தென்னிந்தியாவின் முதல் கம்யூனிஸ்ட் என அறியப்படும் தோழர். ம. சிங்காரவேலர், ஏழ்மையான மீனவக் குடும்பத்தில் பிறந்தவர். கான்பூரில் 1925-ல் நடந்த இந்திய கம்யூனிஸ்ட் கட்சியின் தொடக்கவிழா மாநாட்டில் தலைமை தாங்கிய இவர், மிகத் தீவிரமான நாத்திகவாதியும் கூட.

நாத்திகக் கொள்கையில் ஈடுபாடு கொண்டதால், 1920-களில் தமிழகத்தைப் புரட்டிய பிராமணர் எதிர்ப்பு இயக்கங்களில் அதிகமாக அறியப்பட்டார். தந்தைப் பெரியாருடன் ஒன்றிணைந்து வேலைசெய்தார்.

காந்தியின் ஆத்திகக் கொள்கை காங்கிரஸில் செல்வாக்குப் பெறத் தொடங்கியபோது, காந்தியின் மனநிலையே இந்தியாவின் மனநிலை என மேற்கத்திய உலகம் பேசத்தொடங்கியது.

பகுத்தறிவிலும் - அறிவியல் ஆராய்ச்சியிலும் விருப்பம் கொண்ட இந்தியர்கள், நாத்திகத்தின்பால் சிந்திக்கத் தொடங்கிவிட்டார்கள் என்பதையே சிங்காரவேலரின் வாழ்வு பறைசாற்றியது.

மதறாஸ் மாகாணத்தில் கூடிய முதல் நாத்திகர் மாநாட்டில், தோழர் சிங்காரவேலர் வழங்கிய உரை இந்தியாவின் மனசாட்சி - வெறும் காந்தியின் மனசாட்சி அல்ல என்பதை வெட்ட வெளிச்சமாக்கியது. கடவுளின் அஸ்திவாரத்தை தோண்டித் துலக்கிய சிங்காரவேலரின் பேச்சு இதோ..

காந்தி. விமர்சனங்களால் கட்டியெழுந்த வரலாற்றுப் பெயர். தன் ஒடிந்துபோன தேகத்தை தூக்கிக் கொண்டு கிழக்கு மேற்காக அலைந்த அஹிம்சைப் பறவை. வன்முறை வேண்டாமென்று வறட்டுக் கவுரவத்தால் வாய்க் கிழிய பேசிய ஆன்மா, வன்முறையாலே விண்ணுலகம் சென்ற முரண்பட்ட வரலாறு இது.

காந்தி கொலைக்களப்பட்ட மறுகணமே கோட்சே கைது செய்யப் பட்டார். கொலையை நேரில் பார்த்த நந்தலால் மேத்தா, துக்ளக் சாலையில் உள்ள காவல் நிலையத்தில் முதல் தகவல் அறிக்கையை உருது மொழியில் தாக்கல் செய்தார். 1948-ம் ஆண்டின் மே மாதம் தொடங்கிய விசாரணை 1949-ம் ஆண்டின் பிப்ரவரி மாதம் 10-ம் தேதி வரை நீடித்தது. இறுதியாக கோட்சேவிற்கு தூக்குத் தண்டனை விதிக்கப்பட்டது.

மேல்முறையீடு செய்த கோட்சேவின் வழக்கு விசாரணை, மே மாதம் 5-ம் தேதி சிம்லாவில் நடைபெற்றது. அங்கு அதன் கொலைப் பின்னணிகளை வாக்குமூலமாக  வெளிக்கொணர்ந்தது வரலாற்று பிரசித்தி பெற்ற ஆவணம் ஆனது.

