இறையருளைக் காட்ட அவர் மனித சக்தியைக் கொண்டு மிகப்பெரிய விமானமாகக் கட்டினார். நம்முடைய சக்தியைக் கொண்டு அதைத் தொழுது எழுந்தால்போதும். அதற்குத்தான் ஆசைப்படுகிறார்.

அறிவு உடையவரும், அருள் உடையவரும், வீரம் உடைய வரும், விவேகம் உடையவரும், செல்வம் உடையவரும், சீரும் சிறப்பும் உடைய வருமான உடையார் ஸ்ரீ இராஜராஜத்தேவரை நெஞ்சில் சுமந்தபடி ஸ்ரீ பரமஸ்வாமியை வணங்குங்கள். எது கடவுள் என்று அங்கு அமர்ந்து சிந்தியுங்கள்.

இறையே உன்னைப் பார்க்க வேண்டும். உன்னோடு இருக்க வேண்டுமென்ற தனியாத ஆசை மட்டும் என்னிடம் இருக்கிறது. போதும் நான் வருகிறேன். என் உடம்பு இதற்குமேல் தாங்க மறுக்கிறது. இதற்கு மேல் இந்த கூட்டிற்குள் இருக்க மறுக்கிறது. இந்தக் கூடு சிரமமாக இருக்கிறது. மூச்சு திணறுகிறது. நெஞ்சு அடைக்கிறது. இந்த இடம் எனக்குப் பிடிக்கவில்லை. நான் விலக விரும்புகிறேன். பரந்துபட்ட இடத்தில் சுந்தர ரூபமாய் உனக்கருகே இருக்க விரும்புகின்றேன் என்று உள்ளுக்குள்ளே அரற்றினார்.

மேலேயிருப்பதும் சிவலிங்கம் அந்த கருவறைக்கு உள்ளிருக் கின்ற வெளியும் சிவலிங்கம். அந்த வெளியை மூடிக் கொண்டிருக் கின்ற இந்த விமானமும் சிவலிங்கம். இந்த விமானத்தை மூடிக் கொண்டிருக்கின்ற வான் வெளியும் ஒரு சிவலிங்கம். ஆக சிவன் எங்குமுள்ளவன். எல்லா இடத்திலும் பரவியவன். எல்லாமுமாய் இருக்கிறவன். உள்ளிருக்கிற விக்கிரகம் மட்டுமே கடவுள் அல்ல. கடவுளைத் தாங்கிக் கொண்டிருக்கின்ற கோயிலும் கடவுள். கோயிலைத் தாங்கிக் கொண்டிருக்கின்ற பிரபஞ்சமும் கடவுள் என்பது வெகு எளிதாக, அந்தத் தஞ்சை மக்களுக்குப் புரிந்து போயிற்று.

இந்த ஆடுகளையும், விளக்கையும் பெற்றுக் கொண்டு இந்த மறவருடைய பெயரும் இந்தக் கல்லிலே வரும்படி செய்ய வேண்டும். யார் யார் என்னென்ன கொடுக்கிறார்களோ அத்தனை பேர்களுடைய பெயரும் இங்கே வரவேண்டும். ஒருவர் மீதமில்லாது ஒருவரையும் புறக்கணிக்காமல் எவராக இருப்பினும், அவர் கொடுத்த கொடை எவ்வளவு சிறியதாக இருப்பினும் அது இந்தக் கல்லிலே பொறிக்கப்பட்ட வேண்டும்." என்று சொல்ல தொண்டை நாட்டு அந்தணர் அவ்விதமே செய்வதாக உறுதி கூறினார்.

தந்தையே... ஓதுவார்கள் சிலர் பாடுகின்ற போதுதான் எனக்கு தேவார திருவாசகங்களின் மகிமை புரிகிறது.

தந்தது உந்தன் தன்னை

கொண்டது எந்தன் தன்னை

சங்கரா யார் கொலோ சதுரர்...

