ทุกอย่างเกิดขึ้นในช่วงฤดูร้อนแรกของฉันหลังจากสำเร็จการศึกษามัธยมปลาย ฉันมีความสุขมากที่พ่อแม่อนุญาตให้ฉันร่วมทริปกับเพื่อนเพื่อเดินทางไปท่องเที่ยวในอิตาลี เพื่อที่ฉันจะได้พักผ่อนสมองจากการเรียนสักพักก่อนเข้ามหาวิทยาลัย ที่จริงแล้วเรื่องราวมันเกิดขึ้นเพราะฉันเกิดไปตกหลุมรักเข้ากับ โจนาธาน ผู้ซึ่งเดินทางไปทำธุรกิจที่นั่น พวกเราเจอกันขณะที่กำลังรับประทานอาหารในคาเฟ่แห่งหนึ่งและ...อุ๊ปส์! กลายเป็นว่าเขาอายุแก่กว่าฉันค่อนข้างมาก แต่ว่าเขาก็หล่อและเป็นสุภาพบุรุษอย่างแท้จริง เขาจีบฉันเหมือนกับในนิยายรักเลยล่ะ ไม่ว่าจะด้วยช่อดอกไม้,การเดินเล่นด้วยกันอย่างโรแมนติก และทุกๆอย่าง แม้ว่าจะฟังดูน้ำเน่าไปหน่อย แต่ฉันคิดว่ามีผู้หญิงคนไหนที่จะไม่ชอบอะไรแบบนี้บ้างล่ะ ดังนั้นฉันจึงตกหลุมรักเขาอย่างรวดเร็วและมันทำให้ทริปนี้ของฉันมันพิเศษกว่าแค่การมาพักสมองจากการเรียน

ไง! ผมอยากบอกว่า ผมเชื่อว่าพ่อแม่ของเราเพียงแค่ต้องการสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเราเสมอ แต่บางครั้งหนทางของพวกเขาในการให้สิ่งดี ๆ กับเราก็อาจไม่ปกตินัก และการเลี้ยงดูที่เราได้รับก็ส่งผลกระทบต่ออนาคตทั้งหมดของเรา ไม่ว่าเราจะอยากหรือไม่ก็ตาม. แต่เราเพียงแค่ต้องตัดสินใจว่าเราจะนำสิ่งไหนที่เรียนรู้จากพ่อแม่มาใช้ มาฟังเรื่องราวที่ผมกำลังจะเล่าถึงวิธีการที่ผมเติบโตขึ้นมา และผลที่เกิดขึ้นในชีวิตผมกัน ผมชื่ออีลอน มัสก์ และถ้าคุณคิดว่าวัยเด็กของคุณซับซ้อนแล้ว - คุณไม่ใช่คนเดียวหรอกนะ! พ่อแม่ของผมหย่ากัน ผมโตขึ้นมาโดยมีหนังสือเป็นเพื่อนเพียงหนึ่งเดียว ผมประสบกับความยากลำบากเวลาอยู่ที่โรงเรียน และยังเคยทำงานในไซต์งานก่อสร้าง พ่อของผมไม่เชื่อมั่นในตัวผม และยังอยู่ไกล ผมต้องเอาชีวิตรอดแต่ละวันด้วยเงินเพียงเหรียญเดียว และหิวอยู่ตลอดเวลา แต่ทั้งหมดนี้ไม่ได้สำคัญอะไรนักหรอก สิ่งที่ผมพบว่าสำคัญจริง ๆ – คือคุณทำอะไรกับทุกสิ่งที่คุณได้เรียนรู้มาจากพ่อแม่ต่างหาก

ไง ทุกคน! ผมชื่อเคเลบ ผมอายุสิบหกปี ผมเกิดและเติบโตในนิวออร์ลีนส์ และนี่ก็คือข้อเท็จจริงที่สำคัญอย่างหนึ่ง เพราะเรื่องราวของผมเกี่ยวข้องกับคำสาปวูดูอันเก่าแก่ และเพื่อนรักของผมที่ตกเป็นเหยื่อ ผมรู้น่ะว่าคุณไม่เชื่อ เพื่อนผมก็เหมือนกัน ก่อนที่พวกผีดิบจะเริ่มเดินไปเดินมาผ่านหน้าต่างห้องเขาทุกคืน

