Kochani,Zacznijmy od słów apostoła Pawła z listu, który nas obecnie tak zajmuje: "Wieści o waszej wierze naprawdę podniosły nas na duchu. Teraz żyjemy, skoro wy trwacie w Panu!" (1Ts 3:7-8; SNP).W tych słowach chodzi o wieści od wierzących, którzy przechodzili przez poważne trudności, przez ucisk, przez swoisty koronawirus. Zapewne trzymali się z daleka od niepewnych ludzi, przebywali pozamykani w domach. W kuchniach bez lodówek szybko kończyły się zapasy. Lecz wyjście na zewnątrz, na targ, mogło skończyć się pobiciem, rabunkiem, aresztowaniem, a może nawet linczem. Tych wierzących mogły przerażać informacje z zewnątrz. I mogły nimi targać wątpliwości wewnątrz. Jednak w wieściach posłańca, który wrócił od nich do Pawła, apostoł nie skupia się na oczywistych zagrożeniach. Interesuje go wiara i Pan. Wierzą! To go podniosło na duchu. I pisze: Teraz żyjemy, skoro wy trwacie w Panu!Dlaczego akurat to go tak interesowało? Bo przy każdym koronawirusie liczy się wiara i Pan. Jeśli wierzysz – to dobrze. Reszta się ułoży. Jeśli trwasz w Panu, to odetchnij z ulgą. Masz przed sobą wieczność. Skupiaj się na tym, co warte korony. Jesteście treścią moich modlitw. Pięknej niedzieli.

Wasz, jak zawsze –Piotr

Kochani,Zajrzyjmy dziś do cudzej korespondencji. Oto, co doradzał Paweł swojemu uczniowi: "O to zabiegaj i temu się poświęcaj, aby twoje postępy były widoczne dla wszystkich" (1Tm 4:15; SNP).Sprawdzanie postępów! Jak często to robisz? Pod koniec roku? Miesiąca? Tygodnia? Czy dnia? Zadaniowcy, do których i ja należę, robią to bardzo często. Myślą wręcz, że inaczej się nie da. Ale może się da. Jest zapewne tysiąc sposobów na życie. Zdradzę, dlaczego myślę, że warto sprawdzać postępy, i dlaczego apostoł Paweł miał rację, że zachęcał do tego Tymoteusza.Otóż...1. Żeby sprawdzać postępy trzeba najpierw określić, co się robi – i co warto robić. Czy to, co robię, jest ważne, czy jest to tylko pilne, i to pilne według cudzych kryteriów.2. Gdy się sprawdza postępy, poznaje się siebie, swoje mocne i słabe strony.3. Gdy się sprawdza postępy, okazuje się, kim jest Bóg naszej wiary.Czy to jest Bóg na miarę naszych przypadłości? Czy to jest Bóg na miarę własnych możliwości?Jak myślisz? Wiara w którego Boga jest warta korony? Czy widzisz tu miejsce na swój postęp? Sprawdź, wyjątkowo, nawet jeśli najbardziej lubisz sprawdzać cudze postępy. Jesteście treścią moich modlitw.

