Rozmawiam ze znakomitym uczonym,  jednym z najwybitniejszych polskich psychologów,

Profesorem Wiesławem Łukaszewskim przy okazji publikacji jego najnowszej książki „Niewielka suma szczęścia”.

Podstawową ideą Profesora jest, że drogą do szczęścia jest poszukiwanie harmonii między ja i my.

Rzecz w tym, że ja powinno być refleksyjne, a my –  niewykluczające.

Trzeba szukać międzyludzkich podobieństw, a nie różnic.

My to „rodzina człowiecza”, a nie pogardzające sobą plemiona.

Szukanie międzyludzkich podobieństw to lekarstwo na niszczące nas wojny społeczne: pogardę, nienawiść, narcyzm kolektywny, przesunięcie w stronę negatywności.

To się da zrobić: Profesor proponuje rozwiązania.

Ale trzeba się postarać…