เพื่อนรักของผมมีชื่อว่าเฮนรี่ ครอบครัวของเขาย้ายมาจากนิวเจอร์ซีย์ มาอยู่นิวออร์ลีนส์เมื่อหกเดือนก่อน และเฮนรี่ก็ไปโรงเรียนเดียวกับผม เขาเป็นผู้ชายที่เจ๋งมาก และไม่นานเราก็รู้ว่าเรามีอะไรหลาย ๆ อย่างที่เข้ากันได้ และกลายเป็นเพื่อนกัน เฮนรี่ไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับเมืองใหม่ของเขามากนัก และเขายังอยากรู้อยากเห็นในทุกสิ่ง ทำไมย่านเฟรนช์ถึงต้องเรียกว่าเฟรนช์? ทำไมนักท่องเที่ยวถึงต้องมาดูสุสานของที่นี่? ทำไมสุสานถึงมีอนุสาวรีย์ และไม่ฝังร่างผู้ตายไว้เฉย ๆ? ผมต้องบอกก่อนว่า ผมเป็นไกด์นำเที่ยวที่ดี บางทีผมอาจทำเงินด้วยการพาคนเที่ยวในเมืองก็ได้นะ? แต่นั่นคงยังไม่เกิดขึ้นตอนนี้หรอก เรื่องของเรื่องก็คือ ครอบครัวของผมมีความเกี่ยวพันอย่างใกล้ชิดกับนิวออร์ลีนส์ และผมก็โตขึ้นมาโดยที่รู้เรื่องเหล่านั้น ตระกูลของผมสืบเชื้อสายย้อนกลับไปได้ถึงกลางศตวรรษที่สิบเก้า และลูกหลานแต่ละรุ่นของเราต่างก็อาศัยอยู่ที่นี่ ก่อนหน้านี้ บรรพบุรุษของผมอาศัยอยู่ในเฮติ คุณเดาได้หรือยังว่าผมกำลังพยายามจะบอกอะไร? ผมจะบอกคุณตรง ๆ ล่ะนะ ว่ามีเจ้าแห่งวูดูอยู่ในครอบครัวของผมจริง ๆ ใช่เลย หมายถึงคนที่พูดกับวิญญาณเก่าแก่ ประกอบพิธีร่ายมนตร์คาถา ทำเครื่องราง และเปลี่ยนคนธรรมดา ๆ ให้กลายเป็นผีดิบได้นั่นแหละ อืม อย่างน้อยนั่นก็คือสิ่งที่พวกเขาบอกว่าพวกเราเป็นอะไร

แน่ล่ะ ผมทำอะไรแบบนั้นไม่ได้ แต่คุณย่าของผม เวอร์จิเนียน่ะ ทำได้! เธอเป็นเจ้าของร้านขายของฝากที่นักท่องเที่ยวแวะเวียนมาเพื่อซื้อเครื่องรางเวทมนตร์ เพื่อถามเรื่องเกี่ยวกับวูดู หรือกระทั่งมาเพื่อให้ย่าทำพิธีให้ ผมไม่ได้สนใจงานของคุณย่ามากนัก เพราะเรื่องที่แปลกประหลาดสำหรับคนอื่นนี้เป็นเรื่องปกติธรรมดาในชีวิตประจำวันของผม แต่เฮนรี่ให้ความสนใจอย่างมาก เขาถามคำถามมากมายเกี่ยวกับคุณย่าเวอร์จิเนีย – แต่ไม่ใช่ในแบบที่ผมคาดคิด

ไง! ฉันชื่อเอเวอลีน ฉันเคยเป็นเด็กธรรมดา และคิดว่าชีวิตของตนตามปกติ บางทีอาจอยู่ในขั้นน่าเบื่อด้วยซ้ำ สิ่งเดียวที่ทำให้ชีวิตฉันผิดแปลกออกมา นั่นคือข้อเท็จจริงที่ว่า ฉันเป็นเด็กผู้หญิงคนเดียวในจำนวนพี่น้อง 5 คน ฉันมีน้องชาย 4 คนแต่ไม่นานมานี้ ทุกอย่างก็เปลี่ยนไปมากเสียจนฉันรู้สึกเหมือนตัวเองอยู่ในซีรี่ย์ทางทีวีที่เต็มไปด้วยเรื่องดราม่าและความซับซ้อน