நீதிபதி ஜி.டி.கோஸ்லா பின்னாட்களில் இதை இப்படி பதிவு செய்கிறார், " பார்வையாளர்கள் உறைந்து போனார்கள். கோட்சே தன் பேச்சை நிறுத்தியதும் நீதிமன்ற வளாகத்தில் பெருத்த மவுனம் சூழ்ந்தது. பெண்கள் கண்ணீர் விட்டிருந்தனர். ஆண்கள் இருமிக் கொண்டிருந்தனர். பலர் தன் கைக் குட்டையால் முகத்தை மறைத்து அழுது வடித்திருந்தனர். நான் ஏதோ மெலோடிராமா படத்தில் நடிப்பது போன்றும் ஹாலிவுட் படத்தின் அரங்கேற்ற காட்சி போன்றும் அது தோற்றமளித்தது. எனது அதிகாரம் பறிக்கப்பட்டு, பார்வையாளர்களாலேயே இத்தண்டனைக்கு தீர்ப்பு எழுதப்பட்டதாக உணர்ந்தேன். கோட்சே ஒரு நிரபராதி என்பதை கண்கொட்டாமல் பார்த்து, என் கை பார்வையாளர்களால் தீர்ப்பெழுதச் சொல்லி வற்புறுத்தப்பட்டதை உணர்ந்தேன்." அத்தகு நயமிக்க வாக்குமூலத்தை கோட்சே உதிர்த்திருந்தார்.

காந்தியின் மிக நெருங்கிய நண்பரான வெரியர் எல்வின், இதை சற்றே மிகைப்படுத்தி, "சாக்ரடீஸின் நீதிமன்ற பேச்சிற்கு பிற்பாடு இத்தகைய வாக்குமூலத்தை நான் எங்கும் பார்த்ததில்லை"  என்று பதிவுசெய்தார்.

மதிமயக்கும் அந்த வாக்குமூலத்தில், கோட்சே என்னதான் சொன்னார்? இதோ அந்தப் பேச்சு..

பெரியார். இவரை யார்தான் அறியார்?

திராவிடஞ் சூழ்ந்த இந்நிலப்பரப்பில் இவர் பேசாத பொருளில்லை. சமுதாயம் - மதம் - கடவுள் - சாதி - தத்துவம் - பெண்விடுதலை - பகுத்தறிவு - பண்டிகை - புராணம் - திருமணம் - கலை - கல்வி - தேசியம் - இயக்கம் - பொருளாதாரம் - பொதுநலம் - சமத்துவம் - நீதி கெட்டது  - நீதி உள்ளது - நேற்று - இன்று - நாளை என இவர் பேசிவைத்த பட்டியல் இன்னும் நூற்றாண்டுகளுக்கு நீளும்.

சமத்துவத்தைக் கொள்கையாக்கி சுயமரியாதை மூட்டைக்கட்டி தொண்டைக் கவ்வும் மட்டும், இத்தொலகில் பேசித் திரிந்தவர். 94 ஆண்டுகள் 3 மாதங்கள் 7 நாட்கள் வாழ்ந்த பெருவாழ்வில் எண்ணாயிரத்து இருநூறு நாட்களைச் சுற்றுப்பயணத்திற்கே செலவுசெய்தவர். எட்டு லட்சத்து இருபதாயிரம் மைல்கள் பயணம் செய்தவர். அதாவது பூமியின் சுற்றளவைப் போல் 33 மடங்கு சுற்றி வந்தவர். இருபத்தோராயிரத்து நானூறு மணி நேரம் சொற்பொழிவாற்றியவர். இதனை ஓடவிட்டால் 2 ஆண்டுகள் 5 மாதங்கள் 11 நாட்கள் தொடர்ந்து ஒலித்துக்கொண்டே இருக்குமென கவிப்பேரரசு வைரமுத்து ஒரு குறிப்பு கொடுக்கிறார்.

தமிழ்நாட்டின் அரசியல் பெரியாரை விரும்பியோ பெரியாரை எதிர்த்தோ வேண்டுமானால் செயல்படலாம். ஆனால் அவரை தவிர்த்து ஒருகாலும் ஒருவராலும் இயங்க முடியாது.

இத்தனைப் பெரிய கருஞ்சட்டைக்காரரின் வாழ்வில் ஒரே ஒரு கரும்புள்ளியை தொடர்ந்து விமர்சித்து வருகின்றனர். திராவிடர் கழகம் - திராவிட முன்னேற்றக் கழகமாக கிளைவிட அந்தக் கரும்புள்ளிதான் காரணம்; பெரியாரின் பின்பற்றுநர்கள் கண்ணீர் விட்டுப் பிரிந்து செல்ல அந்த ஒரு கரும்புள்ளிதான் காரணம். என்ன அது? பெரியார் - மணியம்மை திருமணம்.

