มันปรุงตัวกูได้เร็วมาก แต่ว่าสติของเราก็สามารถจะเร็วกว่านั้นได้ หรือเร็วเท่า ๆ กัน จนกระทั่งแม้มีการกระทบ เสียงกระทบหู หรือว่ามีของแหลมมาทิ่มกาย มีค้อนมาถูกนิ้ว เกิดความเจ็บขึ้นมา แต่ว่าไม่ปรุงตัวกูขึ้นมาเป็นผู้เจ็บ ตรงข้ามคือเห็นความเจ็บ เห็นความโกรธ เห็นความกลัว

 

อันนี้มันน่าอัศจรรย์มาก บ่อยครั้งเราอยู่กับความคิด จนกระทั่งปล่อยให้ความคิดเป็นนาย ไม่ใช่แค่อารมณ์เท่านั้น ความคิดด้วย พอมีความคิดเกิดขึ้นก็ไม่รู้ทัน ปล่อยให้ความคิดมันสั่งเราให้ทำนั่นทำนี่ เช่นเดียวกันพอมีอารมณ์ ก็ปล่อยให้อารมณ์เข้ามาครอบงำสั่งให้กายทำโน่น หรือว่าคำพูดออกมาในทางที่ด่าว่าด่าทอผู้คนเป็นการตอบโต้ แต่สติของเรานี้มันไว ไวพอ ๆ กันที่ทำให้ไม่พูด ไม่ทำอย่างนั้น

 

ฉะนั้นในการที่คนเรานี้ไม่ใช่แค่คิดก่อนทำเท่านั้น เรายังสามารถจะรู้ รู้ทันอารมณ์ก่อนที่จะคิดด้วย แล้วพอเรารู้ทันอารมณ์ก่อนที่จะคิด การที่จะตัดสินใจทำอะไร มันก็จะเป็นไปในทางที่ถูกต้อง ไม่ทำให้เกิดความทุกข์ ความเสียใจในภายหลัง