งานใหม่ของพ่อฉันเป็นสิ่งที่ทำให้วงจรของเหตุการณ์ที่เปลี่ยนแปลงชีวิตนี้เกิดขึ้น คืนหนึ่งเขากลับมาจากที่ทำงาน และบอกว่าเราจะต้องขายบ้าน แล้วย้ายไปรัฐอื่น เขาพูดแบบนั้นด้วย... ยังไงดีล่ะ ด้วยเสียงถอนหายใจเฮือกใหญ่ และมีความกลัดกลุ้มปรากฎบนใบหน้า ดังนั้นทุกคนเลยคิดว่าต้องเป็นข่าวร้ายแน่ ตอนนั้นแม่กำลังตั้งโต๊ะอาหารอยู่ยังทำจานตกลงพื้นเลย แต่ปรากฎว่าพ่อเป็นนักแสดงที่แย่มาก; ทันใดนั้นเขาก็ยิ้มกว้างออกมาอย่างมีความสุข และบอกว่าอีกไม่นานเราจะกลายเป็นครอบครัวที่ร่ำรวยมาก ตอนแรกทุกคนกังวลนิดหน่อยกับความเปลี่ยนแปลงที่จะเกิดขึ้น เพราะนั่นหมายถึง พวกน้องชายและฉันต้องย้ายไปเรียนที่โรงเรียนใหม่ และหาเพื่อนใหม่ กับอะไร ๆ อีกหลายอย่าง แต่ทันทีที่พ่อแม่ของฉันหาที่อยู่ได้ ซึ่งเป็นบ้านหลังใหญ่ที่มีสวนและสระว่ายน้ำ ความกังวลของเราทั้งหมดก็เปลี่ยนเป็นความตื่นเต้น ลองนึกดูสิ: พวกเราทุกคนตอนนี้มีห้องเป็นของตัวเองแล้วยังมีห้องน้ำในตัว ขอบคุณพระเจ้า เราไม่จำเป็นต้องเข้าคิวรอเข้าห้องน้ำตอนเช้า และแย่งกันเพื่อเข้าไปอาบน้ำเป็นคนแรกอีกแล้ว ที่ดียิ่งกว่านั้นคือ พ่อสัญญาว่าจะซื้อรถให้ฉัน เพราะฉันกำลังจะอายุครบสิบหกปี! ไม่มีอะไรจะดียิ่งกว่านี้อีกแล้ว และดูเหมือนชีวิตฉันไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงมากนักในช่วงความเปลี่ยนแปลงนี้

ปัญหาเดียวในจำนวนเรื่องทั้งหมดคือ เรามีเวลาเพียง 2 สัปดาห์เพื่อเก็บข้าวของ และเพราะพวกน้องชายของฉันห่างไกลจากคำว่าช่วยอะไรได้ ฉันเลยต้องขอให้โจชัว เพื่อนรักของฉันมาช่วย โจชัวและฉันเป็นเพื่อนรักกันมาตั้งแต่ชั้นอนุบาล แล้วบางทีคงเป็นเพื่อนคนเดียวที่นี่ที่ฉันจะต้องคิดถึงมาก ๆ ฉันเลยดีใจมากที่เราได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกันนาน ๆ ระหว่างแพ็กของ แต่แล้วทันใดนั้นเขาก็พบของแปลก ๆ อย่างหนึ่งซุกอยู่ด้านในกล่อง ซึ่งห่อไว้ด้วยผ้าห่มอีกชั้น เหมือนใครสักคนต้องการซ่อนสิ่งนี้เอาไว้