Wasz, jak zawsze –Piotr

Kochani,Sięgnijmy dziś do rady apostoła Pawła. Pisze on: "Zadajcie zatem śmierć temu, co w członkach ziemskie, [...] skoro zdarliście z siebie starego człowieka wraz z jego postępkami, a przywdzialiście nowego, który się nieustannie odnawia, by rozpoznać w sobie obraz swego Stwórcy. Na tej drodze nie liczy się, czy ktoś jest Grekiem, czy Żydem, czy go obrzezano, czy nie, czy pochodzi z daleka, jest Scytą, niewolnikiem, czy wolnym – liczy się tylko Chrystus, który jest wszystkim i we wszystkich." (Kol 3:5-10; SNP).Przytoczone przeze mnie słowa to tylko część dłuższego fragmentu. Dokonałem skrótu, by uwypuklić jedną prawdę: Za sprawą Jezusa przywdzialiśmy na siebie, niczym ubiór, nowego człowieka. Ten nowy człowiek nie starzeje się z biegiem dni. On się nieustannie odnawia. Ciekawy jest kierunek tej odnowy: Odnawia się, by rozpoznać w sobie obraz swego Stwórcy. Czy nigdy, jako osobę należącą do Jezusa, nie ciągnęło Cię w tę stronę? Czy w pełni zdajemy sobie sprawę, że ta odnowa dotyczy również Ciebie i mnie? Tu jest mowa o jakimś procesie, który dzieje się niezależnie od nas. Człowiek starzeje się, czy tego chce czy nie. A ten nowy odnawia się – i w tej odnowie nie liczy się, kim kto jest. Dlaczego nie umiem wykorzystać tego tak, jak bym chciał? Wiem. To dlatego, że szukam sobie siły na tę odnowę, A tu nie trzeba siły – bez wysiłku się starzeję; jestem na to zdany. Tu musi chodzić o wiarę. I nie o to bym się na nią silił. Chodzi o to, bym się na nią zdał.Ciekawe, że wiara warta korony nie jest sprawą wysiłku, lecz sprawą odpoczynku (Hbr 4:3). Jesteście treścią moich modlitw.

Wasz, jak zawsze -Piotr

Kochani,Przytoczmy dziś obietnicę Jezusa: "Ja jestem światłem świata. Kto idzie za Mną, na pewno nie będzie błądził w ciemności, lecz będzie miał światło życia" (J 8:12; SNP). Iść za kimś to podążać jego śladami. Ale także podążać za jego tokiem myślenia. Czy da się dziś iść za Jezusem, dwadzieścia wieków po Jego zmartwychwstaniu? Tak. Bo po dziesięciu dniach od swego wniebowstąpienia On zesłał na świat Ducha, który Go uobecnia. Więc On jest tu. Przenika rzeczywistość niczym fale elektromagnetyczne. Nawiązanie z Nim kontaktu to kwestia ułamka sekundy. Po prostu rozmawiaj z Nim jak z osobą, która do Ciebie dzwoni, odległa o wiele mil, a jednak jakby tuż przy uchu. Te rozmowy rozświetlają nie tylko mroki niewiedzy. One wprowadzają w światło samego życia. Możesz użyć zestawu głośnomówiącego, to jest książki, Nowego Przymierza. Jeśli dziś będziesz rozmawiał z Nim po raz pierwszy, to wiedz, że możesz zaprzyjaźnić się z Nim na zawsze. A jeśli już jesteś Jego przyjacielem, to wyjdź spod "garnka", otwórz oczy, otwórz usta, przemów, napisz – uwolnij światło życia, które otrzymałeś, daj znać, że ważna jest korona. Lecz nie ta od wirusa. Ta od wiary w Jezusa. Nie grożąca śmiercią, lecz ponadczasowa.W Nim jesteś światłem świata (Mt 5:14), więc świeć w sposób wart koron. Jesteście treścią moich modlitw.

Wasz, jak zawsze –Piotr

Kochani,Zacznijmy dziś zdaniem z Psalmu Dawida: "Choćbym nawet szedł doliną cienia śmierci, zła się nie przestraszę – przecież Ty jesteś ze mną, twoja laska i twój kij są mi źródłem pociechy..." (Ps 23:4; SNP).Dość powszechnie wiadomo, że Psalm 23, z którego pochodzą te słowa, należy do najpiękniejszych wyznań wiary w Bożą dobroć i troskę. I właśnie w tym Psalmie, który polecam w całości, autor bierze pod uwagę aż taką możliwość: Choćbym nawet szedł doliną cienia śmierci... zła się nie przestraszę... Ty jesteś ze mną. Dlaczego troskliwy Bóg nie stawia barierek przed wejściem do cienistych dolin? Dlaczego nie odgradza dostępu do nich biało-czerwoną taśmą – jak władze w dobie koronawirusa? Dlaczego, uzbrojony, woli z nami iść niż zabraniać przejścia? Trudno mi z całą pewnością odpowiedzieć, dlaczego tak jest. Zresztą każdy z Was może o to zapytać bezpośrednio Boga. Ja mam przeczucie, że na lepszą stronę życia przechodzą ci, którzy decydują się przejść przez jego doliny cienia śmierci z otwartymi oczami, z "duszą na ramieniu", straszeni koszmarami nieszczęść.Autor mówi: Choćbym... Choćbym nawet szedł... Co to znaczy? Że on jeszcze nie szedł? Że już kilka razy przeszedł? Że nie każdemu dane jest iść? Że przechodzą ci, którzy wierzą? Jest o czym myśleć.Myśl więc i żyj w sposób wart koron. Jesteście treścią moich modlitw.