வாழ்வின் இறுதி அத்தியாத்தில் ஒரு முதியோரின் மனம் வெறுப்புற்று தனிமைசோர்ந்திருக்கும் என மனவியல் நிபுணர்கள் கூறுகின்றனர். இதையே நாம் பெரியாரின் வாழ்விலும் ஏற்றுக் கொள்ள வேண்டியிருக்கிறது. தன் உடன்கூட்டத்தாரே, தன்னை உயிரோடு கொல்ல நினைப்பதாக ஏமாற்றம் கொள்கிறார். இயக்க அரசியலா - கட்சி அரசியலா என்பதில் தொடங்கிய வேற்றுமை, ராஜாஜி சந்திப்பில் பலம்பெறுகிறது; துக்கநாளா விடுதலை நாளா என்பதில் உறுதியாகிறது. பின்னர் அது பெரியார் மணியம்மை திருமணத்தில் வெடித்துச் சிதறுகிறது.

ஏன் இத்திருமணம்? இதற்கான சூழல் என்ன? இதற்கான கட்டாயம் ஏன் வாய்த்தது? இது ஏதும் அறியாத பலர், தனது மகளையே திருமணம் செய்துகொண்டவர்; தன் வளர்ப்பு மகளையே காம இச்சையால் கல்யாணம் செய்தவர் என்ற பொய்ப் புரட்டுகளை சேற்றில் வாரி இறைத்தபோதும் மௌனம் காத்தார் பெரியார். எங்கே இதனால் நம் இயக்கம் உதிர்ந்துவிடுமோ, இலட்சிய சிதைந்துவிடுமோ, திராவிடம் தாழ்ந்து விடுமோ என்ற அச்சப்படுகையில் மெல்ல தன் இதழ் விரித்து பேசத் தொடங்கினார்.

தன்னிலிருந்து பிரிந்த சென்று தி.மு.க உதயமான 15 நாட்கள் கழித்து, திருவாரூர் மாநாட்டில் பெரியார் உரைத்த தெளிவுறு பேச்சின் தேர்ந்துதெடுக்கப்பட்ட பகுதி இதோ..

மார்க்ரேட் எலிசபெத் நோபல் என்று பெற்றோர் வைத்த பெயரால் விளித்தால் அவரை யாருக்கும் தெரியாது‌. அரவிந்த் கோஷ் சூட்டிய 'அக்னிசிகா' என்ற பெயரால் அழைத்தால் பெரும்பாலும் புரியாது. 'லோகமாதா' என்று தாகூர் அழைத்த பெயரால் ஜெபித்தால் அவரைப் பலருக்கும் அடையாளம் தெரியாது. அரவிந்தர் போற்றிய 'வீரத்துறவி' என்றால் ஒருசிலருக்கு யாரென்றே புரியாது. பின் அவரை எப்படி அழைப்பது?

அயர்லாந்தில் பிறந்து கிறிஸ்தவராக வளர்ந்து ஹிந்துவாக வாழ்ந்து இந்தியராக இறந்துபோனாரே, அவரை நாம் எப்படி அழைப்பது? பாமரர் எல்லாம் ஒன்றுகூட்டி வழங்கிய ' சகோதரி நிவேதிதா தேவி' என்று கூக்குரலிடலாமா?

ஆஹ்ம். பிளேக் நோயால் பாதிக்கப்பட்ட கொல்கத்தா நகரில், வெறும் பழங்களையும் பாலையும் உண்டு சேவையாற்றினார். பின் அதற்கும் பண நெருக்கடி ஏற்பட, ஒருவேளை பாலையும் நிறுத்திகொண்டு சேவை புரிந்தார். அப்போதுதான் கொல்கத்தா மக்களால் 'சகோதரி' என்று அன்பொழுக  அழைக்கப்பட்டார். அதுநாள்வரை விவேகானந்தர் வழங்கிய நிவேதிதா என்ற பெயரே அடையாளமானது.