ฉันคือมอลลี่ อายุ 14 ปี ฉันได้เห็นเรื่องราวต่างๆ มากมายในช่องนี้ที่พูดถึงแม่เลี้ยงแย่ๆ ที่ทำให้ชีวิตของคนเล่าเรื่องต้องตกอยู่ในความทุกข์ทรมาน. เรื่องราวของฉันก็เป็นเรื่องเกี่ยวกับเรจิน่า แม่เลี้ยงของฉันและฉันเช่นกัน แต่บางอย่างที่ฉันจะเล่าต่อไปนี้อาจทำให้คุณประหลาดใจ หรือถึงขั้นตะลึงได้! เรื่องของเรื่องก็คือ เรจิน่าต้องเข้าโรงพยาบาล เพราะความผิดพลาดของฉัน และชีวิตของเธอก็ตกอยู่ในอันตราย. ฉันไม่ได้อยากให้เรื่องนี้เกิดขึ้น! อืม บางทีอาจจะแค่อยาก...แต่ฉันไม่เคยนึกอยากทำให้มันเกิดขึ้นจริงๆ เลย สาบานได้

สวัสดีทุกคน! ฉันอยากจะมาเล่าเรื่องให้ฟังว่ามนุษย์เราแต่ละคนต่างก็มีโชคชะตาที่แตกต่างกันไปไม่มากก็น้อย นี่มันไม่ใช่เรื่องที่น่าตลกเพราะฉันจะมาบอกคุณว่าฉันทรยศเพื่อนรักของฉันอย่างไร บอกก่อนว่านี่มันเป็นความคิดเห็นส่วนตัวของฉันเพราะว่าฉันได้เห็นเรื่องราวทั้งหมดจากมุมมองที่แตกต่างออกไป  ก่อนอื่น ฉันชื่อว่าทอนญ่า และฉันเพิ่งอายุครบ 17 เมื่อไม่นานนี้ ทุกอย่างเริ่มต้นเมื่อประมาณสิบหรือสิบเอ็ดปีที่แล้ว ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน ตอนนั้นฉันยังเป็นเด็กและอาศัยอยู่กับพ่อแม่ในบ้านหลังเล็กๆ ที่แสนสบายในเขตชานเมือง ตอนนั้นฉันมีเพื่อนเพียงคนเดียว คือโอลีฟ เธอแก่กว่าฉันหนึ่งปีครึ่งและอาศัยอยู่บนที่ดินใกล้ๆกัน พ่อแม่ของเธอค่อนข้างยากจน พวกเขาไม่มีบ้านเป็นของตัวเอง และต้องอาศัยอยู่ในรถบ้านเก่าๆที่จอดอยู่บนที่ดิน แต่พวกเขาเป็นคนสุภาพและนิสัยดีมาก ดังนั้นพ่อแม่ของฉันจึงสนับสนุนมิตรภาพของฉันที่มีต่อโอลีฟ

ในเวลานั้นโอลีฟกับฉันเราสนิทกันมาก เราถึงขั้นทำพิธีรักษามิตรภาพของเราให้เป็นอมตะ มาตอนนี้ฉันรู้แล้วล่ะว่ามันไร้สาระและงี่เง่าสิ้นดี แต่ว่าในตอนนั้นสำหรับเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ อย่างเรา มันเป็นเรื่องที่แสนยิ่งใหญ่จริงๆ ที่ใกล้ๆบ้านของเรามันมีต้นโอ๊กเก่าแก่อยู่ต้นหนึ่งและโอลีฟก็แนะว่าเราน่าจะสลักคำลงไปว่า “โอลีฟและทอนญ่า เพื่อนกันตลอดไป” ที่บนเปลือกไม้ ฉันจำได้ว่าโอลีฟขโมยมีดของพ่อเธอมาและฉันยังจำได้อีกด้วยว่ามันโชคดีแค่ไหนแล้วที่เราไม่ทำมีดบาดมือตัวเองในขณะที่เราสลักชื่อ และฉันยังจำได้อีกว่าชื่อของฉันมันถูกสะกดผิด ฉันคิดว่าคุณเองก็คงมีความทรงจำดีๆในวัยเด็กเช่นกัน ใช่มั้ยล่ะ?

