براساس بند (ل) ماده (۱۳۹) قانون مالیات‌های مستقیم مصوبه ۲۷ بهمن ماه سال ۱۳۸۰ مجلس شورای اسلامی، کلیه کسانی که با دارا بودن مجوز وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در حوزه نشر، مطبوعات، قرآن و فرهنگ و هنر فعالیت میکنند از پرداخت مالیات معاف هستند.

توجیه وضع چنین قانونی آنست که حرفه‌های فرهنگی و هنری اصولاً درآمدزایی چندانی ندارد اما در این میان حتی خوانندگان و سینماگرانی هم که دستمزدهای بالایی دریافت میکنند و درﺁمدهای کلانی دارند مشمول این قانون میشوند.

بر اساس پیش‌نویس جدید لایحه اصلاح برخی از قوانین و مقررات مالیاتی، معافیت مالیاتی کلیه فعالیت‌های فرهنگی-هنری از جمله در بخش سینما و موسیقی ﻟﻐﻭ خواهد ﺷﺩ.
با وجود این بر طبق گفته محمدباقر نوبخت، معاون حسن روحانی و رئیس سازمان برنامه و بودجه، دولت با تصویب این طرح مخالف ﺍﺳﺕ.
سیدعباس صالحی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، نیز در نامه‌ای به اسحاق جهانگیری معاون اول حسن روحانی، محمود واعظی رئیس‌دفتر وی و نیز مسعود کرباسیان وزیر امور اقتصادی و دارایی، خواستار بازنگری در این لایحه شده است.

چرا اهالی موسیقی و بازیگران و کارگردانان پردرﺁمد هم درست مانند آن دسته از همکارانشان که درآمد کمی‌ دارند از پرداخت مالیات معافند؟
آیا معافیت این قشر از جامعه از پرداخت مالیات در دیگر کشورها هم دیده شده است؟
اصولاً ﺧﻮﺍﻧﻧﺩﮔﺎﻥ، بازیگران و کارگردانان تا چه حد و از چه نظر میتوانند بر جامعه ﺗﺄثیر بگذارند؟
آیا دست‌اندرکاران موسیقی‌، سینما و تئاتر به یک اندازه بر جوامع مختلف ﺗﺄثیر میگذارند؟

در برنامه پژواک جامعه این هفته درباره این موضوع با فرج سرکوهی، نویسنده و روزنامه‌نگار ساکن آلمان گفت‌وگویی کرده‌ایم که شما را به شنیدن آن دعوت میکنم.

مشروح این گفت‌وگو را از فایل صوتی بشنوید.