விவேகானந்தரால் ஈர்க்கப்பட்டு இந்தியா வந்த அவர், பெண் கல்வி பொருட்டும் இந்துத்துவம் பொருட்டும் பெரும் பங்காற்றினார்.

ஒரு காங்கிரஸ் மாநாட்டில் கலந்துகொள்ள வந்த தென்னிந்திய கவி ஒருவரைப் பார்த்து, "ஆமாம். எங்கே உங்கள் மனைவி?" என இவர் கேட்க. "எங்கள் வழக்கப்படி பெண்களை வெளியே அழைத்து வருவதில்லை. மேலும் அவளுக்கு அரசியல் பற்றி ஒன்றும் தெரியாது" என்றார் அந்தக் கவி. "உங்கள் மனைவிக்கே விடுதலை தராத நீங்கள், இந்தத் தேசத்திற்கு விடுதலை பெறுவது எப்படி சாத்தியம்?" என்று நிவேதிதை கேட்ட மறுகணம் எதிரில் இருந்த மகாகவி பாரதியார் இவர்தன் சிஷ்யர் ஆனார். ஆம். நம் தமிழ்க்கவிக்கே பெண்ணியம் புகட்டிய அந்நியக் கவி சகோதரி நிவேதிதா தேவி.

அக்டோபர் 2, 1902-ம் ஆண்டு பம்பாய் ஹிந்துப் பெண்கள் சங்கத்தில் "இந்தியப் பெண்களின் நற்பண்பு" என்ற தலைப்பில் பேச அழைத்தனர். ஆனால் நிகழ்ச்சிக்கு முன்னரே பார்வையாளருடன் கலந்துரையாடிய நிவேதிதை தன் தலைப்பை மாற்றிக் கொண்டார். "இங்கு வீற்றிருக்கும் ஹிந்துப் பெண்களைவிட அத்தனை உயரிய நல்லொழுக்கத்தை நான் பயின்று விடவில்லை. அதனால் நான் ஏன் ஹிந்து மதத்தை தழுவினேன்" என்று பேச விரும்பிகிறேன் என்று அவர் சொன்னதும் ஆரவாரம் பொங்க ஆமோதித்தனர்.

இந்தியப் பெண்ணின் நற்பண்பு என்று அவர் சுட்டிச் சொன்ன பல பழக்கங்கள் இன்று ஏற்றுக்கொள்ள முடியாதது. விவாதத்திற்கு உட்பட்டது. இருந்தபோதும் ஒரு ஆங்கிலேயப் பெண்ணை வசீகரிக்க ஹிந்து மதத்தில் என்ன இருந்தது என்பது மிக முக்கியமான வியூகம்.

ஒட்டுமொத்த இந்தியருக்கும் தான் ஏன் ஹிந்து ஆனேன் என நிவேதிதா பேசியதன் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட பகுதி இதோ..

அக்டோபர் 12, 1956. வழிந்து கொண்டிருக்கும் நெரிசலுக்கு மத்தியில் பிதுங்கியபடி ஒரு இரயில் பம்பாய் நகரிற்குள் நுழைந்தது. இன்றைக்கு நாகபுரி செல்லும் இருபதாவது இரயில் இது.

பல சிறப்பு ஏற்பாடுகளை இரயில்வே நிர்வாகம் முன்னரே செய்திருந்தாலும், நாகபுரிக்குச் செல்லும் நெரிசல் மட்டும் குறைந்தபாடில்லை. திருவிழாக் கூட்டம் போல் படையெடுத்துச் சென்றனர் பட்டியலின மக்கள்.

ஏன் இந்த திடீர் விநோதம்? என்ன ஆனது நாகபுரிக்கு? இன்னும் ஓரிரு நாட்களில் அந்த நகரம் அடையவிருக்கும் வரலாற்றுச் சிறப்பு அப்படி!