และนั่นจึงเป็นสาเหตุว่าทำไมพวกเราจึงว้าวุ่นใจกันอย่างหนักตอนที่รู้ข่าวว่าพ่อของฉันได้งานในเมืองหลวงของรัฐและเราจะต้องย้ายไปอยู่กันที่นั่น เราทั้งคู่ร้องไห้กันหนักมาก ตอนนั้นเราคิดว่าพวกผู้ใหญ่งี่เง่าพวกนี้กำลังต้องการแยกเราออกจากกัน เราที่สนิทกันราวกับเป็นพี่น้องกันแท้ๆ!

สวัสดี! ฉันชื่อโรสแมรี่ อายุ 16 ปี ฉันไม่มีอะไรที่จะต้องปิดบังอีกต่อไป ฉันจะเล่าเรื่องนี้ให้คุณฟังเพื่อเปิดเผยสิ่งแย่ ๆ ที่แม่ของฉันได้ทำลงไป...และฉันแน่ใจว่าเธอจะต้องได้รับผลจากการกระทำของเธอ เอาล่ะ ฉันจะเล่าความเป็นมาของตัวฉันให้ฟัง ก่อนหน้านี้ฉันอาศัยอยู่กับแม่ของฉันในบ้านที่กว้างขวาง และครอบครัวของเราก็อยู่อย่างเป็นสุขดี แต่แล้วทุกอย่างก็เปลี่ยนไปเมื่อประมาณห้าปีที่แล้ว สรุปสั้น ๆ ก็คือ แม่ของฉันทิ้งพ่อไป

ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่า กามเทพได้แผลงศรผิดหรือว่าพวกเขารักกันเองจริง ๆ! เพราะแม่ของฉันเป็นผู้หญิงที่คอยเจ้ากี้เจ้าการตลอด และถ้าใครคิดเห็นต่างจากเธอ คน ๆ นั้นจะต้องเป็นคนผิด ส่วนพ่อของฉัน นิสัยตรงกันข้ามกับแม่โดยสิ้นเชิง เขาเป็นคนใจดีและเอาใจใส่..เขามักรับฟังปัญหาของผู้คนเสมอและมีความสุขเมื่อได้ช่วยเหลือ

ความจริงฉันก็อยากจะอยู่กับพ่อนะ แต่ว่าฉันคุ้นเคยกับความเป็นอยู่ที่ดีและสะดวกสบายแบบนี้ แต่พ่อของฉัน...ในมุมมองของแม่ที่มีต่อพ่อนั้น เธอมองว่าพ่อเป็นคนขี้เกียจและไม่เคยทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลยแม้จะอายุสี่สิบห้าแล้วก็ตาม ฉันเองก็ไม่อยากยอมรับตรงจุดนี้ แต่ว่าแม่ของฉันก็พูดถูก และพอพวกเขาแยกกันแล้ว พ่อก็ย้ายไปอาศัยในย่านสลัม ที่ที่เขาสามารถเช่าอพาร์ทเมนต์เล็ก ๆ ราคาถูกได้ เขาแทบจะไม่มีปัญญาจ่ายค่าเช่ารังหนูนี้ด้วยซ้ำจึงต้องแชร์ค่าห้องกับเพื่อนอีกคน ฉะนั้นฉันจึงล้มเลิกความคิดที่จะย้ายไปอยู่กับเขา

ท้อง, ตั้งครรภ์, ครอบครัว, แฟน, แฟนหนุ่ม, พ่อแม่แฟน, พบพ่อแม่, พบกับพ่อแม่, มีความรัก, มหาวิทยาลัย, คนเก่า, แฟนเก่า, แฟนสาว, คุณยาย, มื้อค่ำในครอบครัว, ขอแต่งงาน, งานแต่งงาน, การแต่งงาน, แต่งงาน

