Kochani,Dziś upływa czternasty dzień od pamiątki zmartwychwstania Jezusa. Do wniebowstąpienia zostało dwadzieścia sześć dni. Jezus spotyka się z uczniami – a jedno z tych spotkań zdradza szczegół ważny dla nas w tym czasie pandemii. Posłuchajmy: "Gdy Piotr odwrócił się, i zobaczył, że idzie za nim ukochany uczeń Jezusa, [...] zapytał: Panie, a co z nim? Jezus odpowiedział: A gdybym chciał, by on pozostał, aż przyjdę – co ci do tego? Ty chodź za Mną!" (J 21:20–22).W czasie koronawirusa, bardziej niż kiedykolwiek, internet jest naszym "oknem na świat". Jest to okno, z którego można zobaczyć bardzo wiele dobrze przygotowanych programów – w sposób, na który nie byłoby Cię stać. To nic. Nigdy nie pomyśl: Szkoda, że nie jestem jak inni. Mogę tak niewiele. Stać mnie tylko na "konsumpcję".Z racji naszych ruchomych głów zbyt często rozglądamy się wokół siebie i "troszczymy się" o innych: A on? A ona? – te pytania to nie tylko specjalność Piotra. Kto ma wielodzietną rodzinę, słyszy je od swoich dzieci, od ich najmłodszych lat. Bóg ma dla Ciebie Twoją własną drogę. Umieścił Cię w swoim planie nie bez powodu. Nie masz być jak inni. W Chrystusie masz przywilej stać się najlepszą wersją siebie. Nikt inny nie ma na to szans, bo każdy inny też jest sobą ze swoimi wyjątkowymi możliwościami, na które Ty z kolei nie masz szans.A jeśli martwisz się, że w "sporcie" nie ma konkurencji dla Ciebie? To wymyśl własną – i w niej powalcz o koronę. Jesteście treścią moich modlitw.Wasz, jak zawsze –Piotr

Kochani,Posłuchajmy: "Chcę, abyście wiedzieli, że to, co mnie spotkało, pomogło dobrej nowinie dotrzeć jeszcze dalej. O moim uwięzieniu dla sprawy Chrystusa dowiedział się cały dwór oraz wszyscy inni. Przez to coraz więcej braci w Panu, przekonanych dzięki moim kajdanom, nabiera śmiałości do głoszenia Słowa" (Flp 1:12-14; SNP). Wiadomość ta pochodzą z Listu apostoła Pawła do Filipian. List ten, wraz z listami: do Efezjan, Kolosan i do Filemona należą do tzw. Listów więziennych. Zostały napisane z aresztu domowego. Czy to nam coś przypomina?Zapewne areszty domowe można spędzić różnie. Można mieć ich dość. Ale można je zamienić w coś Pawłowego. Proszę, porozmawiaj dziś z Panem o tym, co dałoby się zrobić, aby te słowa Pawła opisywały Twoją sytuację? W jaki sposób, z Twojego aresztu, dobra nowina mogłaby dotrzeć jeszcze dalej? Co mogłoby Twój areszt z powodu koronawirusa zamienić w areszt dla sprawy Chrystusa? Kto stanowi Twój dwór? Kim dla Ciebie są ci "wszyscy inni"? Co uczyniłoby z Twoich "kajdan" przekonywający argument? W jaki sposób dzięki Tobie coraz więcej "braci w Panu" mogłoby nabrać śmiałości do głoszenia Słowa? To są bardzo ważne pytania.Nie sądzę, aby apostoł Paweł planował swój areszt. I nie jestem przekonany, czy był z niego zadowolony. Ale to właśnie w tym areszcie powstały najpiękniejsze pisma Nowego Przymierza. Przemawiają przez wieki. A dziś, po tysiącu dziewięćset pięćdziesięciu dziewięciu latach, kwietniowego ranka, docierają do nas, aresztantów koronawirusa. Paweł zasłużył na swoją koronę. Zadbajmy o nasze. Jesteście treścią moich modlitw.Wasz, jak zawsze –Piotr