என்று ஒரு பாடல் வரும். ஒரு ஞானமும் இல்லாத நான் என்னை உனக்குக் கொடுத்துவிட்டு உன்னை எடுத்துக் கொண் டேன். சங்கரா... என் சிவனே, யார் கெட்டிக்காரர் என்று பொருள் படும் அந்தப் பாடலைக் கேட்கும்போதும், என் மனம் பாடும் போதும் நான் உங்களைத்தான் எடுத்துக் கொள்கிறேன்.

அரசர் எழுந்திருந்தார். விலகி நடந்தார். கூடத்தின் மூலையி லுள்ள வாசற்படியைத் தாண்டினார். திரும்பிப் பார்த்தார். அரசர் போவதைப் பார்க்காமல், முற்றத்து வெளிச்சத்தை பஞ்சவன் மாதேவி வழுக்கைத் தலையாய், பொக்கை வாயாய், சரிந்த முலை யாய், சுருங்கிய தோலாய், வளைந்த முதுகாய் ஒரு ஆசனத்தில் சாய்ந்த வண்ணம் வெறுமே வெறித்துப் பார்த்துக் கொண்டிருந் தாள். அந்தப் பார்வையில் எந்தச் சலனமும் இல்லை.

கங்கையின் கடைமுகம் தாண்டிப் போனால் காமாக்யா என்ற இடம் இருக்கிறது. தட்சணயாகத்தில் அவமானப்படுத்தப்பட்ட சிவபெருமான் கோபம் கொண்டு தட்சனை அழித்து, இந்த இழிவுக் குக் காரணமாக இருந்த பார்வதிதேவியையும் பலகூறுகளாக வெட்டிப்போட, அதில் வெவ்வேறு விதமான அங்கங்கள் வெவ்வேறு இடத்தில் பரத கண்டத்தில் விழுந்தன. அப்படி அம்பிகையின் மர்ம ஸ்தானம் விழுந்த இடம் காமாக்யா. நாபி விழுந்த இடம் காஞ்சி. இம்மாதிரி பலதும் சொல்வார்கள்.

சக்ரவர்த்தி அவர்களே, இறைவன் வழி காட்டுவான். இந்தப் பூமியில் செயற்கரிய செயலைச் செய்த நீர் எது கேட்டாலும் கிடைக்கும். எப்போது கேட்டாலும் கிடைக்கும். இறைவன் உமக்கு இல்லையென்று மறுத்ததேயில்லை. வேறு எவராக இருப்பினும் அந்த விஷக்கல்லுக்குப் பலியாகி இருப்பார். பஞ்சவன்மாதேவி இன்னும் உயிரோடு இருக்கிறார் என்றால் அது உமக்கு கொடுக்கப்பட்ட கொடை. உம்முடைய பிரார்த்தனைக்கு கிடைத்த பலன். நீ கேட்டு ஒன்று இல்லையென்று இறைவன் மறுத்ததேயில்லை.

நாம் நிறைய பாபங்கள் செய்திருக்கிறோம். ஒன்றா, இரண்டா. ஆயிரக்கணக்கில் கொன்று குவித்திருக்கிறோம். ஊர்களை எரியூட்டியிருக்கிறோம். வினை ஒன்று இருப்பின் எதிர்வினை என்று ஒன்று இல்லாமல் போகுமா. நிச்சயம் இருக்கும். ஏனெனில் நான் இப்படிக் கிடக்க வேண்டியது. நல்லவேளை இவள் வாங்கிக் கொண்டாள். இது நானாக இருந்திருப்பின் இந்நேரம் என்னுடைய கதை முடிந்திருக்கும்.

இப்பொழுது நீங்கள் அந்த மண்வெட்டியைத் தரவில்லை யென்றால், அந்த மண்வெட்டி பறிமுதல் செய்யப்படும். பறிமுதல் செய்வதைத் தடுத்தீர்கள் என்றால் கைது செய்யப்படுவீர்கள். உங்களுக்கு மிக முக்கியமான வேலைகள் கொடுக்கப் பட்டிருக் கின்றன. எடுத்தவுடனேயே அவப்பெயர் வாங்கிக் கொள்ளா தீர்கள்.