நாகபுரி வந்து சேர்ந்த லட்சக்கணக்கான மக்கள் தங்குவதற்கும், பள்ளி அறைகள் ஏற்பாடு செய்யப்பட்டன; நிகழ்வு நடைபெற இருக்கும் திறந்த வெளி மைதானத்தில் மூங்கில் விரிப்புகள் வீசப்பட்டிருந்தன. இந்த 3000 மின்சார விளக்குகளுக்கு மத்தியில்தான் ஆண்டாண்டுகளாக இருள்பூசிய ஒரு இனம், ஒற்றை ஆளை நம்பி ஒளி வீசக் காத்திருந்தது.

அக்டோபர்‌ 14-ம் தேதி காலை மதமாற்ற நிகழ்ச்சி நடைப்பெற்று முடிந்தபோது, சுமார் 6‌ இலட்சம் மக்கள் இந்து மதத்திலிருந்து வெளியேறி பௌத்த மதத்தை தழுவினர். இந்துமத வரலாற்றில் அழிக்கமுடியாத கரும்புள்ளி.

ஆனால் வரலாறு அத்தோடு நின்றுவிடவில்லை. அடுத்த நாள் காலை வரை கண்ணியமாகக் காத்திருந்தது.

'பாபாசாகேப்.. பாபாசாகேப்..' என்று பெருந்திரள் கோசத்திற்கு மத்தியில் மௌனம் பூத்த முகத்தோடு அம்பேத்கர் வந்தார். இந்து மதத்தின் இடியாப்ப சிக்கலை, அடியோடு பெயர்த்து எறிந்த அத்தனை வெற்றியும் அவர் கண்ணில் தெரிந்தது.

தன்மேல் வீசப்பட்ட அம்புகளை எல்லாம் மிக இலாவகமாகப் பிடுங்கி, பதில் தாக்குதல் செய்ய ஆயுத்தமானார்.

இந்து மதத்தின் கொடுமைகளையும்; பௌத்த மதத்தின் பெருமைகளையும்; பட்டியலின மக்களின் கடமைகளையும் மடமடவென அவர் பேசியது வெறும் 3 மணிநேர சொற்பொழிவல்ல, மூவாயிரம் ஆண்டுகால அடிமை வரலாறு.

பிற்போக்குத் தனங்களை பிரம்பால் விரட்டிய, டாக்டர். பி. ஆர். அம்பேத்கரின் பிரம்மாண்ட பேச்சு இதோ..

"ஒரு கொடி ஒரு இலட்சியத்தை குறிக்கிறது. எல்லா நாடுகளுக்கும் ஒரு கொடி அவசியம். அதற்காக இலட்சக்கணக்கான மக்கள் இறந்துள்ளனர். இது ஒரு விதமான சிலை வழிபாடுதான்" என்று காந்தி சொன்னது நேருவுக்கும் கேட்டிருக்கும். 1947-ம் ஆண்டு ஜூலை மாதம் 22-ம் தேதி ஒரு வரலாற்று நிகழ்வை வரைந்து வைத்திருந்தார் நேரு.

வயிற்றில் இருக்கும் குழந்தைக்கு பிறக்கும் முன்னரே பெயர் சூட்டுவதைப் போல, இன்னும் 24 நாட்களில் விடுதலை அடைய காத்திருக்கும் தேசத்திற்கு பூச்சூட்டி கொடி ஏற்கும் கூட்டம் டெல்லியில் கூடியிருந்தது.

சரியாக 6412 நாட்களுக்கு முன்பு லாகூரில் உள்ள ராவி நதிக்கரையில் அவர் ஏற்றிய அதே கொடியின் மாதிரியைத்தான் சிறு மாறுதலோடு கொண்டுவந்திருத்தார், நேரு. இந்தியாவிற்கு கொடியின் தேவை என்ன எனத் தொடங்கி கொடியின் மேன்மை சொல்லி அவர் முடிக்க கரவோசங்கள் அதிர்ந்தன.

அழுக்குப் படிந்த ஆடையை உருவி தேசியக் கொடி என்னும் பட்டாடையைத் தேகம் முழுக்க பரப்பி விட்ட நேருவின் பேச்சு இதோ..