Kochani,Przyjrzyjmy się, jak apostoł Paweł wyraża przekonanie o naszym wiecznym przeznaczeniu: "Wiemy, że gdy namiot naszego ziemskiego mieszkania się rozpadnie, otrzymamy od Boga prawdziwy dom, mieszkanie zbudowane nie ręką, lecz wieczne, w niebie" (2Kor 5:1; SNP).Granicę między życiem w ciele, a życiem poza nim, można przekroczyć w różny sposób. Lęk przed tym przejściem jest naturalny. Podobnie jak naturalny jest lęk przed wyrwaniem zęba, przed skokiem w większej wysokości, przed występem na prestiżowej scenie – przed wszystkim, co nieznane. W tym naturalnym lęku zagnieżdża się strach. Wszelki. Szczególnie ten wzbudzany scenami okrucieństwa, ale również ten podsycany propagandą. Kto skutecznie straszy, ten skutecznie zniewala (Hbr 2:15). Ciekawe, że we współczesnej propagandzie nie ma miejsca dla Jezusa, chyba że w ramach doniesień o wydarzeniach religijnych.Nie "kupuj" tego. Nie bój się. Stosownie do inspiracji, którą Pan daje Ci choćby przez "Dziennik koronawiary", z rozwagą, pracowicie, w nieustraszony sposób przygotowuj się do nowego rozdziału w dziejach naszej kultury. Ale nawet gdyby Twoje przygotowania przerwał rozpad Twojego ziemskiego namiotu, otrzymasz prawdziwy dom. Masz dokąd iść. Nastaw się na koronę. Jesteście treścią moich modlitw. 

Wasz, jak zawsze –Piotr

Kochani,Zacznijmy dziś ważnym stwierdzeniem: "Jeden jest Bóg, jeden też pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek Chrystus Jezus" (1Tm 2:5; SNP).Nikt nie jest samotną wyspą. Obecnie, w czasie pandemii, wyraźniej niż kiedykolwiek uświadamiamy sobie, jak jesteśmy sobie potrzebni i jak od siebie zależni – w każdym kręgu, od rodzinnego po międzynarodowy. I nic w tym niewłaściwego. Tak nas stworzył Bóg i należy z tego robić użytek. Lecz w całym tym splocie zależności, powiązań, układów, pośredników najważniejszą rzecz we wszechświecie możesz realizować bezpośrednio. Możesz cieszyć się bezpośrednim kontaktem z Jezusem. Ty, On i nikogo więcej. Sam, sama, w każdym miejscu, w każdym stanie, bez niczyjej rady czy przestrogi, możesz zwracać się do Niego, rozmawiać z Nim, myśleć przy Nim, otwierać się przed Nim, pogłębiać swoją przyjaźń z Nim bez żadnych ograniczeń, do woli.Odłóż na dalszy plan "polecane" filmy, "polecane" książki, nie wymyślaj na siłę zabaw, gier czy innych pochłaniaczy czasu. Jak jeden jest Bóg tak jeden jest Jezus. Między Nim a Tobą On nie widzi już żadnej osoby. Jeśli to właściwie wykorzystasz, czas koronawirusa zakończysz z koroną wiary. Jesteście treścią moich modlitw.

Wasz, jak zawsze –Piotr

Kochani,W czasie spotkania ze zmartwychwstałym Jezusem, w Galilei, nad jeziorem, przy ognisku, po śniadaniu, w gronie ośmiu mężczyzn, Jezus zadał Piotrowi pytanie: "Szymonie, synu Jana, czy kochasz Mnie bardziej niż ci?" – bo Piotr dziesięć dni wcześniej zastrzegał się, że pozostanie przy Jezusie, choćby opuścili Go inni.Ale to pytanie Piotr mógł zrozumieć inaczej: "Szymonie, synu Jana, czy kochasz Mnie bardziej niż te?" – bo w języku greckim zaimki: ci i te wyglądają i brzmią identycznie. Czy kochasz Mnie bardziej niż te sieci, te ryby, tę łódź? Bo po wielkich wyznaniach i przegranych wyzwaniach, może z lęku o przyszłość, Piotr wrócił do dawnego fachu. Pod presją życia obudził się w nim Szymon. Gdy pytanie o miłość padło z ust Jezusa trzeci raz, Piotr poczuł się głęboko dotknięty. Powracające pytania dotykają. W tym ich siła. Nie uciekaj przed tym. Daj się dotknąć. Wyjścia z najtrudniejszych potrzasków kryją się po drugiej stronie dotyku.Dziś kolejny dzień serialu z koronawirusem w tle. Scenariusz rządowy. Koszty produkcji poniesiesz ty. Boisz się? Chcesz dzwonić po "Szymona"? Otwórz się raczej na dotyk: Czy kocham Jezusa bardziej niż ci? Bardziej niż te? Czy kocham Go? Po trzykroć. Kto Go kocha, ma przyszłość. Jesteście treścią moich modlitw.

