Bu özel bölüm, 6 Şubat depremi ve her afetin ardından içi yanan bizlere dair. Zor günler geçiriyoruz, hayat birçoğumuz için durdu sanki. Haftalar geçse de yarası hala çok taze. Şimdi tekrar ayağa kalma, tekrar ayağa kaldırma zamanı. Hepimizin başı sağolsun...

Amma feda ediyoruz bu hayatta. Biz mi çok veriyoruz, başkaları mı çok alıyor? Acaba hakkımızı yanlış yerde arıyor olabilir miyiz?

İçim hep daha fazlası için yanıyor. Bu açlık mı hayatın anlamı, yoksa yanlış mı yaşıyorum?

Kaderimi yaşıyorsam, özgür iradem nerede? Başıma gelenler kaos senfonisinde birer nota mı? O zaman direksiyonda kim ola ki?

Sende olmayanı tamamlayan mıdır gerçek aşk? Dışarıda var mı beni bekleyen, bana ait o insan? Gelin biraz bundan konuşalım.

Cevap içeride mi, dışarıda mı? Bu arayış bizim ana işimiz olmuş sanki. Acaba bu yolun bir sonu var mı?

Yetişmeye çalışmasan, geç kalamayacaksın hiçbir şeye. Her şeye yetişeyim derken hayata geç kalanları, yani bizi konuşacağız...

Ölümün varlığıyla şekil alan hayatımız, onunla daha mı anlamlı, yoksa daha mı zor dersiniz?

Bana şekil veren her olay, yeni bir ben yaratıyor. Peki beni kıran, bozan ve yaralayan travmalarım ile nasıl başedeceğim? Bu sefer biraz derin sularda yüzüyoruz.

En doğal hakkım dedikodu, peki neden yerden yere vuruluyor? Yoksa her şeyin fazlası mı esas zararlı olan? Birazdan duyacaklarından ötürü şaşırabilirsin...