KRISHAK

உங்கள் வசம் சோழதேசத்தின் இளவரசர் இராஜேந்திரர் இருக்கிறார். இளவரசரல்ல, வெற்றிபெற்று விட்டு வந்தபிறகு அவர் சக்ரவர்த்தி. எனவே உங்களிடம் இருக்கின்ற சக்ரவர்த்தியைக் கவனமாகப் பார்ப்பது உங்களுடையப் பொறுப்பு. உங்கள் உயிரைக் கொடுத்தேனும் அவரைக் காப்பது உங்கள் பொறுப்பு." என்று சொல்ல, அவர்கள் கேடயத்தை வாளால் தாக்கி "சோழம்... சோழம்..." என்று கத்தினார்கள்

அரசர்க்கரசன் நீ. உனக்காகவோ, உன் மகனுக்காகவோ, உன் மனைவி, மக்களுக்காகவோ நீ போருக்குப் போகவேயில்லை. பெரிய நாகரிகத்திற்காக நீ போருக்குப் போகிறாய். தென்திசை மேருவாக உன் கோயில் தகதகப்பதை நான் மனக்கண்ணுக்குள் பார்க்கிறேன். வெற்றி உனதே. போய் வா. தஞ்சையின் நிசும்பசூதனியின் கோயிலில் நீ வரும் வரை நான் அமர்ந்திருப்பேன்.

சபையில் தாமதிக்காமல் சட்டென்று வேகமாக ஒரு இளைஞன் பேசுவது தவறு என்பதை முதலில் புரிந்து கொள். அதற்குச் சந்தர்ப்பம் வரும்போது பேசு; மற்றவர்கள் பேசிய பிறகு பேசு அவசரப்படாதே. இராஜேந்திரருடைய துடுக்குத்தனம் உன்னிலும் பரவியிருக்கிறது என்பது, எனக்கு வேதனையாக இருக்கிறது. இரண்டு முட்டாள்களை நம்பி நான் என்ன பொறுப்பைக் கொடுக்க முடியும்.

"நாம் அனைவரும் மரணம் கண்டு பயப்படுபவராக இருப்பின் எதற்கு மேலைச் சாளுக்கியம் போக வேண்டும். இருக்கின்ற இடத் திலேயே கொடி பறக்க விட்டுக்கொண்டு சும்மா இருக்கலாமே."இளவரசர் உரத்த குரலில் சொல்ல எல்லோரும் அவரையே பார்த்தார்கள்.

என் மனைவி குந்தவை ஏன் இன்னும் உயிரோடு இருக்கிறாள். எப்படி அவளை விட்டு வைத் திருக்கிறேன் எனக்குப் புரியவில்லை. இதற்கு காரணம் சக்கரவர்த்தி உடையார் ஸ்ரீ இராஜராஜத்தேவர்.

"உங்களுக்கு விஷம் கொடுக்கவும், தோட்டம் துறவுகளில் நீங்கள் நடந்து போகும்போது உங்கள் மீது கொடிய நாகத்தை ஏவி விடவும், நீங்கள் யானையில் பயணம் செய்தால் அந்த யானைக்கு அதிகமாக மதுவும், விஷமும் கொடுத்து யானையை மிரளச் செய்யவும் முயற்சி செய்து கொண்டிருக்கிறார்கள். எந்தக் காரணத்திலும் யானையில் பயணம் செய்யாதீர்கள்," என்றார்கள்.

குந்தவை கீழிறங்கினாள். தள்ளாடி நடந்தாள். தொலைவிலிருந்து தன் தகப்பனைப் பார்த்து இரண்டு கைகளையும் விரித்தாள். தடுமாறி ஓடி வந்தாள்.

கோயில் யானை எட்டு வயதுப் பிள்ளையிடம் மண்டியிட்டு அமர்ந்து எழுந்து நின்றது. மறுபடியும் மண்டியிட்டது. அந்தப் பிள்ளை ஏறி உட்கார்ந்து கொண்டான். யானை எழ மறுத்தது. அவன் பிரம்பினால் சுள்ளென்று அடித்தான். யானை நிதானமாய் மேலே எழுந்தது. கண்களை உயர்த்தி அந்தப் பிள்ளையைப் பார்த்தது.

Episode 151(1)

"யானைகளை ஏன் தெருவில் கொண்டு வருகிறீர்கள்." என்று மாட்டு வண்டிக்காரர்கள் சீறிய போது, "யானைகளுக்கு இறக்கை இல்லை" என்று சொல்லி பெரிதாகச் சிரித்தார்கள். "வானத்தில் கொண்டு போக முடியாது" என்று வம்பு பண்ணினார்கள்.

அவருக்கு இந்த அரசியல் வெறுப்பாக இருந்தது. ஆனாலும் வேறு வழியில்லை. இறங்கியாகிவிட்டது. இனி தொடர்ந்து பயணப்பட்டேயாக வேண்டும் என்ற திடமும் ஏற்பட்டது.