Wasz, jak zawsze –Piotr

Kochani,Zacznijmy dziś zdaniem: "...nauczył się posłuszeństwa dzięki temu, co wycierpiał..." (Hbr 5:8; SNP).To właściwie urywek zdania – ale nie śpieszmy do Biblii, aby sobie wyjaśnić, o kim to i dlaczego. Pozostańmy przy urywku. Posłuszeństwo nie jest cechą stałą. Można się go uczyć i można się w nim wyczulać. Wygląda na wielką sprawę, skoro warto je cyzelować. Ponieważ, jako narzędzie, po-słuszeństwo służy do słuchania, jest ono jak rejestrator sygnałów zdolny rozpoznać ich niuanse tym bardziej, im bardziej jest czuły.Posłuszeństwo jest kształcone przez cierpienie. Cierpienie zaś jest sprawą zewnętrzną. W odróżnieniu od posłuszeństwa nie jest daną nam cechą; jest czymś w rodzaju kamienia, na którym ostrzy się narzędzia. Natura kamienia łączy się z rodzajem ostrzenia. Poczytaj instrukcję lepszej osełki, a przekonasz się o tym.Koronawirus – taki czy inny – jest źródłem cierpienia. Przykre to, lecz przydatne. Po co to i dla kogo? No właśnie. Tu już zajrzyj do Biblii. Poznaj całe zdanie. Wniknij w nie głęboko, w sposób wart korony. Jesteście treścią moich modlitw.

Wasz, jak zawsze –Piotr

Kochani,Zacznijmy od spostrzeżenia Pana Jezusa: "Nikt nie wlewa młodego wina do starych bukłaków, w przeciwnym razie wino rozrywa bukłaki – samo wycieka i bukłaki stracone. Młode wino trzeba lać do nowych bukłaków" (Mk 2:22; SNP).Nie ma obecnie wyraźniejszej ilustracji tej prawdy niż zarządzający nam twardą ręką koronawirus. Ma on przykre aspekty; jednak zafunkcjonował jak nowe wino. Na początku jego rządów władze jednej ze szkół, w których uczę, po staremu, odwołały zajęcia. Chciano przetrwać w starych bukłakach. Ale to nie śnieżek do załatwienia odwilżą. To młode wino. Podchmielone nim władze szkolne ruszyły w podróż po zdrowszy rozsądek – i kilka dni temu, bez żadnych opóźnień, odbyły się zdalne zajęcia. Frekwencja – stuprocentowa. Lepsza niż za starych czasów. Władze przesłały ankietę, z której by wynikało, że im się nowe czasy spodobały. I być może koronawirus rozpocznie w szkole nową epokę.Dzień wczorajszy to stare wino. Dobre do obiadu. Dziś myśl po nowemu. Znajduj możliwości. Okresy kryzysów są ich oceanem. Ruszaj w podróż, by nie zostać już tylko bohaterem "starych dobrych czasów" wspominanych przy starym winie.Nie użalaj się nad sobą. Stać cię na ruchy warte koron. Jesteście treścią moich modlitw.

