülms.

Nu hett Platon je meist all sien Ideen as Dialoge opschreeven. Dor ünnerhölt sick denn twee, dree Lüüd – Sokrates weer dor ook gern mol mang – över de Probleeme, de de Alldag so mit sick bringt, över den Sinn vun’t Leven un all sowat.

Wenn ick mi dat dörlees’ heff ick jümmers dat Geföhl, wat Platon sien Dialoge Satire sünd. Worüm ook ni, bi hüütige Satirikers lacht man je an un för sick ook över philosphische Geschichen, de dostellt, wo verdreiht wi Minschen eegentli sünd. Overs vertellt man dat een, de sick för’n Platon-Spezialist hölt, denn will de een an leevsten direkt dat Fell över de Ohrn trecken. Op ehrn scheun‘ Philosoph lött de Dorsten nix kom. Allns wat Platon schreeven hett is Dooternst. Dor lacht man ni över.

So is dat mit annere groote Geisters je ook. Goethe, Schiller, Mozart, Lessing, Dr. Oetker, wat weet ick. 

Un natüürli sünd se noher all de „Söhns“ vun de Städte ut de se kümmt. Dat Graff is noch gor ni ganz dichtschüffelt, dor ward al ’n schmucke Bronzetofel an’t Gebuursthuus nogelt. Mit Bloskapell un Frack un Zylinder.

Mennige vun ehr harrn wohrschienli direkt in’t Graff roteert.

Na jo. De Schriever Theodor Storm hett jedenfalls ook sien Plakette an’t Huus kreegen. Kümmt man no’t Storm-Huus in Husum, denn ward vertellt, dat Storm in Husum op de Welt kom‘ is un dat he den Schimmelrieder schreeven hett. Is je ook richti. Overs schreeven hett he sien Schimmelrieder even ni in Husum, sünnern in Homaschen (Hanerau-Hademarschen), wonehm he toletzt je to Huus weer. 

Veellicht wormt dat de Husumer Stormexperten je so’n beten. Denn as de Moler un Bildhauer Jens Rusch ut Brunsbüttel sien Biller to’n Schimmelrieder in Husum utstelln wull, hett he ni mol ’n anstännige Antwoord vun dor kreegen. 

Tscha, Geschicht‘ is even, wat de dorvun mokt, de dat Seggen hett…

In düssen Sinn

Veele Kinner freut sick wiss al op Sünndag, op’t Eier sööken. Natüürli is de Kinner klor, dat de versteekten Eiers vun‘ Osterhoos‘ bröcht worrn sünd. Wat ’n Hoos‘ mit Eier to kriegen hett, dat is de mehrsten Lütten wiss annerlei. 

In de Schweiz freut de Kinner sick ook op de Schokolodeneier. Overs dor bringt se ni de Osterhoos, sünnern de Kuckuck. Na jo, Eier un Kuckucke also Vogels, dat passt je an un för sick ook veel beter tosom. Heuchstens över de Schokolod‘ kunn man in’t Grübeln kom‘ wenn man dor denn över Grübeln will.

Wonehm ick overs op jeden Fall in’t Grübeln kom‘ wurr, dat is in Frankriek. Dor ward de Söötkrom nömli ni vun Tiern, sünnern vun de Karkenglocken bröcht. Un dat is noch ni allns wat dor würkli dösig is: All de Karkenglocken ut Frankriek flücht nömli an Greundünnersdag no Rom üm denn overs an Ostersünndag trüch to fleegen. Un ut Rom bringt se all den Naschkrom mit.

De Kinner glöövt dat, weil se in de Tied, de Glocken ni heuert. Hmm, overs fleegende Glocken… De mutt man doch sehn köön, wenn se ünnerwegens sünd. Na jo, mit Osterhoosen un Osterkuckucke is dat je ni anners.

Dat Woord Ostern hett blangbi nix mit Jesus un sien Geschicht to kriegen. Dat kümmt vun de heidnische Göttin „Eostre“, de in England „Eastre“ heeten hett. Dor weer dat ni mehr wiet bet „Easter“, ut dat bi uns denn, no de Himmelsrichtung, Ostern wurr.

Un wat is mit dat erste Gebot ut de Bibel, „Du schallst keen annere Götters blang mi hebben“? Tscha, Eostre weer je keen Gott, sünnern ’n GöttIN. Dor harr de leeve Gott Moses dikteern schullt: „Du schallst keen annere Gött*innen blang mi hebben.“

So. Wat noch? Ach jo: Morn, also an Karfriedag is in ganz Düütschland Danz-Verbot. Ut Respekt dorför, dat Jesus sick vör uns opfert hett, gifft dat keen vergnöögte Fiern wonehm de Mischen sick amüseert un so wieder. Blangbi is dat de eenzige Dag in’t Johr, an den ni opfalln kann, dat ick ni danzen kann.

Annerlei. Ick wünsch Ju all op jeden Fall scheune Osterdoog…

In düssen Sinn

Man kann je dat Gruuln kriegen, wenn man sick in de Weltpolitik ümkiekt, ne. Un dat is an veele un denn ook noch an entscheedende Stelln op unsen lütten Planet so.

Dor froog ick mi, worüm man eenfach so Politiker warrn kann. Denn in de mehrsten Ünnernehm‘ bi uns mutt man ’n Instellungstest moken, wenn man blots ’n Lehrsteed hebben will.

Un so’n Test de duuert bilütten richti lang. Dor sünd de Bewerbers fix un ferti, wenn se dor rut kümmt.

Worüm also gifft dat keen Instellungstest för Politikers – tominst för wülk, de Stoots-Chefs, Präsidenten oder sowat warrn wüllt. Ick meen, dor hett man doch ’n Barg to entscheeden, un dat weer doch good, wenn man al vör de Wohl weet, wat mit den Bewerber ook allns in Ordnung is. So’n Test kunn je ganz eenfach anfang‘: Mit so’n poor Reekenopgooven veellicht. Dreesatz, Zinsreeken, Rationale Tohln un sowat. Un denn veellicht ook wat Praktisched: Sülms ’n Paket packen, dat alleent no de Post bringen, den richtigen Opkleever dorop backen un dat Ganze mit echted Geld betohln un de Quittung verbooken.

Dorno veellicht sowat as goodet Sprookverständnis: Man heuert sick an, wat ’n annern Politiker seggt, un mutt denn in allgemeinverständliche Wöörd vertelln, wat de Minsch dormit meent hett. Jo, un achteran kümmt denn noch de MZÜ – de Medizinisch Züchologische Ünnersöökung is dat.

Dor kümmt erst ’n Reaktschoonstest un dorno mutt man no’n Nervenarzt de een figeliensche Froogen stellt.

Kümmt dorbi rut, dat man sick för Napoleon oder för Gott 2.0 hölt, denn kann man keen Präsident warrn. 

Kümmt overs dorbi rut, dat man an un för sick ganz anstänni is, dat man sick in de Probleem‘ vun anner Lüüd rinversetten kann, dat man de Probleeme ook süht un op Lösungen dorto henarbeiden kann anstatt niede Probleeme to moken – un kümmt denn noch dorbi rut, dat man mit Geld ümgohn un sick strieden kann ohne sick to Prügeln oder Raketen scharp to moken, denn is man al in de ingere Wohl. Un an’t Enn heuert de Politikbewerbers: „Jo, veeln Dank, wi melld uns denn bi Se, ne.“ Jo, ick dink, so’n Test weer gor ni verkehrt…

In düssen Sinn