สวัสดี ฉันชื่อฟีบี้ อายุสิบห้าปี ฉันไม่อยากที่จะตบตาพวกคุณด้วยน้ำเสียงที่ร่าเริงหรอกนะ เพราะว่าเรื่องราวของฉันมันทั้งแสนเศร้า,ทั้งน่ากลัวและแปลกพิลึกที่สุดกว่าใคร ๆ เอาล่ะ มันเป็นเรื่องที่แม่ของฉันตัดสินใจจัดฉากการคัดเลือกนักแสดงที่แสนประหลาดแบบที่เรียกว่า – การค้นหาผู้ปกครองคนใหม่ให้ฉันเพราะเธอจะมีชีวิตอยู่ต่อได้อีกไม่นานนั่นเอง ทุก ๆ อย่างมันเกิดขึ้นเร็วมาก – แค่ในวันนั้น...วันที่แม่รู้สึกไม่ค่อยดีต่างจากวันอื่น ๆ ก่อนหน้านั้นแม่ของฉันมักจะรู้สึกอ่อนเพลียและเวียนหัวอยู่บ่อย ๆ ฉันจึงค่อนข้างจะชินและคิดว่าคงไม่มีอะไรที่ผิดปกติเท่าไหร่ ยิ่งไปกว่านั้น แม่ยังมีทัศนคติในแง่ลบกับแพทย์ กับการไปคลินิกและกับการตรวจเช็คร่างกายและอื่น ๆ – สำหรับเธอแล้วการรู้สึกไม่ค่อยดีนั้นมันไม่ใช่เหตุผลในการไปพบแพทย์ เธอชอบแก้ปัญหาเหล่านั้นด้วยการทำแบบเดิม ๆ เป็นประจำ นั่นคือเธอจะบอกว่าเธอเหนื่อยล้าแล้วก็ไปนอนพักผ่อนที่โซฟา

แต่แล้วหลังจากผ่านไปสักระยะหนึ่งแม่ก็ไม่สามารถเมินเฉยต่อปัญหาสุขภาพของเธอได้อีกต่อไป - เพราะเธอเริ่มเป็นลม และไม่เพียงเฉพาะแค่ตอนอยู่ที่บ้านเท่านั้น แต่ยังรวมถึงที่ทำงานของเธอด้วย แม่ของฉันทำงานในไฮเปอร์มาร์เก็ตขนาดใหญ่ที่มีพื้นที่กว้างขวางและมีชั้นวางสินค้าตั้งอยู่อย่างซับซ้อนราวเขาวงกต  และวันหนึ่งมีเหตุการณ์น่าตื่นตระหนกเกิดขึ้นกับลูกค้าเมื่อพวกเขาเกือบจะเข็นรถเข็นทับตัวแม่ที่กำลังนอนหมดสติที่ชั้นขายอาหารสัตว์เลี้ยง... หัวหน้างานของเธอต่อว่าและยืนกรานว่าเธอจะต้องไปพบแพทย์เพื่อตรวจสุขภาพให้ได้ที่แม่ของฉันพยายามหลีกเลี่ยงการไปพบแพทย์นั้นไม่ใช่แค่เพราะเธอไม่อยากไปเท่านั้น แต่ยังเพราะเธอไม่ได้ต่ออายุประกันสุขภาพของเธอด้วย แต่หัวหน้างานบอกว่าถ้าเธอยังขัดคำสั่งเธอจะต้องถูกไล่ออก ดังนั้นแม่จึงยอมไป

และผลการทดสอบไม่ได้แค่ออกมาแย่เท่านั้น แต่ตอนที่เราได้รู้ความจริง มันก็ทำให้ชีวิตของเราทั้งสองพังทลายลง โอ้ มันยากเหลือเกินที่ฉันจะพูดถึงเรื่องนี้.. หมอตรวจพบเนื้องอกในสมองของแม่ และเนื้องอกนี้ก็เกิดขึ้นมาเป็นเวลานานพอสมควรแล้วก่อนที่แม่จะมีอาการเป็นลมอยู่บ่อย ๆ เกิดขึ้นซะอีก.... และแม้ว่าเรารับทราบถึงปัญหาเรื่องนี้แล้ว แม่ก็ยังไม่ยอมที่จะไปพบแพทย์อยู่เป็นเวลานานมาก ๆ และไม่ยอมทำอะไรเลย! ตอนนี้มันก็สายเกินไปที่จะทำการผ่าตัดและ... สายเกินไปที่จะทำอะไรทั้งนั้น แม่ของฉันไม่สนใจเรื่องสุขภาพของตัวเองมาเป็นเวลานาน ได้แต่เก็บเงินเอาไว้โดยไม่ยอมไปต่อประกันสุขภาพ และตอนนี้มันจึงเป็นเรื่องยากที่จะรักษาเธอ...คุณเห็นมั้ย? ไม่มีอะไรเป็นไปได้เลย แม้แต่จะลองพยายามมันก็ไร้ประโยชน์