Wasz, jak zawsze –Piotr

Kochani,Nie wiadomo dokładnie, który to był dzień po zmartwychwstaniu Jezusa, ale niewykluczone, że było to w drugim tygodniu, z poniedziałku na wtorek. Uczniowie byli półprzytomni po nocnym, bezrybnym połowie. Wtedy z brzegu ktoś krzyknął do nich: "Chłopcy! Nie złowiliście czegoś do zjedzenia?" Może pomyśleli, że to wczesny amator świeżych ryb. Odkrzyknęli: "Nie!" Wtedyusłyszeli: "Zarzućcie sieć z prawej strony łodzi, a złowicie!" Zarzucili. Po co to zrobili? Czy w ostatnim geście rozpaczy? Dopiero gdy nie mogli wyciągnąć sieci z powodu mnóstwa ryb, Jana olśniło, że to nie jest zwykły kupiec, ale Pan!Historia jest bardzo wzruszająca. Zajmuje cały ostatni rozdział czwartej Ewangelii. Powraca do mnie od czterdziestu lat. Jej szczegóły dają mi do myślenia zawsze, szczególnie gdy zaczynam jakiś nowy rozdział – jak teraz, w czasie koronawirusa.Zatrzymaj się ze mną na chwilę i pomyśl o tym: Nie sztuka pracować całą noc. Sztuka zarzucać sieć na słowo Jezusa – po tej stronie łodzi, która z Jego punktu widzenia jest prawa. Oszczędza się wtedy czas. I łatwiej o koronę. Jesteście treścią moich modlitw.

Wasz, jak zawsze –Piotr

Kochani,Zacznijmy dziś dającą do myślenia informacją, która odnosi się do świadectw o Jezusie: "Wielu też innych znaków dokonał Jezus wobec swoich uczniów. Nie zostały one opisane w tym zwoju! Te natomiast zostały opisane po to, abyście wierzyli, że Jezus jest Chrystusem, Synem Boga, i abyście, wierząc, mieli życie w Jego imieniu" (J 20:30-31; SNP).To ewangelista Jan pisze tak o swojej ewangelii. Warto się z nią zaznajamiać. Sączyć z niej treść jak kawę z niedzielnej filiżanki. Zawarte w niej świadectwa nie tylko podają fakty. One także zmuszają do myślenia. Niemal o wszystkim, lecz zwłaszcza o sobie. Nic nie zajmuje nas bowiem tak jak własny interes.Życie leży w naszym interesie. To wieczne rozgrywa się już tu. I kwitnie dzięki wierze. A wiara potrzebuje świadectw nie po to, by istnieć, lecz by stwarzać nowe. Kto karmi swoją wiarę, robi dobrze. Wyczuwa interes prawdziwej korony? Jesteście treścią moich modlitw.

Wasz, jak zawsze –Piotr

Kochani,Taki oto okrzyk wyrwał się Tomaszowi, jednemu z Dwunastu apostołów, w czasie innego spotkania ze zmartwychwstałym Jezusem: "Mój Pan i mój Bóg!" (J 20:28; SNP).Tego Tomasza nazywa się dziś niewiernym. On wątpił w zmartwychwstanie. Z nieznanego nam powodu nie uczestniczył we wcześniejszych spotkaniach z Jezusem. "Jeśli na Jego rękach nie zobaczę śladów gwoździ i ich nie dotknę, i jeśli w Jego bok nie włożę mojej ręki – nie uwierzę!" Zmartwychwstanie. Trudno uwierzyć, gdy coś jest aż tak niewyobrażalne. Po ośmiu dniach Jezus znów ukazał się uczniom. Tym razem Tomasz był obecny. I wygląda na to, że Jezus zaczął od niego. "Zbliż tu swój palec – powiedział – obejrzyj moje ręce; zbliż swoją rękę, włóż w mój bok – i nie bądź bez wiary, ale wierz." Właśnie wtedy Tomaszowi wyrwał się ten okrzyk.Co było w Tomaszu, że Jezus wyszedł mu tak bardzo naprzeciw? Może to, że on szczerze wątpił, to jest wątpił, by znaleźć? Temu, kto wątpi, by znaleźć, bywa dane dotknąć ran Jezusa. Lecz Jezus dorzucił jeszcze zastanawiające słowa: "Czy uwierzyłeś dlatego, że Mnie zobaczyłeś? Szczęśliwi, którzy nie zobaczyli, a jednak uwierzyli." Kim wolałbyś być? Szczerze: Kimś, kto zobaczył i zasadniczo niepotrzebna mu już wiara? Czy kimś, kto nie zobaczył, lecz wierzy w niewyobrażalne? Dlaczego tych drugich Jezus uznał za szczęśliwców? Może odpowiedź na to pytanie prowadzi do prawdziwej korony? Jesteście treścią moich modlitw.