Wasz, jak zawsze –Piotr

Kochani,Przypomnijmy dziś sobie pewien fakt z Księgi Rodzaju: "PAN, Bóg, wziął człowieka i osadził go w ogrodzie Eden, tak aby człowiek uprawiał go i doglądał" (Rdz 2:15; SNP).Niedziela jest pierwszym dniem tygodnia; nie siódmym – szabatem. Nie wszyscy zdają sobie z tego sprawę. Cieszymy się Bogiem nie po sześciu dniach tego, co się dokonało. Cieszymy się Chrystusem w nas – przed sześcioma dniami tego, co według naszej wiary może się dokonać.I właśnie w związku z tym, zauważ, że Bóg uczynił człowieka ogrodnikiem, a nie pracownikiem ogrodnika. Nie bądź nigdy niczyim pracownikiem. A jeśli tak jest, to się opamiętaj. I to prędko. Zanim rozjedzie Cię "koronawirus".Choćby na najniższym stanowisku zawsze bądź szefem – siebie samego; i współszefem szefa Twoich szefów. Wtedy nie zatoniesz, choćby Cię olewano, i zawsze wypłyniesz w bańce koronawiary. Pomyśl o tym. Niech Pan da Ci dobre zrozumienie wszystkiego. Żyj w sposób wart koron. Jesteście treścią moich modlitw.

Wasz, jak zawsze –Piotr

Kochani,Sięgnijmy dziś jeszcze sobie do obietnicy: "Wołaj do Mnie, a odpowiem ci i oznajmię ci rzeczy wielkie i niedostępne, których nie jesteś świadom!" (Jr 33:3; SNP).Jest to wprawdzie obietnica dana prorokowi Jeremiaszowi, lecz jeśli pogrzebiesz w Piśmie Świętym, łatwo przekonasz się, że Bóg słucha człowieka. I reaguje. Wykorzystaj to, skoro w Bogu żyjesz, poruszasz się i jesteś. Zacznij do niego mówić.Nieważne jak dotrze do Ciebie Jego głos: w gaworzeniu dziecka, w głosie kaznodziei czy w raporcie dziennikarza (1Krl 19:11-13). Poznasz go w sumieniu po jego rozmiarach, po nie-z-tej-ziemskości, w powiewie czegoś, czego wcześniej nie byłeś świadom.Za tym głosem zawsze idź. To warte koron. Jesteście treścią moich modlitw.

Wasz, jak zawsze –Piotr

Kochani,Myśl na dziś – z Księgi Psalmów: "Ogarniasz mnie z tyłu i z przodu i kładziesz na mnie swoją dłoń. Zbyt cudowna jest dla mnie ta wiedza, zbyt wzniosła, bym ją pojął." (Ps 139:5-6; SNP).To, że Bóg ogarnia nas z tyłu i z przodu i kładzie na nas swoją dłoń, jest faktem. Możemy tego nie widzieć, nie musimy się z tym zgadzać, nie zawsze musimy to czuć. Nasze pole widzenia, poglądy i odczucia nie wyznaczają miejsca Bogu w Jego stosunku do nas. One wyznaczają miejsce nam, w naszym stosunku do Boga.Psalmista przyznaje, że wiedza o tym, iż Bóg ogarnia nas z tyłu i z przodu i kładzie na nas swoją dłoń, jest dla niego niepojęta. Ale ta niepojętość nie podważa obecności Boga. Jest jedynie świadectwem ograniczoności człowieka.Czy tę ograniczoność warto przełamywać. Tak. To zawsze prowadzi do pięknego przeżycia. Poza tym, my w ogóle, jako ludzie, charakteryzujemy się tym, że rzeczywistość, która ogarnia nas z tyłu i z przodu, po której stąpamy i którą mamy nad sobą, staramy się pojąć coraz dokładniej i – jak pokazuje historia – całkiem ciekawie na tym wychodzimy. Co ciekawsze, największe postępy robimy w okresach kryzysu, jakichś "koronawirusów".Właśnie. Bóg jest blisko Ciebie. Nie pojmujesz? To nic. Czy chcesz pojąć? Nie? To potrzebujesz "koronawirusa". Każdy "koronawirus" robi dobrze "koronawierze". Innym dziedzinom zresztą też.Przechodź przez kryzysy w sposób wart koron. Jesteście treścią moich modlitw.

Wasz, jak zawsze -Piotr