สวัสดี! ฉันแคทเธอรีน ตอนนี้ฉันอายุแค่ 16 แต่กลับถูกบังคับให้ออกจากบ้านพ่อแม่ของตัวเองและต้องย้ายมาอยู่ข้ามทวีป ฉันรู้สึกเหมือนเป็นเด็กกำพร้าทั้ง ๆ ที่พ่อแม่ยังมีชีวิตอยู่และนั่นมันน่าหัวเราะเยาะสิ้นดี ทุกสิ่งทุกอย่างมันเกิดขึ้นเพราะความรัก หรือจะพูดให้ถูกคือเพราะเรื่องรสนิยมด้านความรักของฉันเอง

และประเด็นก็คือ ฉันเป็นเลสเบี้ยน อันที่จริงแล้ว ตอนที่ฉันเริ่มสงสัยตัวเองว่าสนใจในเพศเดียวกันนั้น มันเกิดขึ้นอย่างไม่คาดฝันและค่อนข้างน่าอึดอัดใจ เมื่อไม่กี่ปีที่แล้วตอนที่ฉันอายุราว ๆ 12 ปี ตอนนั้นฉันไปออกค่ายกีฬากับเพื่อนผู้หญิงจากชั้นเรียนยิมนาสติกและหนึ่งในนั้นซึ่งเคยเป็นเพื่อนสนิทที่สุดของฉัน เธอสารภาพอย่างชัดเจนว่าเธอตกหลุมรักฉันในตอนนั้นฉันทั้งตกใจและรู้สึกกลัว เพราะฉันเข้าใจได้ในทันทีว่าฉันเองก็คิดกับเธอแบบนั้นด้วยเช่นเดียวกันฉันไม่เคยชอบยิมนาสติกมาก่อนเลยโดยเฉพาะในรูปแบบของกีฬา ตอนที่ฉันเห็นพวกสาว ๆ เหล่านั้นมันทำให้ฉันนึกถึงหัวดับเพลิงแข็ง ๆ แม้ว่าความจริงแล้วพวกเธอมีร่างกายที่ยืดหยุ่นมากก็ตามคุณคงจะสงสัยว่าในเมื่อถ้าฉันไม่ชอบแล้วทำไมฉันถึงต้องทุ่มเทกับมันมานานถึง 8 ปี และคำตอบก็คือเพราะพ่อของฉันยืนกรานให้ฉันเข้าร่วม ความจริงแล้วเขาอยากได้ลูกชายมากเพื่อที่จะได้ปั้นให้เป็นนักกีฬาที่ประสบความสำเร็จ แต่เขาก็ต้องผิดหวังที่ฉันเกิดมาเป็นผู้หญิง แต่อย่างไรก็ตามเขาไม่เคยยอมแพ้ต่อความฝันที่ได้จะเป็นพ่อของผู้ชนะจากโอลิมปิกและยิมนาสติกก็เป็นหนึ่งในกีฬาที่เขาโปรดปราน พ่อเข้มงวดและบังคับฉัน ซึ่งในตอนนั้นฉันก็ยังเด็กเกินไปที่จะต่อต้านขัดขืนและแม่เองก็รักพ่อมากจนเห็นดีเห็นงามกับพ่อไปด้วยทุกอย่าง

ฉันไม่ใช่นักกีฬาที่มีพรสวรรค์เอาซะเลย แต่พ่อก็คอยพูดอยู่เสมอว่าหากไม่มีพรสวรรค์ดังนั้นก็ต้องหาพรแสวง และมันก็เป็นเช่นนั้นจริง ๆ ในที่สุดฉันก็ได้รับเหรียญทองมาครอง แต่ฉันทำได้ไม่กี่รางวัลเท่านั้น เพราะจากอาการกระดูกร้าวสองสามและที่จมูกด้วย และนอกจากนั้นยังมีสิ่งอีกที่ฉันไม่เคยได้คาดคิดมาก่อน นั่นคือเรื่องรสนิยมทางเพศของฉันเอง