நவம்பர் 5, 1872. அமெரிக்காவின் 13வது குடியரசுத் தலைவர் தேர்தல் விறுவிறுப்பாக நடைபெற்றுக் கொண்டிருந்தது. உலகின் ஏனைய நாடுகளைப் போல அமெரிக்காவிலும் அப்போது ஆண்களுக்கு மட்டுமே வாக்குரிமை வழங்கப்பட்டிருந்தது. 14வது சட்டத்திருத்ததால், நான்கு ஆண்டுகளுக்கு முன்பு வாக்குரிமை பெற்ற கறுப்பின மக்கள், தங்கள் முதல் தேர்தலில் கூட்டம் கூட்டமாக வந்து வாக்குச் செலுத்தினர்.

திடீரென ஒரு பெண் கூட்டத்திற்குள் நுழைந்தாள். ஒட்டுமொத்த அமெரிக்காவிலும் வாக்குச் செலுத்த வந்த ஒரே பெண், சூசன் பி ஆண்டனி. பல ஆண்டுகளாக அமெரிக்க, ஐரோப்பிய தேசம் முழுக்க பெண்ணுரிமைக்கு குரல்கொடுத்து வரும் சூசன், நேரடியாகக் களத்தில் குதித்தது இந்தத் தேர்தலில் தான். அடுத்த ஒரு வாரத்திற்கு அமெரிக்கா முழுக்க இவர் பெயர்தான்.

மாதம் கழிந்தது. சட்ட உரிமை மீறி வாக்கு செலுத்தியதற்காக சூசன் மீது வழக்கு பதிவு செய்யப்பட்டது. $1000 கட்டியதும் பிணையில் விடுவிக்கப்பட்டார். ஆனால் அத்தோடு நிற்கவில்லை.

ஜூன் 17, 1873-ல் நியூயார்க் நகர நீதிமன்றத்தால் விசாரணைக்கு அழைக்கப்பட்டார். இவர் அளித்த வாக்கு செல்லுபடியாகாது போனாலும், அந்தத் தேர்தலில் வெற்றிப்பெற்ற 13வது அமெரிக்க அதிபர் மில்லார்ட் ஃபில்மோர் அந்த அவையில்தான் வீற்றிருந்தார். விசாரணை ஆரம்பமானது. தன் தரப்பு வாதங்களாக சூசன் சொன்னவை "பெண் வாக்குரிமைக்கு வாய்ப்பூட்டு போட்டவர்களை வாயடைக்கச் செய்தது". உதிர்த்த ஒவ்வொரு வார்த்தைகளும் தங்கத்தால் பொறிக்க தவமிருந்தன போல. அத்தனை ஆண்களுக்கு முன்னதாக தனியொருப் பெண்ணாய், பேசத் தொடங்கினார் சூசன்.

அமெரிக்க வரலாற்றில் மட்டுமல்ல, மகளிர் வாக்குரிமை வரலாற்றிலேயே சூசனின் போராட்டம் ஒரு மகத்தான மைல்கல். இவர் இறந்த 14 ஆண்டுகளில் அமெரிக்கப் பெண்கள் வாக்குரிமை பெற்றுவிட்டனர்.

உலகெங்கிலும் உள்ள பெண்கள், இன்று ஜனநாயக முறைப்படி வாக்களிக்க நேரடியாகவோ மறைமுகமாகவோ சூசன் - ஓர் அசாத்திய ஊன்றுகோல். அமெரிக்காவை நடுங்க அந்த ஒற்றைப் பெண்ணின் மெல்லிய குரல் இதோ..

ஆகஸ்ட் 14, 1947. நேரம் நள்ளிரவை நெருங்கிக் கொண்டிருந்தது. பஞ்சாப், வங்காள எல்லையில் இரத்த ஆறு ஓடிக் கொண்டிருக்க, தில்லி நகரம் மட்டும் பட்டாசுச் சூடி தன்னை அலங்கரித்துக் கொண்ட வேளையில் ஒரு யுகாந்திர மாற்றம் நடைபெற இருந்தது. 400 ஆண்டுகால ஆங்கிலேய அடிமை சாசனத்தை நார்நாராகக் கிழித்தெறியக் காத்திருத்தது, இந்தியா.

