Pełnej wersji podcastu posłuchasz w aplikacji Onet Audio.

[AUTOPROMOCJA] W prowadzonym wyjątkowo bez przebywającego aktualnie w Ukrainie Zbigniewa Parafianowicza podcaście „Raport międzynarodowy" Witold Jurasz omawia bieżące kwestie polityki międzynarodowej, zaczynając od informacji o śmierci ukraińskiej, 27-letniej dziennikarki Wiktorii Roszczyny. Wiktoria Roszczyna trafiła do rosyjskiej niewoli, w której w efekcie zmarła. Przyczyny śmierci nie są znane, ale jak można się domyślać, została poddana torturom. Witold Jurasz zauważa, że z jednej strony, wielokrotnie podkreślając, że Polska musi się liczyć z realiami polityki międzynarodowej, a tym samym również z tym, że wojna zakończy się w sposób, który będzie daleki od ideału, równocześnie nie można zapominać o podłości, którą wykazują się Rosjanie niemal każdego dnia. Jakkolwiek nienawiść jako taka jest czymś złym, to równocześnie niektóre działania Rosji nie zasługują na nic innego niż nienawiść. Z punktu widzenia Polski i Polaków kluczowe jest jednak, by była to zimna nienawiść, a nie taka, która w efekcie szkodzi nam samym. Prowadzący jednocześnie zauważa, że nie wolno też zapominać o przyzwoitych Rosjanach i w tym kontekście wspomina historię rosyjskiej nastolatki Maszy Moskalowej, która narysowała antywojenny rysunek, za co w efekcie ukarany został jej ojciec, który spędził dwa lata w więzieniu.

W dalszej części podcastu Witold Jurasz omawia plan zwycięstwa ogłoszony przez prezydenta Wołodymyra Zełenskiego i zauważa, że tajne załączniki do planu przedstawione zostały Stanom Zjednoczonym, Wielkiej Brytanii, Niemcom i Francji, ale nie zostały przedstawione Polsce. Co do samego planu – odnotowuje, że mowa jest w nim o zaproszeniu do NATO, a nie o członkostwie w NATO. Przede wszystkim jednak zauważa, że prezydent Zełenski, jakkolwiek stwierdził, że nie będzie handlował terytorium, to równocześnie w samym planie nie zawarł żadnych stwierdzeń, które potwierdzałyby takie stanowisko. Witold Jurasz stwierdza, że analizując plan pokoju prezydenta Zełenskiego, trzeba go czytać między wierszami. Następnie prowadzący informuje o najnowszych ocenach rosyjskich strat, z których wynika, że zginęło od 106 do 200 tysięcy Rosjan, przy czym w czerwcu ginęło od 200 do 250 żołnierzy dziennie. Kolejnym z tematów jest oczywiście Donald Tusk ogłaszający zawieszenie prawa do azylu. Jak stwierdza Witold Jurasz, premier nie tylko poszedł tropem PiS-u, ale przebił PiS o kilka długości. W tej sprawie zarówno Witold Jurasz, jak i Zbigniew Parafianowicz niezmiennie popierali twardą politykę PiS-u i będą popierać twardą politykę Platformy Obywatelskiej. Oczywiście mając jednak z tyłu głowy, że twarda polityka musi mieć pewne granice i nie może być całkowicie niehumanitarna.

Odnosząc się do orędzia prezydenta Dudy, Witold Jurasz odnotowuje demagogiczne, obelżywe i prymitywne stwierdzenia prezydenta na temat niektórych kandydatów na ambasadorów zgłoszonych przez rząd, stwierdzając, że kandydatów tych można by skrytykować w zdecydowanie bardziej wysublimowany i przede wszystkim inteligentny sposób, niż to uczynił prezydent Andrzej Duda.

W kolejnej części komentarz do informacji o tym, że rośnie irytacja Stanów Zjednoczonych sposobem działania Izraela. Dziennikarz zastanawia się, czy irytacja ta jest prawdziwa, czy też jest po prostu elementem amerykańskiej kampanii wyborczej. Prowadzący odnosi się również do rosnącego napięcia na Półwyspie Koreańskim. Napięcie to niemal na pewno nie przerodzi się w jakiekolwiek działania wojenne. Na koniec Witold Jurasz odnosi się do wywiadu przeprowadzonego w ramach „Raportu międzynarodowego" z Leszkiem Millerem, który opowiedział o propozycji, którą otrzymał od Instytutu Hoovera, chcącego odkupić jego archiwa, i stwierdza, że działania tego amerykańskiego ośrodka co prawda nie naruszają polskiego prawa, ale z całą pewnością naruszają dobre obyczaje. Poza tym recenzuje książkę Andrzeja Brzezickiego „Zmierzyć arszynem" i zastanawia się, czy jest to książka o założycielu Ośrodka Studiów Wschodnich, Marku Karpie, czy też o OSW. Ze zdziwieniem odnotowuje, że OSW już raz wydało książkę na swój temat, przy czym na początku rządów PiS-u autorem książki był nie publicysta związany z „Tygodnikiem Powszechnym", a dziennikarz tygodnika „Do Rzeczy" Łukasz Warzecha, a wydawnictwem nie było Wydawnictwo Znak, lecz wydawnictwo Fronda.pl.