Wasz, jak zawsze –Piotr

Kochani,Kto z Was systematycznie czyta Dziennik koronawiary, zauważa pewnie, że obracamy się ostatnio w kręgu spotkań zmartwychwstałego Jezusa, przed Jego wniebowstąpieniem, ze swoimi uczniami. Byli oni w okresie oczekiwania na Pięćdziesiątnicę. Podobnie my, choć w większym niż oni odosobnieniu, niemal jak w aresztach domowych – z powodu koronawirusa – czekamy na nowe. Nie ulegajmy znużeniu. Pamiętajmy, że wielu naszych braci i wiele naszych sióstr w Chrystusie było lub jest więzionych z powodu swojej wiary.W oczekiwaniu na nowe nie traćmy z oczu tego, co wydarzyło się na jednym z pierwszych spotkań po zmartwychwstaniu. Jezus zwrócił się do uczniów: "Jak Mnie posłał Ojciec, tak Ja was posyłam. Następnie tchnął na nich i powiedział: Przyjmijcie Ducha Świętego. Grzechy tych, którym je przebaczycie, są im przebaczone, a tych, którym je zatrzymacie, są zatrzymane." (J 20:21–23; SNP).Nie bój się Chrystusowego posłannictwa. Dokądkolwiek nas Pan prowadzi, tam też potrzebom zaradzi. Głoszenie dobrej nowiny jest sprawą na wagę wieczności. To nie wrzucanie reklamówek do skrzynek pocztowych mieszkańców. To orzekanie o przebaczeniu grzechów albo o ich nieprzebaczeniu. Kto to potrafi? Ludzie wyposażeni przez Boga (zob. Dz 8:18–24). Życie w Chrystusie jest najpoważniejszą i najpiękniejszą przygodą z Duchem Świętym. Czas naszego odosobnienia wykorzystujmy jako czas naszego wyposażenia do życia wartego korony. Jesteście treścią moich modlitw.Wasz, jak zawsze –Piotr

Kochani,Oto, co po swoim zmartwychwstaniu, na jednym z pierwszych spotkań z uczniami, powiedział Jezus: "Jak Mnie posłał Ojciec, tak Ja was posyłam." (J 20:21; SNP).To niemała sprawa. To posłannictwo Boskich rozmiarów. Jezus posyła swoich uczniów tak, jak sam został posłany! Jeśli czytasz te słowa, a stałeś się Jego uczniem (Mt 28:19), to niezależnie od koronawirusów czy innych psikusów, program na życie masz. Nie byle jaki. Program na miarę Boskiego przywileju! Pamiętaj, że to nie do Ciebie posłano. To Ty zostałeś posłany lub posłana.Koronawirus akurat w tym przypadku nic nie zmienia. Masz świat pod palcami smartfona! Nie siedź. Nie czekaj. Użyj choćby tego gadżetu, by kontynuować Chrystusowe posłannictwo. Gdy kiedyś nasze dzieci skarżyły mi się, że się nudzą, zwykle odpowiadałem. To wymyśl coś. Inteligentny człowiek nigdy się nie nudzi. Głowa jest ruchoma – na zewnątrz i wewnątrz. Ruszaj nią w sposób wart korony.Jesteście treścią moich modlitw.

Wasz, jak zawsze – Piotr