அப்ப வருமோ, இப்ப வருமோ, ரெயிலில் வருமோ, மெயிலில் வருமோ என்று காத்துக்கிடந்த சுதந்திரம் ரகசியமாய் இரவில் வந்தது. மன்னராட்சிக்கும் அடிமையாட்சிக்கும் பழகிப்போன இந்தப் பழமைதேசத்தில் ஜனநாயகப் பூ, நள்ளிரவில் மொட்டவிழ்த்தது. இந்தியா உடைந்து போய்விடும் என்ற மேற்கத்திய வாதங்களுக்கு வாய்ப்பூட்டுப் போட்டது அந்த இரவு. இதுவரை இல்லாத, யாரும் கேள்விப்படாத பல பணிகளை தன் மேல் இழுத்துவாரிப் போட்டுக் கொண்டனர் தேசாபிமானிகள்.

காந்தியும் நேருவுமே மாறுபட்ட முடிவெடுத்த நாள் அன்றுதான். ஒற்றை தினத்தில் தான் வரலாறு மாறுகிறது. 'காலனி ஆஃப் பிரிட்டன்'  என்பது 'இறையாண்மை மிக்க இந்திய தேசமானது' அன்றுதான். இந்தியாவின் கடமைகளை இந்தியர்களுக்கு மட்டுமல்ல, இந்தியாவிற்கே அறிமுகப்படுத்திய நாள் அன்றுதான். அரங்கம் ஒலிர, "Long days ago.." என்று நேரு தொடங்கும் போது, இந்தியத் தாயும் தன்னை சுதந்திரத் தேவியாக்கிக் கொண்டாள். 20-ம் நூற்றாண்டின் தலைசிறந்த பேச்சுக்களுள் ஒன்றாகக் கருதப்படும் 'விதியுடன் ஒரு ஒப்பந்தம்' இதோ..

மலாலா. பாக்கிஸ்தான் பற்றிய அத்தனை அபிப்பிராயத்தையும் சுக்குநூறாக்கிய மூன்று எழுத்து. அணு ஆயுதம் வைத்துக்கொண்டு அமெரிக்க தேசமே, அல்லோலப்பட்டு தேடிக்கொண்டிருக்கும் தாலிபான்களை, இந்த 15 வயது சிறுமி ஆட்டங்காணவைத்தாள். 12 வயதில் கல்யாணம், 14 வயதில் குழந்தைகளென இவள் தோழிகள் எல்லாம் தோல்விகளை தழுவியபோதும், அடக்குமுறைக்கு எதிராக கல்வி உரிமை வேண்டி ஒற்றை ஆளாக நின்றாள்; துப்பாக்கி ஏந்திய தீவிரவாதிகளிடம் நிராயுதபாணியாக, அமைதி வேண்டி நின்றாள்; தோட்டாக்களால் குண்டடிப்பட்டு, உயிருக்கே ஆபத்து வந்தபோதும் ஐ.நா. வரை சென்றாள்; இன்று உலகெங்கும் கல்வி உரிமை பெறாத அத்தனை கிராமங்களையும் இவள்தன் பாச அரவணைப்பால் வென்றாள்! சுடப்பட்ட கணப்பொழுதில், " ஐய்யய்யோ எங்கள் மலாலாவுக்கு என்ன ஆச்சு?" என்று பூவுலகம் முழுக்க பூகம்பம் வெடிக்க, மாதங்கள் பல சென்று மெல்ல எழுந்தாள் மலாலா. உன் முகத்தின் ஒரு பாதி செயல்படாது என மருத்துவர்கள் சொல்ல, "அதனாலென்ன, இனி என் வாழ்வின் எல்லா பாதியும் குழந்தைகளுக்காகவே செயல்படப்போகிறதே!" என்று புன்முறுவல் பூத்தாள். அடியெடுத்து வெளிவந்தாள், படையெடுத்தன பல பரிசுகள். உலகின் மிக இளவயதில் நோபல் பரிசு பெற அழைப்பு விடுத்தனர். சென்றாள். மேடையில் நின்றாள். அவளின் வார்த்தைக்காகத் தவமிருந்த காதுகள் பூவின் மொட்டைப் போல், மெல்ல அலர்ந்தன.. கைதட்டல்கள் பறந்தன.. இதோ அந்தப் பேச்சு..