Ity dia fandalinana lohahevitra natao ho an'ny mpivady na ireo izay mikasa ny hivady tsy ho ela. Mampiasa ny sarin’ny fitiavan’I Jesosy Kristy Tompo ho an’ny Fiangonany Andriamanitra mba hanehoana ny fitiavan’ny lehilahy ny vadiny. Hodinihintsika ny ifandraisan'ny fanambadiana aminy: fototra ara-panahy, fitaovam-pifandraisana, fifanandrinana, fitiavana - ny fihetsehan'ny maha iray, ny fifankahazoana, ary ny firaisana ara-nofo eo amin'ny mpivady sambatra, mba ho fanehoana mahafaly ny maha iray.

Ny tanjon'ity fandaharam-pianarana ity dia ny hampiditra ny olona ao amin'ny Tenin'Andriamanitra sy hampiditra ny Tenin'Andriamanitra ao amin'ny olona. Ny tanjona lehibe iray amin’ny famakiana ny Bokin’ny Apokalypsy dia ny fiankohofana eo anatrehan’Andriamanitra sy Kristy ambara ao amin’ny Apokalypsy, izay Mpanjakan’ny mpanjaka sy Tompon’ny tompo. Raha nilaza I Jesosy Zanak’Andriamanitra fa tsy nahalala izy, dia tsy maintsy mietry mitodika mijery ny fitrangan’ny tantara voalaza ao amin’ny Apokalypsy isika.

Ny Apokalypsy dia misy ifandraisany amin'ny zavatra hitranga amin'ny ho avy. Nanana fanambarana i Jaona ary voalaza fa ireo fanaovan-jiro fito dia ireo fiangonana, ary Ilay eo afovoan’ny fanaovan-jiro dia I Kristy. Ny toko fahefatra sy fahadimy dia tena kanto, feno fahamarinana lalina momba ny lanitra. Ny toko fahaenina ka hatramin’ny faha-sivy ambin’ny folo dia mifantoka amin’ny vanim-potoana kely iray maharitra fito taona antsoina hoe Fahoriana Lehibe, izay iray amin’ireo tranga rehetra antsoina hoe ny fiverenan’I Jesosy Kristy fanindroany indray.

Ny teny hoe “revelation” na fanambarana, dia teny anglisy ilazana ny teny grika hoe apokalipsy, izay midika hoe fanaisorana voaly. Rehefa mianatra ny amin’ny zavatra ho avy isika, ireo zavatra ara-panahy mbola tsy maintsy ho tanteraka, dia tena mila ny Fanalahidy Lehibe, dia ny Fanahy Masina izany. Andriamanitra Ray dia mampitodika ny ivon’ny fiankohofana any an-danitra hiala amin’ny tenany ho amin’ny Zanany, dia ny Zanak’ondry, izay toa voavono, maneho ny maha-izy Azy sy ny maha Andriamanitra Azy.

Ny Epistily kelin’i Joda dia naneho ny ahiahiny momba ny fampianaran’ny mpampianatra sandoka izay manohitra ny finoana an’I Jesoa Kristy, ny fahafatesany sy ny fitsanganany tamin’ny maty. Nilaza tamintsika i Joda fa ny mpampianatra sandoka dia toy ny rahona mampanantena orana nefa tsy mamokatra na inona na inona akory. Ny Apokalypsy no boky sarotra takarina indrindra ao amin’ny Baiboly, satria nosoratana tamin’ny fiteny miafina izy io. Nesorin’Andriamanitra ilay voaly ary nomeny an’i Jaona ny fanambarana momba an’I Jesoa Kristy sy ny zavatra ho avy izay tsy ho fantatra raha tsy misy ny fanambarana.

Nilaza i Jaona fa tsy maintsy mifankatia isika, ary avy eo dia nanome antony folo izy. Ny toko momba ny fitiavana ao amin’ny Baiboly dia manafatra antsika mba hifankatia satria avy amin’Andriamanitra ny fitiavana. Andriamanitra dia fitiavana. Ny fitiavana no fototry ny maha Andriamanitra Azy. Izao no didy azontsika taminy: Izay tia an’Andriamanitra dia tsy maintsy tia ny rahalahiny koa. Tia an’Andriamanitra isika satria Izy no tia antsika voalohany ary ny fitiavana tanteraka mandroaka ny tahotra rehetra. Tsy azo atao ny hoe mpianatr’I Jesosy Kristy amin’ny miafina.

Ao amin’ny Jaona Voalohany isika dia mahita toky bebe kokoa momba ny famonjena: fitiavana ny mpiara-manompo ao amin’I Kristy, ny fitiavana an’Andriamanitra Ray, ary ny hosotry ny Fanahy Masina. Ny Fanahy Masina no mampahafantatra antsika izay fantatsika ara-panahy. Nasongadin’i Jaona koa fa tsy zatra manota ny zanak’Andriamanitra. Ny famonjena antsika dia tsy mifototra amin’izay mety ho tsapan’ny fontsika. Ny famonjena antsika dia mifototra amin’ny finoantsika ny Filazantsara.

Ny Epistilin’i Jaona Voalohany dia manoratra ho an’ireo izay mino, mba ahafantaran’izy ireo ny toetry ny finoany, ary tena mino. Raha atao bango tokana dia mitady antoka isika, antoka ny amin'ny famonjena. Tsarovy fa ny zava-misy roa ao amin’ny Filazantsara, dia ireto: ny fahafatesan’I Jesosy Kristy sy ny nitsanganany tamin’ny maty. Tsy vitan’ny hoe hamela ny fahotan’ny olony Andriamanitra, fa hamonjy ny olony ho afaka amin’ny fahotany. Ny porofo azo antoka maneho fa voavonjy ianao dia ny fahavokarana.

Ao amin’ny Petera faharoa no ianarantsika fa ny fahasoavana sy ny fiadanana dia azo ampitomboina amintsika amin’ny alalan’ny fahalalana an’Andriamanitra sy I Jesoa Kristy Tompontsika. Afaka miditra ao amin’ny tontolon’ny lanitra sy ny fahalalana an’Andriamanitra isika, ary Izy no manome antsika izay rehetra ilaintsika amin’ny fiainana sy ny toe-panahy araka an’Andriamanitra. Hazavain’i Petera fa rehefa tonga eo amin’ny Fahazavan’ny Teny isika, ka mampihatra izany eo amin’ny fiainantsika, dia miposaka ao am-pontsika ny Kintana Maraina ary teraka ao amintsika I Kristy.

Nilaza amintsika i Petera fa efa akaiky ny faran’ny zava-drehetra ary araka izany, tokony ho karazan’olona manao ahoana isika. Tokony ho olona tony, olom-bavaka mahafehy tena; tia mandray vahiny; mifankatia, ary tsarovy fa ny fitiavana manarona fahotana maro. Ny tena mampiavaka ny olona iray dia tsy ny fijaliany fa ny fomba iatrehany ny fijaliany. Ny tanjon'ny fijaliana dia ny hahatonga anao ho tanteraka, hampiorina, hampatanjaka ary hampilamina anao.