برنامه شماره ۴۴۴ گنج حضوراجرا: پرویز شهبازیPDF متن نوشته شده برنامه با فرمتPDF ،تمامی اشعار این برنامهمولوی، دیوان شمس، شماره ۱۴۷۸اَلمِنةُ لله که ز پیکار رهیدیمزین وادی خم در خم پرخار رهیدیمزین جان پر از وهم کژاندیشه گذشتیمزین چرخ پر از مکر جگرخوار رهیدیمدکان حریصان به دغل رخت همه برددکان بشکستیم و از آن کار رهیدیمدر سایه آن گلشن اقبال بخفتیموز غرقه آن قلزم زخار رهیدیمبی‌اسب همه فارس و بی‌می همه مستیماز ساغر و از منت خمار رهیدیمما توبه شکستیم و ببستیم دو صد باردیدیم مه توبه به یک بار رهیدیمزان عیسی عشاق و ز افسون مسیحشاز علت و قاروره و بیمار رهیدیمچون شاهد مشهود بیاراست جهان رااز شاهد و از برده بلغار رهیدیمای سال چه سالی تو! که از طالع خوبتز افسانه پار و غم پیرار رهیدیمدر عشق ز سه روزه وز چله گذشتیممذکور چو پیش آمد از اذکار رهیدیمخاموش! کز این عشق و از این علم لدنیشاز مدرسه و کاغذ و تکرار رهیدیمخاموش کزین کان و از این گنج الهیاز مکسبه و کیسه و بازار رهیدیمهین، ختم بر این کن که چو خورشید برآمداز حارس و از دزد و شب تار رهیدیممولوی، مثنوی، دفتر ششم، بیت ۵۳موج لشکرهای احوالم ببینهر یکی با دیگری در جنگ و کینمی نگر در خود چنین جنگ گرانپس چه مشغولی به جنگ دیگرانیا مگر زین جنگ حقت وا خرددر جهان صلح یک رنگت بردمولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۳۳۵۵تا نبیند کودکی که سیب هستاو پیاز گنده را ندهد ز دستمولوی، مثنوی، دفتر اول، بیت ۳۷۴صد هزاران دام و دانه ست ای خداما چو مرغان حریص بی نوادم بدم ما بستهٔ دام نویمهر یکی گر باز و سیمرغی شویممی رهانی هر دمی ما را و بازسوی دامی می رویم ای بی نیازما دراین انبار گندم می کنیمگندم جمع آمده گم می کنیممی نیندیشیم آخر ما بهوشکین خلل در گندمست از مکر موشموش تا انبار ما حفره زدستو از فنش انبار ما ویران شدستاول ای جان دفع شر موش کنوانگهان در جمع گندم جوش کنبشنو از اخبار آن صدر الصدورلا صَلوةَ تَمَّ الا بِالحُضورگر نه موشی دزد در انبار ماستگندم اعمال چل ساله کجاست؟ریزه ریزه صدق هر روزه چراجمع می ناید درین انبار مابس ستارهٔ آتش از آهن جهیدوان دل سوزیده پذرفت و کشیدلیک در ظلمت یکی دزدی نهانمی نهد انگشت بر استارگانمی کُشد استارگان را یک به یکتا که نفروزد چراغی از فلکگر هزاران دام باشد در قدمچون تو با مایی نباشد هیچ غم

برنامه شماره ۴۹ گنج حضوراجرا: پرویز شهبازیPDF ،تمامی اشعار این برنامهمولوی، دیوان شمس، شماره ۲۴۴۴چون درشوی در باغ دل مانند گل خوش بو شویچون برپری سوی فلک همچون ملک مه رو شویگر همچو روغن سوزدت خود روشنی کردی همهسرخیل عشرت‌ها شوی گر چه ز غم چون مو شویهم ملک و هم سلطان شوی هم خلد و هم رضوان شویهم کفر و هم ایمان شوی هم شیر و هم آهو شویاز جای در بی‌جا روی وز خویشتن تنها رویبی‌مرکب و بی‌پا روی چون آب اندر جو شویچون جان و دل یکتا شوی پیدای ناپیدا شویهم تلخ و هم حلوا شوی با طبع می همخو شویاز طبع خشکی و تری همچون مسیحا برپریگرداب‌ها را بردری راهی کنی یک سو شویشیرین کنی هر شور را حاضر کنی هر دور راپرده نباشی نور را گر چون فلک نه تو شویشه باش دولت ساخته مه باش رفعت یافتهتا چند همچون فاخته جوینده و کوکو شویخالی کنی سر از هوس گردی تو زنده بی‌نفسیاهو نگویی زان سپس چون غرقه یاهو شویهر خانه را روزن شوی هر باغ را گلشن شویبا من نباشی من شوی چون تو ز خود بی‌تو شویسر در زمین چندین مکش سر را برآور شاد کشتا تازه و خندان و خوش چون شاخ شفتالو شویدیگر نخواهی روشنی از خویشتن گردی غنیچون شاه مسکین پروری چون ماه ظلمت جو شویتو جان نخواهی جان دهی هر درد را درمان دهیمرهم نجویی زخم را خود زخم را دارو شوی 

برنامه شماره ۴۸ گنج حضوراجرا: پرویز شهبازیPDF ،تمامی اشعار این برنامهمولوی، دیوان شمس، شماره ۱۴۷۸المنه لله که ز پیکار رهیدیمزین وادی خم در خم پرخار رهیدیمزین جان پر از وهم کژاندیشه گذشتیمزین چرخ پر از مکر جگرخوار رهیدیمدکان حریصان به دغل رخت همه برددکان بشکستیم و از آن کار رهیدیمدر سایه آن گلشن اقبال بخفتیموز غرقه آن قلزم زخار رهیدیمبی‌اسب همه فارس و بی‌می همه مستیماز ساغر و از منت خمار رهیدیمما توبه شکستیم و ببستیم دو صد باردیدیم مه توبه به یک بار رهیدیمزان عیسی عشاق و ز افسون مسیحشاز علت و قاروره و بیمار رهیدیمچون شاهد مشهور بیاراست جهان رااز شاهد و از برده بلغار رهیدیمای سال چه سالی تو که از طالع خوبتز افسانه پار و غم پیرار رهیدیمدر عشق ز سه روزه وز چله گذشتیممذکور چو پیش آمد از اذکار رهیدیمخاموش کز این عشق و از این علم لدنیشاز مدرسه و کاغذ و تکرار رهیدیمخاموش کز این کان و از این گنج الهیاز مکسبه و کیسه و بازار رهیدیمهین ختم بر این کن که چو خورشید برآمداز حارس و از دزد و شب تار رهیدیم